به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران؛ ۵۲ سال پیش در چنین روزی مهمترین مجموعه تئاتر مدرن کشور تنها با یک سالن کار خود را آغاز کرد، فضای محصوری که روزگاری متعلق به شهرداری وقت بود و از آن به عنوان کافه شهرداری یا کافه بلدیه نام برده میشد، محلی برای هنرمندان موسیقی که در سال‌های آخر حیاتش بیش از آنکه پاتوق هنرمندان باشد به مخروبه بلا استفاده بدل شده بود، مجموعه تئاترشهر هنوز به بیست سالگی نرسیده بود که به دستور غلامحسین کرباسچی شهردار وقت تهران نرده‌های حائل که به نوعی حصار حیاط تئاترشهر محسوب میشد برداشته و قصه پر غصه قلب تپنده تئاتر کشور از همان روزها آغاز شد هنوز چند وقتی از بی‌حریم شدن تئاترشهر نگذشته بود که با توجه به هشدارها و توصیه‌های هنرمندان مبنی بر عدم این اقدام مشکلات و معضلات آرام آرام سرباز کرد و از اوایل دهه هشتاد حریم و حرمت تئاترشهر به موضوع اصلی مجادلات اهالی هنر و مدیران با سیاستگذاران و مدیران شهری بدل شد اما در این بین آنچه بیش از همه در این چالش رخ نشان میداد بازی‌های سیاسی بود که با هنر و هنرمندان انجام میشد و اساسا حریم تئاترشهر دست مایه بازی‌های سیاسی جریاناتی قرار گرفت همواره از هنر برای مقاصد سیاسی شان سو استفاده میکردند اما امروز و پس از نیم قرن فعالیت وضعیت آشفته حریم تئاترشهر متاثر از برداشته شدن نرده‌های حیاط این مجموعه جلوه بسیار نامطلوبی را از قلب تپنده تئاتر ایران نشان می دهد.
از نزاع‌های خونین و خسارت و سرقت گرفته تا ایجاد مزاحمت و احساس عدم امنیت برای خانواده‌ها، مخاطبان و این اواخر نیز حضور روزافزون دستفروشان، چهره تئاتر شهر را بسیار زشت و تاسف‌بار کرده است تا جایی که تنها با گذر از چهار راه ولیعصر به وضوح وضعیت اسف بار حاکم بر این نقطه فرهنگی کشور را میتوان ملاحضه کرد اما با گذشته بیش از سه دهه جز وعده و عید از سوی مدیران مربوطه اتفاق خاصی رخ نداده است تا یک ماه پیش که با اهتمام ویژه رئیس مجموعه تئاترشهر ، مدیراداره کل هنرهای نمایشی و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی کلنگ تعیین حریم تئاتر شهر بر زمین خورد موضوعی که با اجرایی شدن آن میتواند امیدوار شد که پس از سه دهه مهمترین مجموعه تئاتری کشور پس از سال‌ها دوباره روی آرامش را به خود ببیند اما در این بین برخی از سیاسیون که در زمان تصدی حضورشان چه در دولت اصلاحات چه در شورای شهر و شهرداری همسو با دولت جز سو استفاده از نام هنر و هنرمندان آنهم در ایام انتخابات هیچ خروجی دیگری نداشته‌اند فعالیت‌های خود را شروع کردند و مجدد وا اصفا سردادند و به مخالفت با ایجاد حریم تئاتر پرداختند صد البته که هدف و اصل این مخالف خوانی‌ها کاملا مشهود و مشخص است به هر ترتیب اجرایی شدن حریم تئاتر شهر بیش از نوع و موضعیتش به دلیل ساماندهی قلب تپنده هنر ایران به یک ابر پروزه بدل شده است که با انجامش با حمایت بدنه تئاتری ایران به یکی از مهمرتین دستاورد های فرهنگی بدل خواهد شد و طیف سیاسیون برای جلوگیری از این موفقیت با تمام توان جلوی آن خواهند ایستاد اما آنچه مشخص است اهتمام ویژه‌ای در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری تهران برای اجرایی شدن آن است. به عنوان مثال هفته گذشته یکی از رسانه‌ها در نشستی که به ظاهر درباره حریم تئاترشهر اما با اهداف سیاسی و زمین‌گیر کردن دولت در اجرای موفقیت آمیز این طرح با حضور افراد بعضا مخالف برگزار کرد صد البته که کل صحبت‌های بیان شده در این نشست حول دغدغه آقایان برای محصور کردن تئاتر شهر بود و این در حالی است که این فضا چه در روزگاری که کافه شهرداری بود و چه در پس از آن که بدل به تئاتر شهر شد همواره داری حریم بوده است این را میتوان از نقشه‌ها و عکس‌های موجود به وضوح دید اما مرغ آقایان یک پا دارد و برای منویات سیاسی حاضرند دست به هر کاری بزنند تا این موفقیت برای دولت سیزدهم ضبط و ثبت نشود.
به هر ترتیب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مشخصا مجموعه معاونت هنری، اراده کل هنرهای نمایشی و مهمتر از همه رئیس مجموعه تئاترشهر فارغ از هر نوع مناصبات مسرانه بر اجرای این طرح ایستاده و با ارائه یک طرح همسو با عمارت و معماری تئاترشهر در زیباترین و هنری‌ترین حالت ممکن حریم تئاترشهر و حیاط دوباره تئاترشهر را احیا کنند تا علاقمندان، هنرمندان و خانواده‌ها در فضای امن و ایمن به این مجموعه فرهنگی و هنری رفت و آمد کنند و طبق جدول زمان بندی شده شاهد رونمایی از حریم قلب تپنده تئاتر کشور باشیم.
/