اصلانی: خالی شدن در سبک وزن محصول دیمی کار کردن است

محمد اصلانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری برگزیده های ایران در مورد عدم کسب سهمیه المپیک در وزن ۵۷ کیلوگرم کشتی آزاد اظهار داشت: بخش زیادی از این اتفاق به مربیان پایه برمی‌گردد، اینکه ما پشتوانه‌های خوب و مطمئنی داشته باشیم، به عملکرد آنها بستگی دارد تا دست مربیان تیم ملی در رده‌های بالاتر باز باشد. می‌بینیم که یک دوره چند سبک وزن خوب داریم، اما بعد از آن دست‌مان خالی می‌شود. اگر روس‌ها در هر وزنی دو سه کشتی‌گیر خوب دارند برای برنامه‌ریزی خوب‌شان در سطح کشتی پایه است و به همین خاطر در سطح بالا در هر وزنی سه چهار مدعی دارند. اکنون هم که دست ما در سبک وزن خالی شده است، یعنی در پایه خوب کار نکرده‌ایم.

وی ادامه داد: این هم خیلی دست فدراسیون نیست و باشگاه‌ها که کار سازندگی انجام می‌دهند، مقصر هستند. کار کردن به صورت دیمی این طور است که در یک وزن دو کشتی‌گیر خوب درمی‌آیند و بعد سال‌ها یک سبک وزن مدعی و در سطح جهانی نداریم. خیلی هم به ژن ربطی ندارد که بگوییم ایرانی‌ها به خاطر قامت‌ و فیزیک‌شان خیلی در این وزن مدعی نیستند، مگر ما تا سال‌ها حسن رحیمی را نداشتیم که نفر اول ۵۷ کیلوگرم جهان بود؟! ما در سیستم تمرینی و باشگاهی مشکل داریم. مربیان پایه باید آموزش درست بدهند. آموزش فنون در این رده سنی خیلی اهمیت دارد، چون پایه کشتی آنجا گذاشته می‌شود. در سنین بالا خیلی نمی‌شود فنون درست را جا انداخت، زمانِ جا انداختن فن صحیح، نونهالی است. باید روی رده‌های سنی نونهالان و نوجوانان کار کنیم، چند سال زمان می‌برد و بعد که بچه‌های مستعد و با فیزیک مناسب برای این وزن را پیدا کردیم، روی آنها سرمایه‌گذاری کنیم تا بتوانیم چند سال بعد، چند مدعی در ۵۷ کیلوگرم داشته باشیم.

اصلانی در پاسخ به این سؤال که «علیرضا سرلک در چند سال اخیر تنها مدال‌آور ۵۷ کیلوگرم ما بود، چرا نتوانستیم او را حفظ کنیم؟»، خاطر نشان کرد: سالی که سرلک مدال جهانی گرفت، مسابقه جهانیِ بعد از المپیک بود. همیشه جهانی‌های بعد از المپیک سبک‌تر از سال‌های بعد از آن است. خیلی از قهرمانان بعد از المپیک از دنیای قهرمانی خداحافظی می‌کنند و یا بعد از کسب مدال المپیک، آن انگیزه لازم را برای جهانی ندارند. دیدید که تیم ما هم آن سال مدال‌های زیادی گرفت. کشتی‌گیران خارجی نیز بودند که فقط آن سال توانستند مدال بگیرند. سخت‌ترین مسابقه جهانی، جهانیِ پیش از المپیک است که همه با آمادگی فوق‌العاده می‌آیند.

عضو سابق تیم ملی کشتی آزاد همچنین درباره ناکامی چهار سبک وزن ایران در مسابقات جهانی، قهرمانی آسیا، کسب سهمیه آسیایی و گزینشی جهانی (میلاد والی‌زاده، ابراهیم خواری، احمد جوان و علیرضا سرلک) در سال ۲۰۲۳ تصریح کرد: سلاح ما ایرانی‌ها در کشتی، به پا رسیدن است. کشتی‌گیرانی در دنیا خوب و مدعی بودند که زیرگیری می‌کردند، نفراتی مثل محمد طلایی، علیرضا دبیر، رسول خادم، بهروز یاری و حسن رحیمی. اینها همه با زیرگیری امتیاز می‌گرفتند، ولی متأسفانه امروز بچه‌های ما خیلی زیر نمی‌گیرند. علتش این است که دست‌های‌شان خوب کار نمی‌کند. همه اینها که جزو قهرمانان بزرگ و عنوان‌دار ما هستند، دست‌های‌شان در مرحله اول خوب کار می‌کرد که در مرحله دوم به پای حریف می‌رسیدند، ولی الان در همان مرحله اول مشکل داریم و اصلاً به مرحله دوم نمی‌رسیم. شما نگاه کنید حسن رحیمی به چه شکلی دست‌هایش کار می‌کرد و بعد به پا می‌رسید.

این مربی کشتی راجع به اینکه «برای کشتی آزاد ایران بد نیست که با تیم ناقص به المپیک می‌رود؟»، تأکید کرد: نه، چرا بد باشد؟! هرچند به ندرت اتفاق می‌افتد که ما در کشتی آزاد تیم کامل در المپیک نداشته باشیم، اما اگر در ۵۷ کیلوگرم سهمیه هم می‌گرفتیم، باز شانسی برای کسب مدال نداشتیم. هر کدام از این نفرات هم به پاریس می‌رفتند، با کشتی‌های قبلی که از آنها دیده بودیم و حریفانی که پیش رو داشتند، مدال‌بگیر نبودند، ولی بقیه بچه‌ها، در پنج وزنی که سهمیه گرفتیم همه شانس مدال دارند. از رحمان عموزاد گرفته که می‌تواند در پاریس روی سکو باشد تا امیرحسین زارع که شانس مدال طلاست. یونس امامی و امیرعلی آذرپیرا هم توان کسب مدال را دارند. آذرپیرا با کشتی‌های خوبی که در این چند ماه گرفته است، اگر از نظر روحی و روانی هم مهیای مسابقه باشد، شانس مدال دارد. او اسنایدر را که یکی از خوب‌های ۹۷ کیلوست، خوب بُرد. ما تیم خوبی داریم و همه نفرات آن شانس مدال هستند.

/