به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، انتشار آیین‌نامه جدید عضویت در کتابخانه ملی ایران، انتقاداتی را از سوی پژوهشگران و دانشجویان به‌همراه داشته است. از نظر منتقدان؛ آیین‌نامه جدید دایره مراجعه‌کنندگان به کتابخانه ملی را محدودتر از گذشته کرده است.
در آیین‌نامه جدید عضویت دانشجویان کارشناسی ارشد با محدودیت مواجه شده و دیگر خبری از عضویت معلولان، نابینایان، خانواده شهدا و ایثارگران، بازنشستگان دولت و بخشی از پژوهشگران مطابق گذشته نیست.
جمعی از اعضای کتابخانه ملی با توجه به اعلام این محدودیت‌ها، در نامه‌ای به دیوان عدالت اداری خواستار رسیدگی به این موضوع شدند. در نامه این اعضا آمده است:
ریاست محترم دیوان عدالت اداری
با سلام؛
احتراماً به استحضار می‌رساند:
مطابق بند (ز) قانون اساسنامه کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۹/۸/۳، تصویب آیین‌نامه‌های داخلی مورد نیاز کتابخانه ملی از جمله وظایف هیأت امناء کتابخانه ملی احصا شده است و شیوه‌نامه پذیرش و عضویت کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۳/۰۱/۲۷ شورای معاونین سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، توسط مرجعی غیر از هیأت امناء تصویب شده که خارج از حدود اختیارات مرجع تصویب‌کننده بوده و موجب محدودیت‌های فراوانی برای عضویت در کتابخانه ملی حتی برای اعضای فعلی آن من جمله نویسندگان و مؤلفان کتاب و پژوهشگران و دانشجویان نیز گردیده است.
علاوه بر این، ایجاد این محدودیت‌ها برخلاف منویات و بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر تشویق و ترغیب کتابخوانی می‌باشد.
بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مسئولان کتابخانه‌ها و کتابداران مورخ ۱۳۹۰/۰۴/۲۹:
اهتمام به کتاب در واقع قوامش به اهتمام به کتابخوانی است. در جامعه باید سنت کتابخوانی رواج پیدا کند. فایده سوادآموزی این است. اثر حرکت و نهضتی که در کشورها برای ریشه‌کن کردن بی‌سوادی انجام می‌گیرد، عبارت است از همین، که بتوانند از این مجموعه عرضه‌کننده فکر و ذوق و استعداد دیگران استفاده کنند، این بدون کتابخوانی امکان‌پذیر نیست. به گمان من یکی از بدترین و پرخسارت‌ترین تنبلی‌ها، تنبلی در خواندن کتاب است. هرچه هم انسان به این تنبلی میدان بدهد، بیشتر می‌شود. کتابخوانی باید در جامعه ترویج شود، و این کار برعهده همه دستگاه‌هایی است که در این زمینه مسئول‌اند.
یکی از کارهای بزرگ و مهم در سطح جامعه این است که تبلیغات کتابخوانی همه‌گیر شود.
کاری کنیم که کتابخوانی یک امر رائج بشود و کتاب از دست جوان ما نیفتد. این که گفته می‌شود در شبانه‌روز سرانه مطالعه کتاب فلان مقدار است، این‌ها آمارهای راضی‌کننده‌ای نیست؛ خیلی بیشتر از این باید باشد. هیچ وقت انسان از کتاب مستغنی نیست. از دوران نوجوانی، از اول سوادآموزی تا آخر عمر، انسان احتیاج دارد به کتاب؛ احتیاج دارد به درک مسائل و جذب مواد تغذیه معنوی و روحی و فکری، این بایستی در سطح عموم جامعه فهمیده شود و دنبال شود و اقدام شود.
/