به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برگزیده های ایران، نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که حتی سطوح “ایمن” آلودگی هوا نیز می‌تواند خطر حمله قلبی را در عرض یک ساعت افزایش دهد. این مطالعه که اخیراً توسط دانشمندان دانشگاه کلمبیا انجام شده، نشان می‌دهد که حتی سطوح آلودگی هوا که طبق دستورالعمل‌های فعلی “ایمن” در نظر گرفته می‌شود، می‌تواند باعث حمله قلبی شود و شروع این حملات قلبی می‌تواند تنها در عرض یک ساعت از قرار گرفتن در معرض هوای آلوده رخ دهد.
این شواهد هشداردهنده منجر به افزایش تلاش‌های کارشناسان برای استانداردهای سختگیرانه‌تر کیفیت هوا شده است.
این مطالعه بر روی دی اکسید نیتروژن (NO2)، آلاینده مضری که عمدتاً از خودروها منتشر می‌شود، متمرکز بود. محققان به طور دقیق سطوح NO2 را در ۹ شهر ایالات متحده در یک بازه زمانی ۱۵ ساله ردیابی کردند و با مقایسه این داده‌ها با میزان بستری شدن در بیمارستان به دلیل حملات قلبی در همان مناطق، دانشمندان توانستند یک ارتباط نگران‌کننده را تشخیص دهند.
با افزایش غلظت NO2 در هوا، خطر حملات قلبی نیز به طور نگران‌کننده‌ای افزایش یافت و این افزایش خطر تنها ۶۰ دقیقه پس از افزایش سطح NO2 خود را نشان داد.
محققان می‌گویند: یافته‌های ما نشان می‌دهد که استانداردهای کنونی ممکن است برای محافظت از سلامت قلب و عروق ناکافی باشد و حتی سطوح ایمن آلودگی هوا می‌تواند پیامدهای ناگواری برای سلامت عمومی داشته باشد. آلاینده‌های ریز که به اعماق ریه‌ها و جریان خون نفوذ می‌کنند، می‌توانند جریان خون را به قلب منقبض کنند. این کار قلب را مجبور می‌کند تا سخت‌تر از حد معمول کار کند و در نتیجه خطر ابتلا به مشکلات قلبی را افزایش می‌دهد.
این مطالعه می‌افزاید، تعریف سطوح “ایمن” آلودگی هوا کاری پیچیده است چرا که حتی مقادیر کمی از آلاینده‌ها می‌توانند اثرات منفی بر سلامت داشته باشند. در مورد NO2، قرار گرفتن در معرض آن می‌تواند شرایط تنفسی را تشدید کند و منجر به افزایش حساسیت به عفونت های تنفسی شود. PM2.5 می‌تواند عمیقاً در ریه‌ها استنشاق شود و به طور بالقوه باعث مشکلات شدید سلامتی مانند حملات قلبی، سکته مغزی و مرگ زودرس شود.
آلودگی هوا می‌تواند از مکانی به مکان دیگر و حتی از یک ساعت به ساعت دیگر بسیار متفاوت باشد. به عنوان مثال، در مناطقی که ترافیک سنگین یا فعالیت صنعتی دارند، سطوح آلاینده‌هایی مانند NO2 می‌تواند بسیار بالاتر از حد “ایمن” باشد و خطراتی را برای مردم در آن مناطق ایجاد کند.
این تنوع در کیفیت هوا می‌تواند محافظت از خود در برابر آلودگی را برای افراد و جوامع چالش‌برانگیز کند، به خصوص اگر دسترسی به داده‌های واقعی کیفیت هوا میسر نباشند.
/