کودک اینفلوئنسرها و بهرهکشی مدرن در فضای مجازی
کودک اینفلوئنسرها و بهرهکشی مدرن در فضای مجازی
بهگزارش خبرگزاری برگزیده های ایران، کودکانی که زندگی آنها علی رغم اختیارشان (یعنی رسیدن به سنی که در مورد تاثیر آنچه که از زندگی آنان برای میلیونها مخاطب در سراسر جهان به نمایش گذاشته میشود، آگاهی داشته باشند) توسط والدینشان در انظار عموم قرار میگیرند.
این روزها کودکان از لحظهای که چشم به این جهان باز میکنند، از لحظهای که اولین قدمهای خود را آرامآرام بر میدارند، از اولین صحبتها و خندههای شیرینشان تا تمام روزمرگی آنان سوژه دوربینهای والدین و چشمان هزاران هزار دنبال کننده ناشناس شده است، آن هم بدون آنکه خود، نقشی در انتشار آن داشته باشند.
ما از کودکان اینفلوئنسر و بلاگری میگوییم که طی سالهای اخیر در صفحات اینستاگرام ولو به تصادف آنها را به وفور دیدهایم و حتی با احساس خوشایند و حتی لبخندی بر صورت پستهای صفحات آنها را لایک کردهایم. بشر اکنون در عصری زندگی میکند که فناوریهای اطلاعات و ارتباطات و کاربرد آنها در تمام ابعاد زندگی، جامعهی بشری را با تغییراتی بیسابقه مواجه کرده است.
پیشرفت فناوری در فضای مجازی، از جهات مختلف موجبات تسهیل تبادل اطلاعات و ارتباطات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی خصوصاً در عرصه بینالمللی شده است. روند جهانیشدن بیش از هر زمان دیگر نهاد خانواده و بهخصوص خانوادههای با ساختار سنتی را مورد تهدید قرار داده است و همین امر باعث شده که امروزه بیش از هر زمان دیگر شاهد بروز آسیبهای نوپدید اجتماعی همچون کودک کار مجازی باشیم.
کودک کار مجازی نمونه بارز جامعهای باوجود گسلهای اجتماعی متعدد است، جامعهای که در آن عنصریترین عضو نهاد خانواده مورد غفلت قرارگرفتهاند، جامعهای که از وضعیت اجتماعی راضی نیست و به دنبال راه فراری از این وضعیت است که تنها راه برونرفت از مشکلات را فرزندان بالأخص کودکان خود میدانند.
با وجود این سوءاستفاده و بهره برداری نامناسب از تکنولوژیهای مدرن، زمینه نقض کرامت و حقوق انسانی، هنجارهای اجتماعی و ارزشهای اخلاقی را فراهم کرده است و در این میان برخی گروهها از جمله کودکان و نوجوانان به عنوان گروههای آسیب پذیر، بیشتر از سایر افراد بشر در معرض نقض حقوق بنیادین و آسیبهای جسمی و روانی قرار دارند. به گفته بسیاری از فعالان حقوق کودک، حریم شخصی این کودکان هر روز و هر لحظه مورد هجوم قرار میگیرد و آنها با انواع و اقسام آسیبهای روحی و بعضا جسمی مواجه خواهند شد.
این درحالی است که اخیراً شاهد نوع جدیدی از کارکودکان نه در سطح شهر و خیابانها، بلکه در میان صفر و یکهای دنیای دیجیتالی یا همان فضای مجازی هستیم؛ کودکانی که بدون داشتن حریم خصوصی، سوژه کاربران دنیای صفر و یکی شده و به شکلهای مختلف به کار گرفته میشوند و کار این کودکان سلامت جسمی و روحی آنها را در معرض خطر قرار میدهد.
