گفتید شاید روزی به‌پای او برسید. آرزو می‌کنم این فقط خیال نباشد و روزی رئیس‌جمهوری کشورتان باشید. اگر شدید مثل ایشان نباشید. درست است، او با شما مهربان است. با شما گلف بازی می‌کند. وسط کلاس درس تماس می‌گیرد و با شما صحبت می‌کند. آیا روا بود بزرگ‌ترین و دردمندترین انسان روی زمین، یک ایرانی نجیب و بزرگ و بسیار دل‌رحم و مهربان، سردار قاسم سلیمانی – به گفته خودش – “سرباز سلیمانی” به دستور او به طرز وحشتناکی قطعه‌قطعه شود؟! مگر او مرتکب چه خطایی شده بود؟ غیر از این بود طرف‌دار انسان‌های شریف و مظلوم و ستم‌کشیده بود؟ مگر گروه داعش دست‌پخت کشور آمریکا نبود؟ بود!
سال‌های گذشته مسئولین کشورتان به ایجاد آن گروه توسط آمریکا اعتراف کردند. ما مرتکب چه گناهی شده بودیم هشت سال جنگ را رهبران کشورتان به ما تحمیل کردند! من به‌عنوان گزارشگر به جبهه‌ها می‌رفتم. آن ایام را خوب به‌خاطر دارم. زمانی در عملیات منطقه فاو عراق که حتی بلد نبودم سلاح به دست بگیرم و فقط دوربین داشتم، شیمیایی شدم. هنوز هم از عوارض آن رنج می‌برم. اینها را گفتم شاید روزی، روزگاری حرف‌های من به شما برسد. به پدربزرگتان بگویید گناه ملتی دردکشیده چیست که باید این همه گرفتار انواع تحریم‌ها باشند، کودکانشان با انواع بیماری‌ها به دلیل تحریم‌های ناجوانمردانه و نرسیدن داروها یکی‌یکی بمیرند؟ به ایشان بگویید فقط با شما مهربان نباشد. با بچه‌های همه‌ی دنیا مهربان باشد. چرا باید کشوری مثل فلسطین بیش از هفتاد و پنج سال در اشغال اسرائیل باشد؟ از نگاه من اسرائیل یعنی آمریکا! مردمان آنجا را از خانه‌هایشان بیرون کرده‌اند و اکنون آمریکا است که با مخرب‌ترین سلاح‌ها در غزه و با فلسطین می‌جنگد! هزاران کودک در آنجا بی‌گناه کشته شده‌اند! چرا؟! اگر سلاح‌های آمریکا نبود مگر نتانیاهو توان ایستادن داشت؟
آرزو می‌کنم شما، روزی حتماً به‌پای پدربزرگتان برسید، اما هرگز مثل دیگر رئیس‌جمهوران آمریکا بی‌رحم نباشید. آیا آنان واقعاً این همه کودکان مظلوم و بی‌پناه را نمی‌بینند چگونه هر روز با بدترین سلاح‌های آمریکا و آلمان و انگلیس و فرانسه کشته می‌شوند؟ و باز از اسرائیل و رهبرانش حمایت می‌کنند! آیا ما باید به‌خاطر حفظ و بقای خودمان هر روز هزاران انسان بی‌پناه را به قتل برسانیم! از خانه‌هایشان بیرونشان کنیم؟! سازمان ملل دست ما باشد و هرچه را خواستیم وتو کنیم؟!
دختر خوب کاش پدربزرگ را آن طور که ما شناخته‌ایم می‌شناختی. اگر روزی او را خوب شناختی و زمانی به رؤیای ریاست‌جمهوری شدن رسیدی، لطفاً و لطفاً دستور بده همه‌ی دنیا در صلح و آرامش باشند. به‌جای توپ و تانک و گلوله‌های نامتعارف به همه‌ی کشورها گل‌های خوشبو و معطر صادر کنید. بگذارید مردمان هر کشوری آن‌گونه که خود دوست دارند زندگی کنند و برای کشورشان تصمیم بگیرند. من یک نویسنده کودکان و نوجوانان هستم. فقط با قلم و کاغذ سروکار دارم. بزرگ‌ترین سلاحم همیشه تقدیم گل‌های زیبا به همه است. حتی دوست دارم به دشمنانم، اگر داشته باشم! فقط گل هدیه بدهم. از دوستی بگویم و از صلح و پایداری آن. از جنگ بیزارم. جنگ‌طلبان را دوست ندارم و همه‌ی آرزویم آرامش است و آسایش و امید به زندگی و راحتی زندگانی کودکان همه‌ی مردم دنیا. لطفاً شما هم چنین باشید.
با احترام حسن احمدی