روایت محیا دهقانی از «غریبه» شبکه سه/ به سریال آب نبستیم!

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، این شب‌ها شبکه سه تلویزیون میزبان سریالی به نام «غریبه» است که هرشب ساعت ۲۰:۳۰ روی آنتن می‌رود. ملودرامی معمایی به کارگردانی سروش محمدزاده و تهیه کنندگی جواد فرحانی که عباس نعمتی آن را به رشته تحریر درآورده است و پژمان بازغی، حمید گودرزی، محیا دهقانی، مهشید جوادی، اسماعیل محرابی و رویا جاویدنیا ایفاگر نقش‌های اصلی سریال هستند. «غریبه» که موفق شده مخاطبان را با خود همراه کند، درباره مافیای دارو است و زندگی یک دانشمند ایرانی به نام امیرعلی سماواتی را بازگو می‌کند. محیا دهقانی، بازیگر سریال «غریبه» درباره حضورش در این سریال و ایفای نقش راحله گفت.

محیا دهقانی در رابطه با دلایل حضورش در سریال «غریبه» گفت: من با سروش محمدزاده آشنایی کاری داشتم و پیش از این در سریال «هم‌بازی» با ایشان کار کرده بودم و دوست داشتم یک بار دیگر نیز این همکاری خوب را تجربه کنم. زمانی که اولین بار فیلمنامه را خواندم، نقش دیگری به من پیشنهاد شده بود ولی محمدزاده دست مرا برای انتخاب نقش باز گذاشت و من ترجیح دادم راحله را انتخاب کنم.

او درخصوص نقش‌های دیگری که در ابتدا به او پیشنهاد شد، گفت: ابتدا قرار بود نقش زویا خواهر سینا را بازی کنم، بعد نقش مژگان و راحله را پیشنهاد دادند که من ترجیح دادم راحله را بازی کنم. کاراکتر یک دختر سنتی که در خانواده‌ای با همین شرایط بزرگ شده و دغدغه‌هایش برایم خیلی بامزه‌تر بود. به نظرم نقش‌های دیگر را در آثار دیگر هم می‌شود بازی کرد ولی این تیپ شخصیت‌ها کمتر پیشنهاد می‌شود و من سعی کردم این نقش را از دست ندهم.

دهقانی در رابطه با شباهت نقش راحله با «نجلا» در سریال دو سال پیش خود نیز گفت: در سریال نجلا هم یک دختر سنتی با همان نوع حجاب را بازی کردم. اگرچه این دو شخصیت شاید از نظر ظاهر شبیه به یکدیگر بودند ولی از نظر شخصیتی بافت جداگانه‌ای داشتند و این برای من چالشی بود که بتوانم این دو کاراکتر را از هم تفکیک کنم و نشان دهم دو شخصیت با پوششی تقریبا یکسان دنیاهایی متفاوتی دارند که من آن را به تصویر کشیدم.  

بازیگر نقش راحله ادامه داد: اگرچه این چالش برایم جذاب بود ولی اگر باز هم پیشنهادهایی شبیه به این نقش‌ها به من شود، دیگر قبول نمی‌کنم چون نمی‌خواهم در این فضاها گیر کنم. من کاراکترهای متفاوتی را بازی کردم، مثلاً بعد از نجلا، شخصیت ماه منیر در «مستوران» را بازی کردم که به طور کلی متفاوت بود. انتخاب نقش ها برایم چالش برانگیز است و همیشه به دنبال این هستم که خروجی اول برای خودم رضایت بخش باشد.

روانشناسی رابطه با راحله و سینا

او در خصوص قهر و آشتی‌های مکرر راحله و سینا (پژمان بازغی) گفت: این دو مدام در چالش هستند و جالب است بدانید در فیلمنامه اولیه میزان قهر و آشتی‌ها بیشتر از چیزی بود که در این سریال تماشا کردید، ولی با هم‌فکری آن‌ها را تعدیل کردیم. دختران امروزی و هم نسلان ما، در شرایط مشابه با داد و فریاد برخورد می‌کنند ولی من سعی کردم این شخصیت را با طمأنینه به نمایش بگذارم. مثلا راحله را طوری نمایش دهم که صدایش را بیش از حد بلند نمی‌کند. به نظرم روابط گفتمانی بین راحله و سینا آموزشی برای زوج‌هایی است که نمی‌توانند با هم صحبت کنند.

