خبرگزاری برگزیده های ایران لرستان- نسرین صفربیرانوند، قیاسی که ورزشکار تیم ملی ایران است و در وزن ۶۵ کیلوگرم در میادین ورزشی حاضر میشود، معتقد است: برای ساختن قهرمانان کشتی باید قهرمانان فعلی را حمایت و حفظ کرد.
او میگوید: رها کردن قهرمانان ورزشی باعث دلسردی و بی انگیزه شدن ورزشکاران را در ردههای نوجوانان و جوانان به دنبال دارد.
این قهرمان جوان که ۲۶ سال سن دارد، معتقد است: شکست در مسابقات المپیک توکیو تجربه و درس بزرگی به او داده و باعث شده مسیر قهرمانی را با انگیزه و هدف جدیتری دنبال کند.
از موفقیتها و افتخارات این کشتیگیر جوان میتوان به کسب مدال برنز مسابقات قهرمانی کشتی آسیا ۲۰۲۱ اشاره کرد، وی سابقه حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو را دارد.
با وی که هم اکنون در اردوی تیم ملی است و خود را برای مسابقات آسیایی و ارتشهای جهان آماده میکند، گفتوگویی داشتهایم.
شما خانواده ورزشی هستید و بدون شک یکی از دلایل شما برای ورود به عرصه کشتی همین باید باشد؟
بله، همانطور که خودتان هم گفتید من در خانواده ورزشی بزرگ شدهام، برادرم مصطفی قهرمان آسیا و نفر سوم جهان است. ارتباط با کشتی،تشویق برادرم و علاقه زیاد سبب شد من از یازده سالگی وارد رشته کشتی شوم.
از همان ابتدا هم در مسابقات قهرمان کشوری در رده نوجوانان اول و به عنوان فنیترین کشتی گیر شناخته شدم.
پس از آن هم در مسابقات انتخاب تیم ملی اول و در مسابقات جام جهانی قهرمانی ترکیه نائب قهرمان شدم، همچنین در مسابقات آسیایی و جهانی پنجم را کسب کردم.
در مسابقات جوانان جام هاشمی نژاد و مسابقات قهرمانی کشور در رده جوانان دو دوره اول شدم، در مسابقات انتخابی تیم ملی امید نفر اول و در مسابقات امیدهای جهان با نا داوری مقام پنجم را کسب کردم.
در مسابقات آسیایی بزرگسالان نیز مقام سوم و در جام جهانی روسیه و باشگاههای جهانی نایب قهرمانی را کسب کردم.
در المپیک ۲۰۲۱ هم که حضور داشتید؟
بله من با آمادگی کامل در مسابقات المپیک حاضر شدم اما متاسفانه با یک اشتباه از چرخه رقابت حذف شدم.
این شکست باعث دلسردی شما نشد؟
خیر، میدان المپیک کوچک نیست و درس بزرگی به من داد تا من با تجربه بیشتری به تمرینات ادامه دهم، حتی انگیزهام برای حضور در مسابقات آسیایی و المپیک ۲۰۲۴ چند برابر شد.
شکست باعث نشد کوتاه بیایم و اکنون هدف و تمرکزم کسب مدال خوشرنگ المپیک است.
وظیفه من بهعنوان یک ورزشکار این است که در صحنه بمانم و خوشرنگترین مدال را از آن خود کنم.
کشتی برای من عشق است، آرزو و هدفم کسب مدال المپیک و جهانی است،معتقدم هر ورزشکاری باید با صبر و تحمل حقش را از ورزش بگیرد تا چهار سال حسرتش باقی نماند زیرا راه بازگشت ندارد ورزشکار حرفهی با صبر و تلاش بهترینها را رقم میزند.
من نه تنها به خاطر دل خودم که به عشق مردم و برای مردم ورزش میکنم ، زیرا کشتی رشته پهلوانی است و در بین مردم جایگاه خاصی دارد همه از کشتی انتظار دارند و با هر برد و باخت ما خوشحال و ناراحت میشوند.
