علیرضا جانبخش در گفت‌وگو با خبرنگار برگزیده های ایران در کرمانشاه، با بیان اینکه آنفلوآنزا یک بیماری کاملاً ویروسی است، اظهار کرد: بیماری‌های ویروسی به درمان اختصاصی نیاز دارند و در آنفلوآنزا، به‌دلیل گستردگی و شدت عوارض احتمالی، درمان تنها محدود به کنترل علائم نیست بلکه شامل درمان عفونت ویروسی و نیز پیشگیری و درمان عوارض میکروبی و باکتریال می‌شود.

وی با اشاره به عوارض این بیماری افزود: این بیماری می‌تواند با عوارض کلیوی به‌صورت نارسایی کلیه، عوارض ریوی مانند نارسایی تنفسی و ذات‌الریه، عوارض کبدی به‌شکل هپاتیت، عوارض مغزی نظیر «مننژیت»، «آنسفالیت» و «میلیت عرضی» و همچنین عوارض قلبی مانند «میوکاردیت» تظاهر پیدا کند، علاوه بر این، «سندرم ری» که بر اثر مصرف آسپیرین ایجاد می‌شود، از عوارض مهم و خطرناک آنفلوآنزا به‌ویژه در کودکان محسوب می‌شود.

این متخصص بیماری‌های عفونی با اشاره به داروهای ضدویروسی مورد استفاده در درمان آنفلوآنزا گفت: داروهایی مانند «آمانتادین»، «اوسلتامیویر»، «بالوکساویر» و «پرامیویر» برای درمان این بیماری به‌کار می‌روند که اکنون «اوسلتامیویر» بیشترین دسترسی را دارد و «بالوکساویر» و «پرامیویر» نیز به‌صورت تک‌دوز و به‌شکل خوراکی و تزریقی استفاده می‌شوند.

جانبخش تأکید کرد: مهم‌ترین نکته در درمان آنفلوآنزا، شروع زودهنگام درمان است؛ بیشترین اثربخشی داروهای ضدویروسی در دو روز اول و نهایتاً تا چهار روز ابتدایی بیماری است و هرچه از زمان شروع بیماری بگذرد، اثر این داروها به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. این داروها عوارض خاصی ندارند، در دوران بارداری نیز معمولاً قابل استفاده هستند و می‌توانند شدت بیماری، شدت علائم و حتی دوره انتقال ویروس به دیگران را کاهش دهند.

وی با اشاره به درمان‌های علامتی گفت: داروهای ضدتب، ضدسردرد، ضدتهوع و ضداسهال برای کنترل علائم استفاده می‌شود، اما باید توجه داشت که مصرف آسپیرین به‌دلیل خطر عوارض مغزی، به‌ویژه در کودکان، توصیه نمی‌شود و همچنین تب یک مکانیسم دفاعی بدن است و نباید به‌هرقیمتی کاهش داده شود؛ تنها در افرادی با سابقه تشنج، بیماری‌های قلبی و زنان باردار، کنترل تب اهمیت ویژه دارد و در سایر موارد، استفاده از استامینوفن برای تب شدید کفایت می‌کند.

این متخصص بیماری‌های عفونی درباره مصرف کورتون‌ها در آنفلوآنزا هشدار داد و گفت: استفاده از استروئیدها در دوره حاد بیماری معمولاً تأثیر مثبتی ندارد و حتی ممکن است طول بیماری و مخاطرات آن را افزایش دهد، مگر در برخی عوارض خاص مانند سرفه‌های بسیار شدید که با نظر پزشک قابل استفاده است.

جانبخش با تأکید بر پرهیز از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در دوره حاد آنفلوآنزا تصریح کرد: آنتی‌بیوتیک‌ها هیچ نقشی در درمان عفونت ویروسی ندارند و مصرف نابجای آن‌ها نه‌تنها فایده‌ای ندارد، بلکه می‌تواند منجر به عوارض سمی، واکنش‌های آلرژیک، ایجاد و گسترش مقاومت میکروبی شود و به‌طورکلی، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در ۹ روز اول عفونت‌های ویروسی از جمله آنفلوآنزا توصیه نمی‌شود.

وی اضافه کرد: آنتی‌بیوتیک‌ها تنها زمانی کاربرد دارد که عوارض میکروبی مانند ذات‌الریه باکتریال ایجاد شود؛ این عارضه ممکن است همزمان با آنفلوآنزا، بلافاصله پس از آن یا پس از یک دوره بهبودی کوتاه‌مدت همراه با بازگشت تب و سرفه بروز کند که می‌تواند بسیار خطرناک و حتی مرگبار باشد.

این متخصص بیماری‌های عفونی خاطرنشان کرد: مصرف نابجای آنتی‌بیوتیک‌ها، به‌خصوص در کودکان، می‌تواند آن‌ها را در معرض حساسیت‌های شدید، آنافیلاکسی و مقاومت میکروبی قرار دهد و در آینده، درمان عفونت‌های واقعی را با مشکل جدی مواجه کند؛ بنابراین درمان اختصاصی آنفلوآنزا باید با داروهای ضدویروسی و مدیریت صحیح عوارض انجام شود.