کارشناسان با اشاره به تعریف کودک کار معتقدند اگرچه تعریف مرسوم کودک کار عبارت است از کار این گروه سنی در کارگاهها و زمینهای کشاورزی و کورهپزخانهها گرفته تا کولبری در کوههای صعبالعبور و… اما امروزه با شکل جدیدی از کار کودکان نیز مواجه هستیم که اگر چه در این نوع، خبری از تصویرِ کودکِ فقیر با لباسهای کهنه و صورتهای غمگین نیست اما میتوان آنها را نیز در زمره کودکان کار با همان شاخصها و حتی بعضاً خطرناکتر قرار داد.
بههرحال آنروی سکه توسعه و پیشرفت فناوریها و گسترش شبکههای اجتماعی در زندگی روزمره ما آنگونه است که افراد ابعاد مختلفی از دنیای مجازی را کشف کردهاند؛ بخشی از این فضای نوین به فعالیتهای والدینی اختصاص داده شده که به نوعی دلبریهای فرزندانشان را در معرض نمایش میگذارند و از آن کسب درآمد میکنند.
«کودک – اینفلوئنسرها» یعنی کودکانی که روزمرگیهایشان با هدف کسب درآمد، در فضای مجازی به نمایش گذاشته میشود و از قضا طرفداران بسیاری هم دارند. کودکانی که درآمدهای کلانی برای خانوادههایشان میآفرینند اما خود دچار بحرانهای بسیاری میشوند.
به گفته بسیاری از کارشناسان حقوق کودک، حریم شخصی این کودکان هر روز و هر لحظه مورد هجوم قرار میگیرد و آنها با انواع و اقسام آسیبهای روحی و بعضا جسمی مواجه خواهند شد. کودکانی که بدون داشتن حریم خصوصی، سوژه کاربران فضای مجازی میشوند.
ادبیات بازاریابی، کودک اینفلوئنسر را شخصی کمسن و سال تعریف میکند که در رسانههای اجتماعی مانند اینستاگرام و یوتیوب تاثیرگذار است و مخاطب و فالوورهای بسیاری زیادی دارد. این کودکان در زمینههای مختلفی مانند ورزش، موسیقی، بازیهای ویدئویی و… فعالیت میکنند. البته گروه دیگری از این کودکان نیز هستند که فعالیت خاصی ندارند و تنها با بهاشتراکگذاشتن زندگی روزمرهشان، مشهور شدهاند.
مطابق مادهی ۳۲ کنوانسیون جهانی حقوق کودک مصوب ۱۹۸۹ میلادی (سال ۱۳۶۸ هجری شمسی) به عنوان یکی از قابل قبولترین سند حقوق بشری در سراسر جهان، کشورهای طرف کنواسیون منجمله جمهوری اسلامی ایران، موظف هستند حق کودک را برای تحت حمایت قرار گرفتن در چهار مورد به رسمیت بشناسند و این چهار مورد به قرار زیر است:
۱- استثمار اقتصادی
۲- انجام هرگونه کار زیان بار
۳- انجام هرکاری که باعث ایجاد وقفه در آموزش کودک شود.
۴- انجام هرکاری که برای بهداشت جسمی، روحی، معنوی، اخلاقی و پیشرفت اجتماعی کودک مضر باشد.
این درحالی است که چهارمین مورد را میتوان در ارتباط مستقیم با موضوع نقض حریم خصوصی کودک دانست. اینکه نادانسته خصوصیات ظاهری و رفتاری، عادات و مشکلاتش با میلیونها انسان به اشتراک گذاشته شده و به این ترتیب هم امنیت خودش را از دست میدهد، سلامت روحی، اخلاقی و پیشرفت اجتماعیاش تحت تاثیر شکلگیری این شهرت و دوربینی که مدام بر روی او زوم شده، از بین رفته است. اینستاگرام یکی از بسترهای رسانههای نوین است که امکان حضور کاربران، از جمله والدین و کودکان را در فضای مجازی فراهم کرده است.
کودکان کار اینستاگرامی به پدیدهای نوظهور در فضای مجازی اشاره دارد که کودکان توسط والدینشان به خدمت گرفته میشوند تا از طریق به نمایش گذاشتن جنبههای مختلف حیات زیستیشان، سودآور باشند. این بین، قدرت ارتباطی رسانهها میتواند مفهوم کودکی را برساخت کرده و حق بر حیات کودکی را در راستای منافع شرکتهای تجاری یا اقتصاد خانواده تضعیف کند.
