به گزارش برگزیده های ایران از شیراز، روز ۱۳ آبان که در تقویم به عنوان روز مبارزه با استکبار نام‌گذاری شده یادآور سه واقعه مهم در تاریخ معاصر ایران است که در ۳ دوره مختلف رخ داده وبه همین دلیل این روز را در تاریخ کشور به عنوان روزی به یادماندنی به ثبت رسانده است؛ از تبعید امام خمینی«ره» به ترکیه در ۱۳ آبان ۱۳۴۳، ۱۳ آبان ۱۳۵۷ که روز دانش‌آموز نام گرفت تا تسخیر لانه جاسوسی در ۱۳ آبان ۱۳۵۸، این سه واقعه تاریخی هر کدام در دوره خود واقعه ای تاثیر گذار بوده و شرایط رابه نحوی تغییر داده‌اند.
به بهانه فرا رسیدن سیزدهم ماه آبان، به سراغ دانش آموزان دوره متوسطه میروم و از آنها در مورد این روز و وقایع آن در طول تاریخ معاصر و همچنین اثرات آن در اتفاقات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جامعه، می پرسم.
دانش آموز اول، دختر خانمی ۱۷ ساله است که در پایه یازدهم در رشته علوم تجربی مشغول تحصیل است و خود را سارا معرفی می کند و درباره علت نام‌گزاری روز دانش آموز می گوید: سیزدهمین روز آبان در تقویم جمهوری اسلامی ایران به نام روز دانش آموز ثبت شده و یادآور حادثه ای است که در ۱۳ آبان سال ۵۷ اتفاق افتاده و در دانشگاه تهران تعداد زیادی از دانش آموزان بی گناه، فقط به علت تجمع و مخالفت با رژیم شاه، به خاک و خون کشیده شدند و همین قضیه به بزرگترین سند برای اثبات ظلم و ستم رژیم پهلوی تبدیل شده است.
امام خمینی (ره) هم در روز۱۴ آبان، یعنی فردای همان روزی که دانش آموزان به شهادت رسیده بودند، طی پیامی به ملت ایران، از نوفل لوشاتوی فرانسه، واقعه دانشگاه را محکوم کرد و شاه را مسئول تمام خرابیها و خیانتها دانست.
ایشان ضمن دعوت مردم به صبر فرمود: «من از این راه دور چشم امید بشما دوخته‌ام و صدای آزادی‌خواهی و استقلال‌طلبی شما رابه گوش جهانیان می رسانم.» این دانش آموز ۱۷ ساله درباره درسی که ما می توانیم از آن وقایع بگیریم، شمرده و با ابهت میگوید: سیزده آبان روز شجاعت دانش آموز هایی است که برای دفاع از آزادی و آرمان های خود جان خود را در کف دستان خود گرفتنه و به راه افتادند تا بگویند ما هستیم!
نمی‌دانم آیا من هم در آن زمان اگر به جای آن دانش آموز ها بودم چنان کاری می‌کردم شاید بله و شاید هم نه، اما این را می‌دانم دیگر چنان دلاورانی در تاریخ ایران پیدا نخواهد شد.
دانش آموز دومی که با او صحبت میکنم، آقاپسری است که ۱۶ سال دارد و خودش میگوید که کلاس دهم رشته انسانی است و علیرضا نام دارد. علیرضا، کلمه دانش آموز را به این صورت، وصف می کند:دانش آموزان ایران اسلامی همواره تشنه ی علم و دانش اند. آنان با رفتار شایسته و سازنده ی خویش، الگوی بسیار خوبی برای دانش آموزان دیگر کشورها هستند. چهره های برجسته و افتخارآفرین عرصه های علم و عمل، شهامت و مبارزه، پاکی و عفاف، ایثار و فداکاری.همان ها که دانش بی دین و تمدن بی اخلاق و رفاه بی معنویت را ناقص می دانند.
تمام امید دنیای اسلام به دانش آموزان ایران اسلامی است
ایام دانش آموزی، لحظه های بسیار حساس و پراهمیت دوران زندگی همه است که غنچه های عشق و امید، دین، دانش در آن شکفته می شوند و انسان به سوی رشد، کمال پیش می رود. وظیفه ی دانش آموزان، تنها فراگیری معلومات کتاب ها و محتوای علمی درس ها نیست، بلکه توجه به رشد شخصیت، شکوفا ساختن استعدادهای نهفته، تقویت روحیه خودباوری، خداباوری و اعتماد به نفس و توجه به دیانت درکنار دانش و فن نیز از وظایف آنان است.