/+

علیرضا جانبخش در گفت‌وگو با خبرنگار برگزیده های ایران در کرمانشاه، با بیان اینکه آنفلوآنزا یک بیماری کاملاً ویروسی است، اظهار کرد: بیماری‌های ویروسی به درمان اختصاصی نیاز دارند و در آنفلوآنزا، به‌دلیل گستردگی و شدت عوارض احتمالی، درمان تنها محدود به کنترل علائم نیست بلکه شامل درمان عفونت ویروسی و نیز پیشگیری و درمان عوارض میکروبی و باکتریال می‌شود.

وی با اشاره به عوارض این بیماری افزود: این بیماری می‌تواند با عوارض کلیوی به‌صورت نارسایی کلیه، عوارض ریوی مانند نارسایی تنفسی و ذات‌الریه، عوارض کبدی به‌شکل هپاتیت، عوارض مغزی نظیر «مننژیت»، «آنسفالیت» و «میلیت عرضی» و همچنین عوارض قلبی مانند «میوکاردیت» تظاهر پیدا کند، علاوه بر این، «سندرم ری» که بر اثر مصرف آسپیرین ایجاد می‌شود، از عوارض مهم و خطرناک آنفلوآنزا به‌ویژه در کودکان محسوب می‌شود.

این متخصص بیماری‌های عفونی با اشاره به داروهای ضدویروسی مورد استفاده در درمان آنفلوآنزا گفت: داروهایی مانند «آمانتادین»، «اوسلتامیویر»، «بالوکساویر» و «پرامیویر» برای درمان این بیماری به‌کار می‌روند که اکنون «اوسلتامیویر» بیشترین دسترسی را دارد و «بالوکساویر» و «پرامیویر» نیز به‌صورت تک‌دوز و به‌شکل خوراکی و تزریقی استفاده می‌شوند.

جانبخش تأکید کرد: مهم‌ترین نکته در درمان آنفلوآنزا، شروع زودهنگام درمان است؛ بیشترین اثربخشی داروهای ضدویروسی در دو روز اول و نهایتاً تا چهار روز ابتدایی بیماری است و هرچه از زمان شروع بیماری بگذرد، اثر این داروها به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. این داروها عوارض خاصی ندارند، در دوران بارداری نیز معمولاً قابل استفاده هستند و می‌توانند شدت بیماری، شدت علائم و حتی دوره انتقال ویروس به دیگران را کاهش دهند.

وی با اشاره به درمان‌های علامتی گفت: داروهای ضدتب، ضدسردرد، ضدتهوع و ضداسهال برای کنترل علائم استفاده می‌شود، اما باید توجه داشت که مصرف آسپیرین به‌دلیل خطر عوارض مغزی، به‌ویژه در کودکان، توصیه نمی‌شود و همچنین تب یک مکانیسم دفاعی بدن است و نباید به‌هرقیمتی کاهش داده شود؛ تنها در افرادی با سابقه تشنج، بیماری‌های قلبی و زنان باردار، کنترل تب اهمیت ویژه دارد و در سایر موارد، استفاده از استامینوفن برای تب شدید کفایت می‌کند.

این متخصص بیماری‌های عفونی درباره مصرف کورتون‌ها در آنفلوآنزا هشدار داد و گفت: استفاده از استروئیدها در دوره حاد بیماری معمولاً تأثیر مثبتی ندارد و حتی ممکن است طول بیماری و مخاطرات آن را افزایش دهد، مگر در برخی عوارض خاص مانند سرفه‌های بسیار شدید که با نظر پزشک قابل استفاده است.

جانبخش با تأکید بر پرهیز از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در دوره حاد آنفلوآنزا تصریح کرد: آنتی‌بیوتیک‌ها هیچ نقشی در درمان عفونت ویروسی ندارند و مصرف نابجای آن‌ها نه‌تنها فایده‌ای ندارد، بلکه می‌تواند منجر به عوارض سمی، واکنش‌های آلرژیک، ایجاد و گسترش مقاومت میکروبی شود و به‌طورکلی، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در ۹ روز اول عفونت‌های ویروسی از جمله آنفلوآنزا توصیه نمی‌شود.

وی اضافه کرد: آنتی‌بیوتیک‌ها تنها زمانی کاربرد دارد که عوارض میکروبی مانند ذات‌الریه باکتریال ایجاد شود؛ این عارضه ممکن است همزمان با آنفلوآنزا، بلافاصله پس از آن یا پس از یک دوره بهبودی کوتاه‌مدت همراه با بازگشت تب و سرفه بروز کند که می‌تواند بسیار خطرناک و حتی مرگبار باشد.

این متخصص بیماری‌های عفونی خاطرنشان کرد: مصرف نابجای آنتی‌بیوتیک‌ها، به‌خصوص در کودکان، می‌تواند آن‌ها را در معرض حساسیت‌های شدید، آنافیلاکسی و مقاومت میکروبی قرار دهد و در آینده، درمان عفونت‌های واقعی را با مشکل جدی مواجه کند؛ بنابراین درمان اختصاصی آنفلوآنزا باید با داروهای ضدویروسی و مدیریت صحیح عوارض انجام شود.

/+