اینفلوئنسرها روز به روز کوچکتر میشوند. زمانی رسیده که ما کودکان اینفلوئنسر را بیشتر از فرزند بستگانمان میشناسیم. این بچههای بانمک که یکشبه ستاره شدند، نماینده یک تجارت خانوادگیاند. والدین بسیاری پشت صحنه در تلاشند تا محصولها فروخته و پولها اندوخته شود. اما چه کسی میتواند این خانوادهها را سرزنش کند؟ خانوادههایی که دریافتهاند برای آینده فرزندانشان، یک کسبوکار دیجیتال میتواند سودمندتر از یک مدرک دانشگاهی بیاعتبار باشد.
در اینجا میتوان پرسشی را مطرح کرد که مسئولیت محافظت از کودکان در فضای مجازی با چه نهادی است؟
شرکتها و ارائه کنندگان خدمات اینترنتی و میزبانی در کنار دولتها نسبت به محافظت از کودکان در برابر محتواها و کنترل رفتارهای مضر در فضای سایبر از یکسو و تقویت مشارکت فعال آنها در محیط جدید اطلاعات و ارتباطات مسئولیت خطیری بر عهده دارند. آنها مسئولیت فراهم آوردن زمینه ارتقای دانش، مهارت، درک، نگرش، ارزشهای حقوق بشری و رفتارهای لازم برای شرکت فعالانه کودکان در عرصه زندگی اجتماعی و عمومی و مسئولیتپذیری آنان با محفوظ داشتن رعایت حقوق دیگران را بر عهده دارند.
با توجه به موضوع محتوای غیر قانونی و یا مضر و همچنین خطراتی که در فضای مجازی برای کودکان وجود دارد، ارائه دهندگان خدمات اینترنتی باید اطلاعات مربوط به خطرات مواجهه با کمک به انتشار مطالب غیر قانونی در اینترنت و همچنین خطرات در معرض آسیب کودکان را هنگام آنلاین بودن فراهم کنند که بتوان محتوای در دسترس و رفتار آنها را کنترل کرد.
جامعه بینالمللی نیز همواره با مشکلات کنترل اطلاعات و توزیع مطالب زیان آور در اینترنت دست به گریبان است. در این میان بازیگران مختلفی، شامل دولتها، سازمانها در جامعه مدنی و نهادهای بینالمللی و صنعتی که میتوانند از گسترش مطالب غیرقانونی جلوگیری به عمل آورده و بر محتوای زیان آور کنترل داشته باشند. همه آنها باید هم زمان و به طور مشترک بر امر کنترل و حفاظت از حقوق کودکان نظارت و حامی آنها باشند.
از منظر قانونی و در قوانین و کنوانسیونهای بینالمللی که حقوق کودکان به رسمیت شناخته شده است و در سطح جهان، کودکان زمانی که به سن قانونی برسند میتوانند از والدینشان به دلیل نقض حریم خصوصی شکایت کنند. از جمله میتوان به ماده ۳۲ کنوانسیون حقوق کودک اشاره کرد که حق کودکان را محترم شمرده و بر حفظ حریم شخصی کودک در برابر تمام اشکال استثمار که هر یک از جنبههای رفاه کودک را به مخاطره بیندازد، تأکید دارد.
در قانون ایران نیز قوانینی چون قانون حمایت از کودک و نوجوان، از حقوق کودکان حمایت میکند و اگر سوءاستفاده از کودکان به حدی باشد که مصداق کودکآزاری باشد و منجر به صدمات روحی، روانی و اخلاقی او شود جرم تلقی شده و مورد حمایت قانون قرار میگیرد.