دانش آموزان ایران اسلامی می توانند هم زمان با تحصیل، بذر باور را در زمین بارور دل ها بیافشانند و نهال ایمان را در بوستان جان خود بنشانند تا بعدها، پس از فراغت از تحصیل، شاهد شکفتن شکوفه ی صداقت و خدمت بر شاخسار وجودشان باشند.
دانش آموز سوم، آقا پسر ۱۸ ساله ای است به نام محمد حسین که در پایه دوازدهم رشته الکتروتکنیک در هنرستان فنی و حرفه ای درس میخواند.محمد حسین درباره استکبارستیزی صحبت میکند: من به عنوان یک دانش آموز، وقتی به کاپیتولاسیون فکر می کنم، قلبم آتش می گیرد و حال و هوای جوانان آن روز ها را خوب درک میکنم که چرا حاضر شدند با جان فشانی و فدای خون خود، به این دوران سیاه پایان دهند.کشور های استعمارگر، این قانون را به کشور های ضعیف تحت سلطه تحمیل می کنند، یعنی کشور ما در آن زمان اینقدر ضعیف بوده! و رژیم پهلوی با کمال وقاحت از این امر ننگین طرفداری می کرده و سر همین قضیه و اعتراضات مردم، امام خمینی(ره) را تبعید کردند.
دانش آموز بعدی، دختر خانم ۱۵ ساله ای است، که در یکی از دبیرستان های نمونه دولتی متوسطه اول، در پایه نهم، تحصیل میکند. فاطمه سادات، در مورد نقش آفرینی دانش آموزان در پیروزی انقلاب و رسیدن به آرمان های آن، می گوید: آمریکا و تمام کشور ها و دولت های استکباری باید بدانند که همان طور که در ابتدای انقلاب، دانشجویان تصمیم به اشغال سفارت امریکا گرفتند و لانه جاسوسی را اشغال کردند، و دل رهبر انقلاب را شاد کردند.
در آن زمان، این اتفاق را به نام انقلاب دوم، نام‌گذاری کردند، امروز هم ما دانش آموزان، با قدرت و تلاش در زمینه های علمی، پژوهشی و ورزشی می توانیم پوزه دشمنان را خاک مال کنیم و در جنگ فرهنگی که علیه ما و کشورمان راه انداخته اند، با استواری کامل و زیر سایه ولایت فقیه، بایستیم و پیروز شویم.صحبت با این دانش آموزان، بسیار اثر بخش و تامل انگیز بود.
درست است که صدای آزادی خواهی و استقلال طلبی دانش آموزان در سال ۵۷ به گوش جهانیان رسید و کاخ آرزوهای استعمارگران و استکبارجویان را بر سرشان، آوار کرد و یاد رشادت و آزادی طلبی این دانش آموزان در گوش تاریخ ماند و بعدها بخاطر زنده نگه داشتن یاد آن ها، این روز برگ سرخ و پر از سرافرازی دیگری به تاریخ انقلاب اسلامی افزود.
اما دانش آموزان امروز وطنم هم پا در راه اسلاف خود نهاده اند و با سرمایه ی علمی و حسن خلق و آداب و رفتار نکو، از اهلیت و شایستگی کامل برخوردارند و در سایه بیانیه گام دوم انقلاب و رهنمود های مقام رهبری، می توانند کشور را به سر منزل مقصود برسانند. البته نقش والدین و اساتید در این رابطه بسیار اساسی است.
تربیت فرزندانی با فرهنگ و ادب، کاری عظیم و پرمسؤولیت و در عین حال، خدمت به جامعه و آینده ی میهن اسلامی است. از این رو، پدران و مادران دل سوز و فرهنگ دوست، در کنار دغدغه ی خاطر و حساسیتی که نسبت به فراهم آوردن وسایل و امکانات آموزشی و شرایط رفاهی فرزندان شان دارند، باید به تغذیه ی فکری و تربیت روحی آنان نیز همت گمارند.
هر چند نمره های خوب و امتیازهای بالا و کارنامه ی درخشان، مایه ی چشم روشنی والدین است، اما کدام پدر و مادر آگاهی است که اخلاق خوب و تربیت شایسته و تعهد و تدیّن را به حساب نیاورد؟ اگر والدین به دلیل رشد تحصیلی و موفقیت درسی، به شکل های گوناگون، فرزندان خود را تشویق می کنند، باید برای ارتقای سطح معنویت و پای بندی به ارزش های اخلاقی و داشتن صفات اخلاقی خوب و دین داری و تقوا و پاکی نیز از آنان تقدیر کنند.
اگر در ایجاد امکانات لازم، فضای راحت و آرام و فرصت و فراغت برای درس خواندن فرزندان شان می کوشند، باید پدید آوردن شرایط و زمینه های رشد معنوی و کسب فضایل را نیز در دستور کارشان قرار دهند.
انتهای پیام/ف