این صندلی مدیر میدانی می‌خواهد/بی‌سر و سامانی قیمت مرغ معضل عادی در مازندران
به گزارش برگزیده های ایران از ساری؛ رشد و توسعه پایدار کشاورزی یکی از شاخص‌ترین و مهمترین هدف‌های هر دولتی است که تحقق آن از طریق تحولات بنیادی همه جانبه در ساختار کشاورزی، مدیریت و بهره برداری مطلوب از منابع و امکانات، سازماندهی و هدایت سنجیده فعالیت‌ها در چارچوب برنامه ریزی علمی و منطقی امکان‌پذیر خواهد بود.
بر همین اساس بخش کشاورزی در تمام برنامه‌های توسعه کشور از اولویت ویژه‌ای برخوردار است و به عنوان محور و اساس توسعه اقتصادی کشور مورد توجه قرار گرفته است.
استان مازندران با توجه به آب و هوای معتدل و نیروی انسانی ماهر در بخش کشاورزی یکی از مناطق مستعد در زمینه تولید انواع محصولات کشاورزی است که نقش ویژه ای در امنیت غذایی کشور و ایجاد اشتغال دارد.
مازندران در عرصه کشاورزی در تولید هر نوع محصولی که صحبت کنیم سرآمد است و این ویژگی تنها با همت و پشتکار کشاورزان به دست آمد که از هیچ کوششی برای تامین امنیت غذایی دریغ نمی‌کنند اما کاش مدیران این بخش هم به اندازه این قشر از جامعه همت داشتند و خود را کارآمد نشان می دادند تا کشاورزان گلایه و شکایتی از بی‌مدیریتی مدیران نداشته باشند.
اکنون با روی کار آمدن دولت مردمی و مستقر شدن وزرا، انتظار مردم به‌ویژه کشاورزان زحمتکش این است مدیرانی انتخاب شوند تا درد آنان را بفهمند و توانمندی حل مشکلات آنان را داشته باشند نه اینکه در اتاق کار خود باشند و به‌جای اینکه در مزرعه و در کنار کشاورز حضور داشته باشند از پشت درهای بسته اتاق‌های‌شان برای بهبود کشاورزی استان نسخه پیچی کنند.
اکنون که فصل کشت‌های پاییزه فرا رسیده است، به‌جای اینکه مدیران با توان بیشتری پای کار باشند و حضورشان در کنار کشاورزان بیشتر باشد اما بی‌حالی مدیران این بخش، تولیدکنندگان را گلایه‌مند و مصرف‌کنندگان را به ستوه آورده است.
در مازندران عملا طی سه چهار سال اخیر طرح و پروژه‌ای شاخص که دردی از کشاورزی استان دوا کند افتتاح و بهره‌برداری نشد و پیگیری‌های جدی برای در انداختن طرحی نو انجام نشد.
به عنوان نمونه اجرای طرح عظیم زهکشی اراضی در مازندران که در دوره‌ای قوت گرفته بود و مهمترین طرح کشاورزی استان بود عملا راکد و به حال خود رها شده است و با توجه به نیاز اساسی استان به اجرای این طرح، به ورطه فراموشی سپرده شد و فقط هر از چند گاهی نامی از آن بر زبان‌ها جاری می‌شود در حالی که در استان مجاور میلیاردها تومان اعتبار برای اجرای آن هزینه شده و از استان‌های پیشگام کشور در این زمینه هستند و چنین به ذهن خطور می‌کند که مدیران مازندران توانمندی رایزنی و حضور در وزارتخانه متبوع و سازمان برنامه و بودجه کشور برای اختصاص بودجه از مقامات بالادستی را ندارند.
نمونه فاحش دیگری که به یک معضل عادی در مازندران تبدیل شده است بی‌سر و سامانی قیمت‌های مرغ است که در هر فروشگاه و مغازه‌ای با نرخ‌های متفاوت به فروش می‌رود و پس از گذشت چندین ماه از نرخ مصوب، هنوز شاهد بی‌سر و سامانی و گله مندی مصرف‌کنندگان در توزیع این ماده پروتئینی پرمصرف هستیم و مسؤولان استان همانند سایر مسایل و مشکلات فقط در پشت درهای بسته جلسات بدون خروجی تشکیل می دهند و همدیگر را مقصر می‌خوانند و هزار بهانه برای عدم توزیع مرغ با نرخ مصوب می‌آورند اما دریغ از ذره‌ای تلاش برای حل مشکل!
مازندران مهد تولید مرغ در کشور است اما به دلیل عدم انتخاب مدیرانی توانمند و کارآمد در این حوزه که توان سر و سامان دادن این کالای اساسی را ندارد سبب شده مازندران با معضل جدی گوشت سفید، تخم مرغ، نهاده‌های دامی و…. مواجه شود و دودش به چشم هم تولیدکنندگان و هم مصرف‌کنندگان برود و کسی هم در صدد رفع این بی‌برنامگی نیست و ارائه آمارهای گل و بلبلی از سوی مسؤول مربوطه سبب می شود مسؤولان بالادستی هم قانع شوند در حالی‌که فریاد مردم استان به‌ویژه قشر ضعیف را درآورده است چرا که از تامین ارزان‌ترین ماده پروتئینی نیز محروم و عاجز هستند.
موضوع مهمی که این روزها ذهن رسانه‌ها را به خود مشغول کرده است و سبب خرسندی مردم و رسانه‌ها شده است این است که رئیس جمهور با همه مشغله‌های فراوانی که دارد اما هر هفته با حضور در یکی از استان‌های کشور از نزدیک مسایل و مشکلات مردم را شاهد باشد و برای رفع آن اقدام کند اما مدیران استانی ما همچنان بر صندلی‌های خود تکیه زده و محکم به آن چسبیده‌اند تا مبادا کسی آنان را از آن بلند کند و حتی حاضر به حضور در کنار کشاورز نیستند تا بدانند درد کشاورز چیست و سوال ما این است آیا آنها از رئیس جمهور هم پرمشغله‌تر هستند؟!
این نوع کار کردن نشان می‌دهد این نوع مدیران رمقی برای ادامه فعالیت ندارند و توانی برای اداره استان وجود ندارد و عملا به روزمرگی و ناامیدی در حل مشکلات موجود افتاده‌اند. وقت آن است غزل خداحافظی را سر داده و جای خود را به مدیرانی جوان، پاکدست، فسادستیز و کارآمد بدهند تا مشکلی از مشکلات کشاورزان استان حل شود چرا که تجربه نشان داده مدیرانِ پا به سن گذاشته در عمل انگیزه‌ای برای اداره امور ندارند و معمولا به دنبال بازنشستگی با پست ریاست هستند نه خدمتگزاری بی‌منت برای مردم.
صحبت پایانی ما با وزیر جهاد کشاورزی است، تعلل در انتخاب مدیران چیزی جز ضرر رساندن به کشاورز و کشاورزی استان ندارد و الان زمان آن رسیده آستین همت را بالا بزند و مدیری جهادی، با انگیزه، با برنامه، کارامد و توانمند انتخاب کند و کشاورزی مازندران را نجات دهد.
یک روز هم زودتر کشاورزی مازندران را نجات دهید به نفع کشاورزان و امنیت غذایی کشور است که همواره بر آن تاکید دارید.
انتهای پیام/۳۱۴۱/ج