سند صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی یکی از مهمترین سندهایی است که در راستای تاکیدات رهبر جمهوری اسلامی ایران در مورد رها بودن فضای مجازی تدوین شده چرا که بر آسیب پذیرترین بخش جامعه که کودکان هستند تاکید داشته و برای کاهش آسیب پذیری در این حوزه موثر است. در این سند، سیاستهای کلان، اقدامات کلان و تقسیم کار ملی در حوزه مدیریت و راهبری، ایجاد محیط صیانت شده، توسعه محتوا و خدمات رده بندی شده، حمایت و مراقبت، فرهنگ سازی و ارتقای سواد فضای مجازی و تعاملات بین الملل تبیین شده است.
آیا تا به حال با خود فکر کردهاید که نقش ما در این میان چیست؟
شاید ما متوجه نباشیم که بهصورت غیر ارادی در حال حمایت از این چرخه هستیم. بسیاری از ما مطمئن هستیم که تنها از تماشای تصاویر شادی و خنده کودک لذت میبریم و هیچ قصد دیگری نداریم. همین حمایت کردن ما، باعث بازدید بیشتر محتوا میشود و اعتبار اینفلوئنسر را نزد برند بالا میبرد. ما متوجه نیستیم که به عنوان ضلعی از مثلث برند، اینفلوئنسر و مخاطب، در حال کمک به این چرخه هستیم. تا تقاضا هست، عرضه نیز وجود خواهد داشت.
اما واقعیت این است که پیش از دنبال کردن صفحه یک کودک اینفلوئنسر… بیایید چشمهایمان را ببندیم، بیایید به کودک بیاندیشیم، و بیایید از خودمان بپرسیم با فشردن گزینه Follow چه تاثیری در زندگی آن کودک میگذاریم؟
کودکان آسیبپذیرترین گروه در هر جامعهای هستند، بنابراین نباید از نیازهای آنها به سادگی عبور کرد. کودکان، برکت زندگی و سرمایههای آینده جامعه به شمار میآیند. آنان برای رشد و بالندگی خود، نیازها و در مفهوم دقیقتر حقوقی دارند که باید به درستی به آن پرداخت. با توجه به نقش بی بدیل خانواده در بالندگی شخصیت کودک، پیش از همه، خانواده و سپس جامعه باید این حقوق را به خوبی بشناسند و خود را مکلف به پاس داشت آن بدانند.
این درحالی است که با شیوع ویروس کرونا و افزایش استفاده از فضای مجازی که نقش مؤثری در تولید، انتشار و انتقال اطلاعات داشته است، سطح دسترسی به محتوای آنلاین را برای اقشار مختلف جامعه از جمله کودکان افزایش داده است. در عین حال این شرایط بستری برای محدود شدن یا نقض حقوق افراد ایجاد کرده است. این میان حقوق کودکان به عنوان آسیبپذیرترین قشر جامعه بیشتر در معرض تعرض و سوءاستفاده است. کودکان امروز زمان زیادی را برای فعالیتهای آموزشی، تفریحی و سرگرمی در اینترنت و دنیای دیجیتال سپری میکنند و در معرض خطرات و تهدیدات بسیاری نیز قرار میگیرند.
در این فضا که آسیبهای متعددی کودکان را در فضای مجازی تهدید میکند، موضوع صیانت از حقوق کودکان در فضای مجازی، مسئلهای مهم و در خور توجه است که باید از سوی دولتها و سایر نهادهای دولتی و مدنی و سایر متولیان امور کودکان مورد حمایت ویژه قرار گیرد. حالا هر چند که این پدیده اجتماعی و اقتصادی یعنی صنعت تبلیغ توسط کودک اینفلوئنسرها با سرعت زیادی در حال گسترش است و شاید آینده مهدوم همه جوامع به این شکل باشد اما در نهایت این روش مواجهه جامعه و قانون است که در اثر گذاری مثبت و منفی آن تعیین کننده خواهد بود.
یادمان باشد که آینده را انسانهایی میسازند که امروز کودکاند، کودکان ما امروز نیاز دارند که خوب زندگی کنند و به حقوقشان برسند.
محمدمهدی سیدناصری، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بینالملل کودکان
/