به گزارش برگزیده، پنتاگون برای حفظ این بمبافکنهای قدیمی، به معنای واقعی کلمه، میلیاردها دلار سرمایهگذاری کرد و B-۵۲ ها ارتقای قابلتوجهی دریافت کردند، این ارتقا شامل موتورهای جدید، طرح کابین خلبان و حتی اضافه شدن صفحهنمایش حریم خصوصی برای توالت جنگنده هم میشود. بااینحال سؤالی اخیراً در انجمنهای هوانوردی مطرح شد؛ اگر این بمبافکن آنقدر خوب است، پس چرا ایالاتمتحده B-۵۲ های جدید نمیسازد؟
تمام ۷۴۴ بمبافکن B-۵۲ که در طول جنگ سرد ساخته شدند از خطوط مونتاژ سیاتل، واشنگتن، و ویچیتا، کانزاس خارج شدند. حتی اگر ساختمانها هنوز سر جای خود باشند، خطوط تولید قطعاً چندین دهه پیش بازسازی، بازیافت، اسقاط یا فروختهشده بودند. حتی بعید به نظر میرسد که تمام مشخصات و نقشههای اولیه برای ساخت کارخانهها بایگانیشده باشد.
علاوه بر این بسیاری از شرکتها و دهها پیمانکار فرعی که تجهیزات مورداستفاده برای ساخت هواپیما را میسازند، احتمالاً ازکارافتاده یا ادغامشدهاند و یا توسط شرکتهای دیگر جذبشدهاند. همچنین شرکتهای هوافضا به ساخت جنگندههای F-۱۵ و F-۱۶ دوران جنگ سرد ادامه دادند زیرا تقاضای بینالمللی برای آن وجود داشت و تولید هرگز متوقف نشد، اما در مورد استراتوفورترس اینطور نبود.
امکانات آن زمان، دیگر وجود ندارد و سالها طول میکشد تا دوباره زیرساختها راهاندازی شود. حتی اگر بتوان زیرساختهای لازم را فراهم کرد، ۷۰ سال از عمر آن میگذرد و امروز هواپیماهای جدیدتر و بیشتری تولیدشده است. البته درست است که نیروی هوایی ناوگان پیر خود را حفظ میکند، اما این کار هم نیازمند تلاش قابلتوجهی است.
بوئینگ و رولزرویس که سازنده موتورهای جدید است، مجبور شدهاند از تکنیکهای چاپ سهبعدی و روشهای طراحی پیشرفته برای پیشرانههای جدید استفاده کنند. گفته میشود که هیچ متخصصی برای توسعه بمبافکنها تلاشی نکرد، حتی پیشنهاد جدیدی دریافت نشد، زیرا تمام افرادی که آن زمان روی کار بودند مدت زیادی است که بازنشسته شدهاند.
علاوه بر این، نیروی هوایی ایالاتمتحده اکنون در حال آزمایش نورثروپ گرامن بی-۲۱ ریدر (B-۲۱ Raider)، ستون فقرات آینده ناوگان بمبافکن است. این هواپیما جایگزین B-۱B لنسر و B-۲ اسپیریت و حتی B-۵۲ خواهد شد.
در «پایان دوران بی ۵۲» بیشتر در این باره بخوانید.
۵۸۵۸
