به گزارش برگزیده الکساندر دوگین فیلسوف سرشناس روسی در پیامی در شبکه ایکس نوشت:
تشدید تنش در اسرائیل می تواند یک واکنش زنجیره ای ایجاد کند. فلسطینی ها در چنین جنگی هیچ شانسی ندارند، زیرا نمی توانند اسرائیل را نابود کنند یا شکست نظامی قابل توجهی به آن وارد کنند، اما اسرائیل نیز چیزی برای جنگیدن ندارد. فلسطین از نظر فنی سرزمین اسرائیل است که تحت هیچ شرایطی آن را کنترل نمی کند و نمی تواند. نابودی فیزیکی همه فلسطینیان به همان اندازه غیرممکن است.
اگر در موقعیت بین المللی متفاوتی قرار داشتیم، فلسطینی ها می توانستند روی شفقت چپ بین المللی حساب کنند، اما ایالات متحده توسط نومحافظه کاران و جهانی گرایان رهبری می شود. آنها مطمئناً به فلسطینی ها اهمیت نمی دهند، اگرچه به سیاست های ملی گرایانه اسرائیل نیز چندان نزدیک نیستند.
اما این واکنش زنجیره‌ای – و به‌ویژه رفتار دولت‌های اسلامی (در درجه اول ایران، ترکیه، عربستان سعودی، سایر کشورهای خلیج‌فارس و مصر) است که می‌تواند ادامه منطقی باشد. یا حداقل، این همان چیزی است که ممکن است استراتژیست های حماس در هنگام تصمیم به شروع درگیری در ذهن داشته باشند.
چندقطبی در حال تقویت است، شدت هژمونی غرب در غیرغرب جمعی در حال تضعیف است. متحدان غرب در جهان اسلام – به ویژه ترکیه و سعودی ها – به طور خودکار از هر دستور واشنگتن پیروی نمی کنند. این وضعیتی است که در آن قطب اسلامی که اخیراً تحریک آمیز به بریکس پیوسته است، در معرض آزمایش قرار خواهد گرفت.
البته این درگیری می تواند به مناطق دیگر نیز سرایت کند. دخالت ایران و حزب الله را نمی توان نادیده گرفت که به معنای انتقال احتمالی خصومت ها به سرزمین های لبنان و سوریه است. در خود اسرائیل، تعداد زیادی فلسطینی وجود دارد که به شدت از یهودیان متنفرند. همه اینها می تواند عواقب غیر قابل پیش بینی داشته باشد.
به نظر من، آمریکا و جهان گرایان تلاش خواهند کرد که همه چیز را اکنون تعطیل کنند، زیرا آن ها نمی توانند از تشدید بیشتر به هیچ چیز خوبی دست یابند.
یک چیز دیگر: تشابهات بین تجزیه طلبی، الحاق گرایی و غیره در مناطق مختلف جهان دیگر معتبر نیست. غرب هم وحدت ارضی و هم حق جدایی خلق ها را زمانی که به نفع آنهاست به رسمیت می شناسد و وقتی به نفع آنها نباشد آنها را به رسمیت نمی شناسد. مقرراتی در کار نیست. در واقع، ما باید به همین صورت با موضوع برخورد کنیم (و در واقع چنین می کنیم). آنچه به نفع ماست درست است.
در مناقشه اسرائیل و فلسطین، حداقل فعلاً برای روسیه دشوار است که یک طرف را انتخاب کند. در هر پیکربندی مزایا و معایبی وجود دارد. روابط با فلسطینی ها قدیمی است، اما جناح راست اسرائیل نیز سعی می کند سیاست دوستانه بی طرفانه ای را در قبال روسیه دنبال کند و با این کار، از روس هراسی عریان و بی چون و چرای غرب جمعی دور شود.
اکنون بسیاری از موارد به چگونگی رخ دادن رویدادها در آینده بستگی دارد.
بله و البته نباید از بعد معرفتی حوادث غافل شویم. فلسطینی ها عملیات خود را “طوفان الاقصی” نامیده اند، یعنی تنش در اطراف بیت المقدس و افق مسیحایی (برای اسرائیل)ساخت معبد سوم بر روی کوه معبد (غیرممکن بدون تخریب مسجد الاقصی، حرم مهم مسلمانان)دوباره در حال افزایش است. فلسطینی ها تلاش می کنند حساسیت های مذهبی مسلمانان را شعله ور کنند – هم شیعیان، که به طور فزاینده ای نسبت به این مساله حساس هستند، و هم سنی ها (به هر حال، آن ها با دلایل پایان جهان و نبرد نهایی غریبه نیستند). اسرائیل و صهیونیسم دجال مسلمانان هستند.
تا چه حد این جدی است، به زودی خواهیم دید، اما در هر صورت واضح است که کسانی که معاد شناسی را نادیده می گیرند، چیزی از سیاست بزرگ مدرن نمی فهمند. و نه تنها در خاورمیانه، اگرچه در آنجا بیشتر مشهود است.
۳۱۱۳۱۱