این لشکر داره تو دلش، کینه‌ از اسم تو، علی/ روضه شهادت حضرت علی اکبر(ع) از زبان سید مجید بنی‌فاطمه

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، هشتمین روز از ماه محرم به نام حضرت علی اکبر منسوب است و هیئت‌های عزاداری، به اقامه عزای فرزند جوان امام حسین علیه السلام می‌پردازند.

علی‌اکبر، فرزند امام حسین(ع) و لیلی بنت ابی‌مره است. او در زمان خلافت عثمان به دنیا آمد. سن او در هنگام شهادت، ۱۸، ۲۳ و ۲۵ نقل شده است. برخی محققان سن او را ۲۵ و بعضی ۲۸ سال دانسته‌اند. در مقتل مقرم سن علی اکبر ۲۷ سال ذکر شده است.

علی‌اکبر در روز عاشورا نخستین فرد از بنی‌هاشم بود که به شهادت رسید. پدرش بر بالای پیکرش او حاضر شد و قاتلان او را نفرین کرد.  بدن مطهر حضرت علی اکبر در پایین پای پدرش به خاک سپرده شده است. قبر او داخل ضریح امام حسین(ع) واقع شده و شش گوشه بودن ضریح را به همین دلیل دانسته‌اند. سر او را به همراه سرهای شهدای کربلا به کوفه و شام بردند.

به گفته عقبه بن سمعان، امام حسین(ع)، در نزدیکی منزلگاه ثعلبیه یا قصر بنی مقاتل بر زین اسب خوابش برد. پس از آنکه بیدار شد، آیه استرجاع را بر زبان جاری کرد و بر اساس خوابی که دیده بود از کشته شدن خود و همراهانش خبر داد و با واکنش علی‌اکبر مواجه شد که «فَإِنَّنَا إِذاً لَا نُبَالِی أَنْ نَمُوتَ مُحِقِّین؛ هنگامی که بر حق هستیم از مرگ هراسی نداریم».

واکنش امام حسین(ع)

در روز عاشورا همه باید با اذن امام روانه میدان رزم می‌شدند و بنابر منابع تاریخی علی‌اکبر نخستین داوطلب از بنی‌هاشم بود که از امام اجازه جنگ گرفت و برخلاف برخی از موارد که امام حسین(ع) سریع اذن نمی‌داد، درباره علی‌اکبر، امام بلافاصله، اجازه دادند؛ چنان‌که در مقاتل اینگونه گزارش شده که «فاستأذن اباه بالقتال فاذن له؛ از پدرش اذن خواست و او اذن داد». خوشدل طهرانی، از روحانیان و شاعران تهران، در شعرش پیشگام شدن علی‌اکبر برای شهادت را مصداق عدالت امام حسین(ع) دانسته است:

اول ز جوان خود گذشتن/ مصداق عدالت حسین است

امام حسین(ع) پس از شهادت علی‌اکبر بر بالای پیکر او آمد، صورت به صورت او گذاشت و کشندگان او را نفرین کرد: «قَتَلَ الله قَوْماً قَتَلوک» و فرمود: «عَلَی الدُّنیا بَعْدَک الْعَفا؛ پس از تو افّ بر این دنیا باد.» سپس از جوانان اهل بیت خواست که پیکر علی‌اکبر را به کنار خیمه‌ها منتقل کنند.

براساس گزارش کتاب‌های مقتل، امام حسین(ع) سه بار برای علی‌اکبر گریسته است؛ در وداع نخستین که نوشته‌اند: «نظر الیه نظر آیسٍ منه و أرخی عینَه و بَکَی…با نومیدی بدو نگریست و چشم به زیر انداخت وبگریست.»، در وداع دوم و هنگام در خواست آب از سوی علی‌اکبر که نوشته‌اند: «فَبَکَی الحسین(ع) وقال …» و سوم در کنار بدن علی اکبر(ع) که با صدای بلند گریه کرد که گفته شده: «رفع الحسین(علیه السلام) صوتَه بالبکاء و لم یسمع أحد إلی ذلک الزمان صوته بالبکاء؛ حسین(ع) صدای گریه‌اش را بلند کرد در حالی که تا آن زمان کسی صدای گریه او را نشنیده بود».

در زیر روضه‌خوانی سوزناک سید مجید بنی فاطمه در سوگ شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام را می‌شنوید.

.

/