نکته دقیق و کاملا درستی است، عقلا همه ما باید در جهت ایجاد امید و نشاط اجتماعی حرکت کنیم اما آیا با حلوا حلوا گفتن، دهان شیرین می‌شود؟ طبیعتا نمی‌شود! واقعیت این است که هرکدام از افراد جامعه بر اساس جایگاه و نقش خود در ایجاد نشاط و امید و از سوی دیگر یاس و ناامیدی در کشور سهم دارند! در جوامع پیشرفته و مدرن، آحاد مردم به مثابه اجزای یک ماشین در جهت یک هدف مشترک تلاش می‌کنند و می‌توان گفت دستاوردهای امروزشان محصول هماهنگی کامل میان تمام اجزا و ارکان آنها است. نگاهی به تاریخ معاصر کشورمان هم نشان می‌دهد هرجا آحاد مردم و مسئولان از دریچه صداقت به مسائل ورود کردند، بدون انگیزه‌های شخصی یا منافع گروهی با یکدیگر منسجم شدند و هرکس نقش خود را در حرکت کلی جامعه ایفا کرد، نه تنها روح امید و نشاط به اجتماع دمیده شده بلکه دستاوردهایی در حد معجزه و فراتر از آن نیز نصیب ملت ایران شده است. مصادیق بارز این موضوع را می‌توان در پیروزی انقلاب اسلامی، افتخارات هشت‌سال دفاع مقدس و دستاوردهای مختلف سیاسی، نظامی و فرهنگی دهه‌های گذشته مشاهده کرد. در بررسی ابعاد مختلف «امیدآفرینی» باید به این نکته توجه داشت ایجاد نشاط اجتماعی بیش از آنکه متوجه مردم باشد، متوجه سیاستگذاران، مسئولان و مدیران است چراکه دایره اثرگذاری تصمیمات آنها بسیار گسترده و وسیع و فراگیر است. تصور کنید اتخاذ یک تصمیم درست از سوی مجریان و مسئولان عالی کشور تا چه اندازه می‌تواند بر ایجاد امید در جامعه تاثیر داشته باشد سپس آنرا با آثار اقدام مثبت یک کاسب خرد یا یک کارمند و کارگر مقایسه کنید! از سوی دیگر تصور کنید یک مسئول ارشد یا نهاد عالی تصمیمی بگیرد که معیشت میلیونها ایرانی و هزاران خانواده را در یک شب تحت تاثیر قرار دهد و از طرفی دیگر یک معلم یا پزشک در کار خود مرتکب خطا شوند! کدامیک سهم بیشتری در تخریب فضای عمومی و ایجاد یاس و ناامیدی در کشور دارند؟ در برش استانی هم همین تحلیل صادق است، طبیعتا سهم تصمیمات یا عملکرد یک مقام عالی در امیدآفرینی اجتماعی بسیار بیشتر و مهمتر از سهم یک هنرمند، فعال اجتماعی و یا کارمند است. یکی دیگر از مواردی که در موضوع امیدآفرینی باید مدنظر قرار گیرد واقع بینی و آسیب‌شناسی اتفاقات، اقدامات و عملکردهای مخرب مدیریتی و اجرایی است. بدون تردید با انکار واقعیت‌های موجود یا فرار از آنها نمی‌توان درک درستی از مسائل داشت و به راه حل های درست دست پیدا کرد! مدیر یا مسئولی که بدون توجه به مشکلات واقعی جامعه، تلاش می‌کند واقعیت های موجود را انکار کند هیچ گاه اراده ای برای حل مشکلات عمومی نخواهد داشت. بنابراین در کنار طرح دستاوردها و اتفاقات خوب و امیدآفرین نباید نسبت به وقایع تلخ و چالش‌هایی که پیش پای مردم قرار دارد غافل شد چرا که بخش مهمی از راه حل، در طرح صادقانه و منصفانه مسائل نهفته است.
>مرتضی دهرویه -سرپرست خبرگزاری برگزیده استان سمنان
۴۶