روایتی از یک روز فاطمی در گوشه‌ای از شهر اراک
خبرگزاری برگزیده های ایران ـ اراک؛ دود منقل آتش بلند شده بود و صدای مداحی همه‌جا را پر کرده بود. هوا سرد بود اما خادمین با پرهای سبزرنگ و پارچه‌های یا فاطمه‌ای که بر دوش انداخته بودند، همان‌جا ایستاده بودند و مردم را به سمت تکیه هدایت می‌کردند تا بروند و نذری بگیرند.
نذری فلافل کربلا، به یاد پیاده‌روی اربعین، به یاد کربلا، به یاد مسیری که پر از اخلاص و معنویت است، پر از صداقت و یکرنگی، مسیری که زیباترین مسیرپیاده‌روی دنیاست.
اینجا هم رنگ و بوی کربلا را به خود گرفته بود، رنگ و بوی موکب‌های اربعین، با فلافلی که همان طعم را می‌داد، با مردمی که همان عشق به اهل بیت را داشتند.
ماشین‌ها یکی یکی نگه می‌داشتند و پیاده می‌شدند و به تعداد اعضای خانواده ساندویچ فلافل می‌گرفتند.
آنهایی که به پارک آمده بودند تا ورزش کنند هم با لباس‌های ورزشی‌شان می‌رفتند داخل صف و نذری می‌گرفتند.
تکیه را بین پارک و خیابان برپا کرده بودند و جای خیلی خوبی داشت.
بچه‌ها هم همانند بزرگ‌ترهایشان در صف می‌ایستادند و نذری می‌گرفتند، بچه‌هایی هم بودند که از خانواده اعضای هیئت بودند و باسربند زیبای یافاطمه‌شان به خادمین کمک می‌کردند.
چقدر خوب است که یک فلافل ساده، بچه‌ها را با روز شهادت و حضرت فاطمه (س) آشنا کند.
آن خیابان و پارک رنگ و بوی عزا به خود گرفته بود و همین هم خیلی عالی بود که روز شهادت حضرت فاطمه (س) دختر پیامبر(ص) و مادر همه‌ی ائمه(ع) شهر خالی از عزاداری نباشد و همه بفهمند که اتفاق مهمی افتاده است.
خادم ِ خانمی جلوی داربست ِصف خانم‌ها ایستاده بود و با احترام و لبخند به آنها خوش آمد میگفت و با پر سبز رنگش آنها را به داخل صف هدایت می‌کرد.
برای او که خودش حجاب زهرایی داشت اصلا مهم نبود که خانم‌ها چه پوششی دارند و باحجاب‌اند یا بی‌حجاب؟ با همه مثل هم برخورد می‌کرد.
هر کس هم به چیزی اعتراضی می‌کرد با خوشرویی و احترام پاسخش را می‌داد.
روحانی که سرگروه هیئت بود هم جلوی تکیه ایستاده بود و با همه احوال‌پرسی می‌کرد و آنهایی که سن‌شان بالا بود و نمی‌توانستند سریع از ماشین پیاده شوند، همان روحانی نذری به داخل ماشین‌شان می‌برد. واین چقدر زیبا بود، مردم‌داری روحانیت.
سربندهای قرمزی که خادمین مرد بسته بودند آنها را شبیه شهدا کرده بود. عجیب نیست، شهدا هم در چنین روزهایی اگر جنگ نبودند، همین کارها را می‌کردند.
نذری بهانه‌ایست برای همین که آنهایی که اخلاص دارند و لیاقت رسیدن به مقام‌های معنوی بلند را دارند خود را نشان دهند و ارادت خود را به ائمه (ع) اظهار کنند.
هیئت بهانه‌ایست تا مردم متوجه شوند ارزش معصوین (ع) خیلی بالاتر از این حرف‌هاست که کرونا و هر عامل دیگری بتواند رنگ وبوی عزاداری را از بین ببرند.
و این‌بار فلافل کربلا، نذری ساده با رنگ وبوی موکب‌های اربعین، ما را به یاد این می‌اندازد که پیاده‌روی نجف تا کربلا را هم نباید تعطیل کرد و باید دوباره آن را احیا کرد.
به امید آن روز….
************
مریم جعفری فرد
************
انتهای پیام/
