به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برگزیده های ایران، وزنه‌برداری یکی از رشته‌هایی است که طی دو دهه اخیر بارها و بارها در میادین بین‌المللی افتخارآفرین بوده و توانسته مدال‌های خوش‌رنگ و زیادی برای ایران در میادین آسیایی، جهانی و المپیک بدست بیاورد. هر جا که نام کشتی برای مدال‌آوری در المپیک و بازی‌های آسیایی مطرح بوده، نام وزنه‌برداری نیز در کنار آن درخشیده و همواره یکی از اضلاع موفقیت ورزش ایران بوده است.
با وجود این شرایط، نتیجه‌گیری طی دو رویداد اخیر برای وزنه‌برداری خوب و طبق انتظارات و توقعات نبوده است. ملی‌پوشان چند هفته قبل در رقابت‌های جهانی به میزبانی شهر ریاض شرکت کردند که حاصل تلاش آنها یک نقره توسط علی داوودی در دو ضرب دسته ۱۰۹+ کیلوگرم و دو طلا توسط میر مصطفی جوادی در دو ضرب و مجموع دسته ۸۹ کیلوگرم بود.
شاید حداقل انتظار این بود که ملی‌پوشان بتوانند رکوردهای خود در ریاض را در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو نیز تکرار کنند و به توجه به سطح پایین‌تر مسابقات در برخی دسته‌ها، مدال‌های بیشتری هم بگیرند و فقط به داشتن یک قهرمان بسنده نکنند، اما این انتظار نیز برآورده نشد.
در زیر نگاهی به عملکرد نفرات حاضر در بازی‌های آسیایی و مقایسه آن با مسابقات جهانی عربستان می اندازیم:
* حسین سلطانی در دسته ۸۱ کیلوگرم در ریاض اوت کرده بود، اما در هانگژو با ۳۳۵ کیلوگرم پنجم شد
* امیر حقوقی در دسته ۹۶ کیلوگرم در ریاض با ۳۷۲ کیلوگرم پنجم شد، اما در هانگژو با ۳۶۶ کیلوگرم در رده هشتم ایستاد.
* میر مصطفی جوادی در دسته ۸۹ کیلوگرم در ریاض با ۳۸۴ کیلوگرم قهرمان شد، اما در هانگژو در دسته ۹۶ کیلوگرم با ۳۶۳ کیلوگرم در رده نهم ایستاد.
* رضا دهدار در دسته ۱۰۲ کیلوگرم در ریاض با ۳۸۶ کیلوگرم نهم شد، اما در هانگژو در دسته ۱۰۹ کیلوگرم اوت کرد.
* مهدی کرمی در دسته ۱۰۹ کیلوگرم در ریاض با ۳۸۹ کیلوگرم پنجم شد، اما در هانگژو با ۳۸۰ کیلوگرم در رده پنجم ایستاد.
* علی داوودی در دسته ۱۰۹+ کیلوگرم در ریاض با ۴۵۲ کیلوگرم چهارم شد، در هانگژو با ۴۲۶ کیلوگرم نقره گرفت.
* آیت شریفی در دسته ۱۰۹+ کیلوگرم در ریاض اوت کرد و در هانگژو همین سرنوشت را داشت.
* ریحانه کریمی در دسته ۶۴ کیلوگرم در ریاض سیزدهم شد، اما در هانگژو اوت کرد.
* الهه رزاقی در دسته ۷۶ کیلوگرم در ریاض اوت کرد و در هانگژو نهم شد.
* الهام حسینی در دسته ۸۱ کیلوگرم در ریاض پانزدهم شد، اما در هانگژو و در دسته ۸۷ کیلوگرم اوت کرد.
این آمار می‌تواند نشان دهنده شرایط فعلی وزنه‌برداری ایران نیز باشد که در بیشتر اوزان و در میان برخی نفرات با اُفت مواجه شده است.
شاید این توجیه از سوی کادر فنی و مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری مطرح شود که دلیل این عملکرد ضعیف‌تر در هانگژو، فاصله کم آن با مسابقات جهانی ریاض بوده است، اما نگاهی به عملکرد برخی وزنه‌برداران سایر کشورها می‌تواند این توجیه را بلااستفاده کند. برای مثال «دا یین لی» وزنه‌بردار چینی در ریاض رکورد ۱۷۰ کیلوگرم در یک‌ضرب داشت و آن را در هانگژو به ۱۷۶ کیلوگرم ارتقا داد. یا «هوجا محمد تویچیف» از ترکمنستان که رکوردهای ۱۹۰، ۲۱۵ و مجموع ۳۹۰ کیلوگرم در ریاض را داشت و چهاردهم شده بود، این وزنه‌ها را به ۱۹۰ در یک‌ضرب، ۲۳۳ در دو ضرب و ۴۲۳ کیلوگرم در مجموع ارتقا داد و رتبه پنجم را در اختیار گرفت.
موضوع دیگری که باید نسبت به آن ابراز نگرانی کنیم، روند نزولی شدید مدال‌آوری در وزنه‌برداری در بازی‌های آسیایی نسبت به ادوار گذشته است. تیم ملی در حالی به یک نقره در هانگژو بسنده کرد که چنین عملکردی در قرن ۲۱ رقم نخورده بود. پیش از این ضعیف‌ترین عملکرد در سال ۲۰۰۶ و در دوحه بود که ایران فقط یک طلا توسط حسین رضازاده گرفت، اما حالا شرایط به نقطه‌ای رسیده که همان یک طلا نیز تبدیل به آرزو شده است. ضمن اینکه کاروان وزنه‌برداری ایران از ۲۰۰۲ بوسان به بعد همواره در زمره رشته‌های طلایی بود، اما حالا دستش به خوش‌رنگ‌ترین مدال هم نمی‌رسد.
در همین دوره قبل بازی‌های آسیایی که ۲۰۱۸ در جاکارتا برگزار شد، وزنه‌برداری ۲ طلا، یک نقره و یک برنز گرفت، اما حالا با اُفتی محسوس به یک نقره بسنده کرده است.
بدون شک بخشی از این شرایط به سال‌های قبل برمی‌گردد، اما قطعاً بخش دیگری از آن مربوط به یک سال اخیر است. این درست است که شاید در یک سال اخیر اقدامات خوبی صورت گرفته تا برخی مشکلات برطرف شود و رکوردها بهتر شوند، اما باید در نظر داشت که سایر کشورها با سرعت بسیار بالایی در حرکت هستند و با ادامه این روند، گرفتن مدال در جهان و المپیک شاید یک آرزو شود؛ مگر آنکه برخی رویکردها در فاصله یک سال تا المپیک تغییر کند.
/