محققان با الهام از «شناگران» زیستی مانند باکتری‌ها و اسپرم‌ها، یک ریزربات حدود ۱۰ میکرونی با توانایی حرکت در بدن به طور مستقل یا کنترل شده توسط اپراتور توسعه داده‌اند که می‌توانند کاربردهای بالقوه گسترده‌ای داشته باشند.
ربات‌هایی که از یک میدان مغناطیسی برای حرکت استفاده می‌کنند نیازی به سوخت یا تماس مستقیم بین آهن‌ربا و بافت‌های بدن ندارد و می‌تواند با دقت هدایت شوند و در طیف وسیعی از دماها و رسانایی‌ها فعالیت کنند.
ریزربات‌هایی که از برق برای فعالیت استفاده می‌کردند قادر به حمل محموله و رهاسازی آنها و همچنین استفاده از الکتریسیته برای تغییر شکل سلول‌ها بودند اما معایبی نیز داشتند.
گیلاد یوسیفون(Gilad Yossifon)، نویسنده مسئول این مطالعه، می‌گوید: ریزربات‌هایی که تاکنون بر اساس مکانیزم هدایت الکتریکی کار می‌کرده‌اند، در محیط‌های خاصی که رسانایی الکتریکی نسبتا بالایی دارند، مانند محیط‌های فیزیولوژیکی، موثر نبودند. اینجاست که مکانیسم مغناطیسی مکمل وارد عمل می‌شود که رسانایی الکتریکی محیط بر اثربخشی آن تاثیری نمی‌گذارد.
هنگامی که سیستم پیشرانه هیبریدی مونتاژ شد، محققان توانستند قابلیت‌های ریزربات‌ها را نشان دهند. آنها از این ربات‌های کوچک برای گرفتن یک گلبول قرمز، سلول‌های سرطانی و یک باکتری استفاده کردند و نشان دادند که این ریزربات‌ها می‌توانند بین سلول سالم و سلولی که توسط دارو آسیب دیده و سلولی که در حال مرگ است تمایز قائل شود. پس از گرفتن سلول ریزربات می‌تواند برای تجزیه و تحلیل بیشتر به یک ابزار خارجی منتقل شود.
اما، مزیت ریزربات‌های هیبریدی این است که می‌توانند سلول‌های برچسب‌نخورده را نیز بگیرند. این اولین مطالعه‌ای است که در آن سنجش سلول‌های در حال مرگ بدون برچسب زدن انجام می‌شود.
در حالی که آزمایش ریزربات‌ها در خارج از بدن انسان انجام شده است، محققان امیدوارند با توجه به پتانسیل گسترده آن، به زودی بتوان آن را در داخل بدن آزمایش کرد.
این فناوری از حوزه‌هایی همچون تشخیص پزشکی در سطح تک سلولی، ارائه دارو یا ژن به سلول‌ها، ویرایش ژنتیکی، حمل دارو به مقصد در داخل بدن، پاکسازی محیط از ذرات آلوده، توسعه دارو پشتیبانی می‌کند.
این مطالعه در مجله‌ی «Advanced Science» منتشر شده است.
۲۲۷۲۲۷