به گزارش خبرگزاری برگزیده، این یک شکست دیگر برای برنامه پنتاگون در جهت معرفی قابلیت های موشک های هایپرسونیک است. علاوه بر این، این چهارمین آزمایش متوالی است که در آن موشک «دارک ایگل» شکست می‌خورد.
پیش از این، در ژوئن سال ۲۰۲۲، پرتاب آزمایشی موشک هایپرسونیک نیروی دریایی آمریکا حتی قبل از اینکه حتی فرصتی برای رهاسازی گلایدر مافوق صوت خود داشته باشد، با شکست مواجه شد. سپس، آزمایش «دارک ایگل» که برای اواخر سال ۲۰۲۲ برنامه ریزی شده بود، به دلیل «مشکلات قبل از پرواز» لغو شد. پرتاب آزمایشی که برای مارس ۲۰۲۳ مجدداً برنامه ریزی شده بود نیز به دلیل نقص در بررسی قبل از پرواز لغو شد.
«دارک ایگل» قرار بود تا پایان سپتامبر امسال به طور رسمی وارد خدمت ارتش شود، ضرب‌الاجلی که اکنون بعید به نظر می‌رسد که صورت بگیرد. ارتش آمریکا نمی‌تواند این موشک جدید را تا زمانی که سه آزمایش پروازی را انجام دهد، وارد خدمت کند.
در اوایل ماه آوریل، نیروی هوایی آمریکا ساخت موشک هایپرسونیک AGM-۱۸۳A ARRW را که امیدوار بود به سرعت وارد خدمت شود، پس از یک سلسله از آزمایش‌های ناموفق، لغو کرد.
اگر دقیق بخواهیم بررسی کنیم که موشک‌های هایپرسونیک چه هستند باید گفت، آن‌هایی هستند که سرعتشان با سرعتی معادل پنج برابر سرعت صوت یا از آن فراتر، برابری می‌کند. اما در دنیای مدرن، این اصطلاح معمولاً به دو نوع خاص از سلاح اشاره دارد. یکی از آنها گلایدر هایپرسونیک است که با خروج از جو توسط یک موشک بالستیک رها می شود. این گلایدر به گونه‌ای طراحی شده است که روی یک مسیر درست بالای اتمسفر، سر بخورد. Dark Eagle، CPS و ARRW لغو شده نمونه هایی از این نوع سلاح هستند.
نوع دیگر، توسعه موشک‌های کروز با پرواز در ارتفاع کمتر است که توسط یک موتور رم‌جت تنفس هوایی پیش می‌رود و می‌تواند سرعت بالایی را تا رسیدن به هدف حفظ کند. برای هر دو نوع موشک، بزرگ‌ترین جذابیت آنها در مقایسه با موشک‌های بالستیک سنتی، سرعت زیاد نیست، بلکه مانورپذیری آن است که رهگیری توسط پدافند هوایی را دشوارتر می‌کند و برای ردیابی به سنسورهایی با پیکربندی متفاوت نیاز دارد.
آنچه که ارتش آمریکا از «دارک ایگل» می‌خواهد، این است که به آن یک سلاح تهاجمی دقیق برای ضربه زدن سریع به اهداف دوردست با احتمال بالا برای فرار از دفاع هوایی بدهد.
منبع: popularmechanics
۵۸۳۲۳