تاملی بر بسیاری از انتصابات در کشور نشان دهنده این است که افرادی که برای مسئولیتهای مختلف انتخاب میشوند نه تخصص و نه تجربه ارزنده مرتبط با مسوولیتی را که قرار است به عهده بگیرند، ندارند. ابتدا میخواهم به دو خاطره اشاره کنم.
خاطره اول: یک روز خبر انتصاب یکی از دوستانم را در رسانهها شنیدم و متن ابلاغش را دیدم. در متن ابلاغ این عبارت نوشته شده بود که «با توجه به تعهد، تخصص و تجربه ارزنده حالا جنابعالی را به این سمت منصوب میکنم»؛ با دوستم تماس گرفتم و از او پرسیدم که شما که نه تخصص دارید و نه حتی یک روز تجربه کاری چطور این مسوولیت را پذیرفتید؟ ایشان در پاسخ به من ابتدا لیستی از افرادی که تخصص و تجربه نداشتند را ارایه کرد و بعد این جمله را گفت که «یاد میگیرم.»
خاطره دوم: فردی توسط وزیری برای مسوولیتی منصوب شد، یک روز وزیر از من پرسید انتصاب خوبی بود؟ گفتم: نه. دلیل را جویا شد؟ گفتم نه تخصص مرتبط با این مسوولیت دارد، نه حتی یک روز تجربه ارزنده. گفت که یک سال فلان سازمان مدیر بود و این استناد به تجربه ایشان است. گفتم بعد از یک سال به دلیل عملکرد بسیار ضعیف عزلش کردند.
حالا خواهشی که از آقای دکتر پزشکیان و مدیران دیگری دارم این است که لطفا از دو کلمه «تخصص» و«تجربه ارزنده» استفاده نکنید. شفاف بنویسید تا دروغ هم نگفته باشید «به خاطر رفاقت، دوستی، فشار فلان گروه یا فرد و….» شما را به فلان مسوولیت منصوب میکنیم خیلی بهتر از این است که دفاعی غیرقابل قبول برای انتصابها داشته باشید.
*رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
۲۳۳۲۳۳
