به گزارش برگزیده های ایران سوزان ملونی تحلیلگر ارشد موسسه بروکینگر در مقاله ای برای نشریه فارن افرز با عنوان “پس از توافق ایران” به بررسی پلن بی واشنگتن در مقابله با تهران پرداخت. در فرازهایی از این مقاله آمده است:
واقعیت ها واقعیت هستند: توافق هسته ای قابل نجات نیست.
یک دهه پیش، مذاکره با غرب تنها راه خروج از تحریم‌های فاجعه‌بار را به تهران ارائه داد. امروز، تهران چین و روسیه را جایگزینی جذاب می بیند. و بدون همکاری پکن و مسکو، واشنگتن نمی تواند فشار کافی بر تهران اعمال کند تا رهبرانش را متقاعد به سازش کند.
حتی اگر دیپلماسی بتواند در احیای برجام موفق شود، چندان واضح نیست که مزایای انجام این کار بیشتر از هزینه‌های آن باشد.
حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران خطر تشدید تنش منطقه‌ای بسیار پرهزینه را به همراه خواهد داشت و در بهترین حالت تنها یک مهلت موقت از تهدید یک ایران هسته‌ای ارائه می‌کند. برنامه هسته ای ایران بسیار پیشرفته تر از آن است که به طور قطعی از طریق حملات هوایی از بین برود، با تأسیسات حیاتی که برای آسیب ناپذیری طراحی شده اند و نزدیک به مراکز عمده جمعیتی قرار دارند.
ایران ممکن است تنها توسط غرب تحت تأثیر قرار نگیرد، زیرا معتقد است ایالات متحده و متحدانش در حال افول هستند. مفاد اسنپ بک تنها اهرم اقتصادی علیه تهران نیست. بسیاری از کشورهای دیگر تجارت و سرمایه گذاری در ایران را به عنوان یک اهرم نفوذ مهم در نظر گرفته اند و عمدتاً در برابر تحریم این کشور به جز در آستانه مذاکرات هسته ای مقاومت کرده اند. جمهوری اسلامی همواره بر روابط تجاری و بانکی با دبی تکیه کرده است و تا اواخر سال ۲۰۲۲، آلمان برنامه اعتبارات صادراتی و سایر تبلیغات تجاری را برای تشویق، حداقل در تئوری، همکاری اقتصادی با تهران حفظ کرد.
دولت بایدن باید به گفتگو با ایران در مورد موضوعات مجزا که دو کشور می توانند در مورد آنها به قدری توجه داشته باشند، ادامه دهد، از جمله با ادامه تلاش های بی سر و صدا برای آزادی شهروندان دوتابعیتی و خارجی که توسط تهران بازداشت شده اند. ایالات متحده همچنین نباید هیچ کاری برای دلسرد کردن گفتگوهای جاری بین ایران و همسایگان خلیج فارس انجام دهد. بعید است که این گفتگوها به چیزی غیر از صلح سرد منجر شود، اما دیپلماسی مستقیم ممکن است به جلوگیری از تبدیل هرگونه اصطکاک به یک بحران کمک کند.
۳۱۱۳۱۱