دانشمندان دانشمندان رازی را که یک اشراف‌زاده فرانسوی ۴۰۰ سال با خودش دفن کرده بود، کشف کرده‌اند: او از سیم طلا برای جلوگیری از افتادن دندانش‌هایش استفاده می‌کرد.
جسد آن دالگر که در سال ۱۶۱۹ درگذشته است، در ۱۹۸۸ حین کاوش‌های باستان‌شناسی در شاتو د لاوال در شمال غربی فرانسه کشف شد. این جسد مومیایی شده در تابوت سربی گذاشته شده و اسکلت و دندان‌های او به خوبی حفظ شده بود.
در آن زمان، باستان‌شناسان متوجه شدند که او یک پروتز دندانی دارد، اما ابزار اسکن پیشرفته‌ای برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در این باره در اختیارشان نبود. ۳۵ سال بعد، تیمی از باستان‌شناسان و دندانپزشکان تشخیص دادند که دالگر از بیماری پریودنتال رنج می‌برد که باعث می‌شد دندان‌هایش لق شوند.
اسکن پرتو مخروطی که از اشعه ایکس برای ساخت تصاویر سه‌بعدی استفاده می‌کند، نشان داد که از سیم طلایی برای نگه داشتن و سفت کردن چندین دندان او استفاده شده است. او همچنین یک دندان مصنوعی از عاج فیل داشت.
روزن کولتر، باستان‌شناس در موسسه ملی تحقیقات باستان‌شناسی پیشگیرانه فرانسه و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: اما این کار دندانپزشکی تزئینی فقط وضعیت او را بدتر کرد.
به گفته محققان، سیم‌های طلا در طول سال‌ها نیاز به سفت شدن مکرر داشتند که باعث بی‌ثباتی بیشتر دندان‌های مجاور دندان لق می‌شد. دالگر احتمالا در زمانه‌ای که ظاهر افراد باید مطابق با جایگاه اجتماعیشان هماهنگ می‌شد، به عنوان یک زن اشرافی با این دندان‌ها و سیم طلاییش، درد و ناراحتی زیادی را تحمل کرده است.
کولتر به خبرگزاری فرانسه گفت که «آمبروز پار»، معاصر دالگر که پزشک چندین پادشاه فرانسه بود و پروتزهای دندانی مشابهی را طراحی کرده بود، مدعی بود که اگر بیمار بی‌دندان باشد، گفتارش فاسد می‌شود.»
کولتر گفت که لبخند زیبا به ویژه برای دالگر که به عنوان یک فرد اجتماعی «جنجال‌برانگیز» دو بار بیوه شده بود و «شهرت خوبی نداشت» اهمیت داشت.
۵۸۵۸