نگاه شما به کشتی لرستان در شرایط فعلی چیست؟
بدون تعارف میگویم با ورود فرید بهرامی کشتی لرستان پیشرفت قابل توجهی کرده است، بعد از ۲۵ سال سرلک توانست نایب قهرمان جهان شود و من شانس حضور در مسابقات المپیک را پیدا کردم.
کشتی لرستان هم در فرنگی و هم آزاد در گذشته تک ستارههایی داشته اما اکنون وارد چرخه رقابت شده اند و کشتی گیران ما باید خودشان را بالا بکشند.
کشتی لرستان در حال حاضر و در همه ردهها حرف برای گفتن دارد، اما این روند باید تداوم باشد.
نکته مهم این است که قهرمانان رشته کشتی را نباید رها کرد، نباید اجازه دهیم دلسرد شوند، زیرا همین قهرمانان میتوانند پس از اینکه کشتی را کنار گذاشتند مربیان قوی باشند که قهرمانان سازی کنند.
وقتی مدال کسب میکنید چه احساسی به شما دست میدهد؟
همیشه به ایرانی بودن و لر بودنم افتخار میکنم زمانی که با رفتن من روی سکو سرود ملی در فضا طنین انداز میشود احساس غرور میکنم حس خوبی که با هیچ کلمهی قابل وصف و انتقال نیست.
از اتفاقات خوب و بد فعالیت ورزشی تان بگویید.
خارج شدن من از گردونه مسابقات المپیک به واسطه یک اشتباه تلخترین خاطره ورزشی است، در مقابل هم زمانی که برای مسابقات المپیک انتخاب شدم بهترین و شیرین ترین خبر بود.
خانوادهتان هنگامی که شما در مسابقات بینالمللی حاضر میشوید چه حسی دارند؟
به حدی استرس و فشار روحی روی آنها است که به این نتیجه رسیدهام مسابقات را تماشا نکنند زیرا شوک بزرگی به آنها وارد میشود.
برای قهرمانی چه معیارهایی نیاز است؟
ببینید موارد زیادی در قهرمانی ورزشکار نقش آفرینی میکنند، از زیرساختهای محیطی گرفته تا تجهیزات ورزشی و حمایتهای مادی و معنوی مسوولان اما واقعیت این است که پنجاه درصد کار به پشتکار و علاقه ورزشکار بستگی دارد، یعنی مهم این است که تو خودت را بالا بکشی.
الگوی شما هم از لحاظ فنی و هم اخلاقی کدام یک از ورزشکاران است؟
حمید سوریان هم به لحاظ فنی و اخلاقی الگوی من بوده، از نگاه من سوریان پهلوان است و در بحث ورزشی هم اسطوره است.
مربیان برایم زحمت زیادی کشیدهاند، اما خانواده به ویژه برادرم در این سالها همواره در کنار من بوده و زحمات زیادی متحمل شده و نقش مهمی در موفقیتهای من داشته است.
من مدیون خانوادهام هستم که در هر شرایطی پشتیبان من بودهاند، زمانی که مسوولان حتی یک خسته نباشد خشک و خالی را هم دریغ میکردند خانواده همیشه مایه دلگرمی من بودند.
هزینه زندگی را چگونه تامین میکنید، آیا مسوولان استان حمایتی داشتهاند؟
من حدود دو سال است که در اردوهای تیم ملی شبانه روزی تمرین میکنم و خانواده همیشه کمک میکنند، مسوولان حدود هشت ماه پیش و پس از قهرمانی در مسابقات آسیایی قولهایی دادند که تاکنون عملی نشدهاند.
اگر در مسابقات بینالمللی حریفتان اسرائیلی باشد، حاضر به رقابت میشوید، خارج از مباحث آیین نامهای؟
خیر، چون اسرائیل را به رسمیت نمیشناسم هیچگاه حاضر به رقابت نمیشوم.
انتهای پیام/