به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، زیارت امام حسین علیه‌السلام در بین زیارت سایر قبور مطهر معصومین علیهم‌السلام فضیلت بیشتری دارد و نسبت احادیثی که در تأکید بر زیارت حضرت اباعبدالله با سایر ائمه شمرده‌اند، نسبت بالایی است. این ثواب‌ها عمدتاً یا جنبه دنیایی دارند و یا قیامتی. به عنوان نمونه عبد اللّه بن زراره می‌گوید از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که فرمود:
«إِنَّ لِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع یَوْمَ الْقِیَامَهِ فَضْلًا عَلَى النَّاسِ قُلْتُ وَ مَا فَضْلُهُمْ قَالَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهَ قَبْلَ النَّاسِ بِأَرْبَعِینَ عَاما وَ سَائِرُ النَّاسِ فِی الْحِسَابِ وَ الْمَوْقِفِ»؛ یعنی «در روز قیامت براى زوار حسین بن على علیه‌السلام بر سایر مردم فضیلت و برترى است. عرض کردم: فضیلتشان چیست؟ حضرت فرمود: پیش از دیگران و چهل سال قبل از آنها به بهشت داخل می‌شوند در حالى که مردم در حساب و موقف هستند.»
در حدیثی دیگر می‌خوانیم
«إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ نَادَى مُنَادٍ أَیْنَ زُوَّارُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا یُحْصِیهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى فَیَقُولُ لَهُمْ مَا أَرَدْتُمْ بِزِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَیَقُولُونَ یَا رَبِّ أَتَیْنَاهُ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِعَلِیٍّ وَ فَاطِمَهَ وَ رَحْمَهً لَهُ مِمَّا ارْتُکِبَ مِنْهُ فَیُقَالُ لَهُمْ هَذَا مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَهُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ فَالْحَقُوا بِهِمْ فَأَنْتُمْ مَعَهُمْ فِی دَرَجَتِهِمْ الْحَقُوا بِلِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَنْطَلِقُونَ إِلَى لِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَکُونُونَ فِی ظِلِّهِ- وَ اللِّوَاءُ فِی یَدِ عَلِیٍّ ع حَتَّى یدخلون [یَدْخُلُوا] الْجَنَّهَ جَمِیعاً فَیَکُونُونَ أَمَامَ اللِّوَاءِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ یَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ.» یعنی «هنگامى که روز قیامت شود، منادى نداء می‌کند: کجا هستند زوار حسین بن على؟ گردنهاى تعدادى از مردم کشیده می‌شود که عدد آنها را غیر از خداوند متعال کس دیگرى نمی‌داند. پس به ایشان گفته می‌شود قصد شما از زیارت قبر حضرت حسین بن على چه بود؟ می‌گویند: پروردگارا آن حضرت را زیارت کردیم به جهت محبّتى که به رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و نیز على و فاطمه علیهما‌السلام داشتیم و به منظور طلب رحمت براى صاحب قبر به ازای آنچه از آن حضرت صادر شد. پس به آنها گفته می‌شود: ایشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین علیهم‌السلام هستند؛ ملحق به آنها شوید. شما با ایشان و در درجه و مرتبه آنها هستید، به لواء و پرچم رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله ملحق شوید. پس به طرف لوای آن حضرت رهسپار می‌شوند و در سایه آن قرار می‌گیرند، در حالى که لواء به دست امیرالمؤمنین على علیه‌السلام است و به این ترتیب به بهشت وارد می‌شوند و ایشان جلوی پرچم و سمت راست و جانب چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفتهاند.
این دو حدیث مربوط به دو دوره از قیامت است؛ اولی مربوط به دوره‌ای از قیامت است که مردم مورد حساب و کتاب قرار می‌گیرند که به اصطلاح قرآن، «یوم‌الحساب» نام دارد. در چنین شرایطی است که بر محبان امام حسین علیه‌السلام آسان گرفته می‌شود.
حدیث دوم ظاهراً مربوط به اواخر دوران قیامت و زمان ورود به نشئه بهشت آخرین است. در این شرایط است که محبت اهل بیت علیهم‌السلام و به ویژه امام حسین علیه‌السلام به صورت قرارگیری در زیر پرچم رسول الله صلی الله علیه و آله و تحت ولایت امیر مؤمنان تا رسیدن به بهشت نمود می‌یابد. این حرکت نیز به‌صورت جمعی و کاروانی همراه با خیل عظیمی از محبان و شیعیان عترت خواهد بود.
انتهای‌پیام/