دهقانی اضافه کرد: آدم‌ها امروزه مشکل گفتمان دارند و سریع ری‌اکشن نشان می‌دهند که این منجر به جدایی می‌شود. شاید این آدم (راحله) در لحظه به نامزدش بگوید من تو را نمی‌خواهم ولی باز با این طرز تفکر جلو می‌رود که ما هنوز می توانیم صحبت کنیم یا نامزدش می‌تواند با پدرش صحبت کند و به این ترتیب خانواده را در اولویت زندگی‌اش قرار می‌دهد. چیزی که امروزه در جامعه ما وجود ندارد. امروز همه برای خود تصمیم می‌گیرند و پس از جدایی تازه متوجه می‌شوند چه اشتباهی کردند واز خانواده‌ها گلایه می‌کنند که چرا دخالت نکردند. رابطه راحله و سینا این را به مخاطب آموزش می‌دهد که شما باید گفت‌وگو کنید. مثلا در بخشی از داستان متوجه می‌شویم که سینا مهم‌ترین اتفاق زندگی‌اش را به راحله دروغ گفته. در صورتی که پدر و مادرش زنده هستند، گفته که آن‌ها فوت کردند. این مسئله برای هرکسی اتفاق بیافتد شوکه کننده است و طرف با خود می‌گوید وقتی طرف مقابل در ابتدای رابطه دروغی به این بزرگی گفته، در آینده نیز این را تکرار می‌کند، ولی با این وجود باز هم به همدیگر فرصت می‌دهند. به همین دلیل معتقدم این قصه از نظر روانشناسی آموزنده است. ما در اطراف خودمان می‌بینیم که زوج‌های جوان همیشه رابطه‌ای متشنج دارند و بدون اینکه حرف‌های هم را گوش بدهند متکلم وحده هستند. طرفین هیچ تلاشی برای شنیدن حرف‌های هم ندارند اما این زوج خیلی راحت از ناراحتی‌هایشان برای هم می‌گویند.

بازیگر سریال «غریبه» درخصوص همکاری با پژمان بازغی به عنوان پارتنر اصلی خود در سریال هم گفت: پژمان بازغی برای من پیشکسوت محسوب می‌شود و کار کردن کنار ایشان برای من بسیار لذت‌بخش و خوب بود. ما رابطه پینگ پنگی خوبی با یکدیگر داشتیم، همه سکانس‌هایمان نهایتاً با دو برداشت ضبط می‌شد و خیلی با هم هماهنگ بودیم. البته چنین مسئله‌ای از تجربه آقای بازغی می آمد و کار کردن با ایشان بسیار جذاب بود.

وی درخصوص اختلاف سنی ۲۰ ساله خود با بازغی و عدم همخوانی سنی بین این دو شخصیت از نظر برخی مخاطبان گفت: ما سعی کردیم با گریم و نوع رفتار شخصیت‌ها، این فاصله سنی را کم کنیم. من تلاش نکردم راحله را یک دختر مثلا بیست ساله به تصویر بکشم و با نوع رفتار، حرف زدن، نگاه کردن و… او را دختری ۳۰ تا ۳۲ ساله معرفی کردم، سینا هم پسری نزدیک به چهل ساله است. در حقیقت به دنبال این بودیم که اختلاف سنی بین شخصیت‌ها را نهایتاً ۱۰ سال به نمایش بگذاریم. البته من به عنوان بازیگر این اختلاف سنی بیست ساله را حس نکردم، ولی ممکن است برخی با با پیشینه ذهنی و دانستن سن ما دو نفر، به این فاصله بیش از ویژگی‌ شخصیت‌ها توجه کنند.

به سریال آب نبستیم

دهقانی در پاسخ به این پرسش که از نتیجه کار و بازخوردهای آن راضی بودید گفت: تا حدی که امکانش بود و زمان به ما اجازه می‌داد، تلاش کردیم خروجی را به بهترین شکل ارائه دهیم تا تماشاگر را با خودمان همراه کنیم. بازخوردهای خوبی هم از کار گرفتم و مخاطب کار را دنبال می‌کند. ما داستان داریم و اینطور نیست که اصطلاحاً به هر قسمت آب ببندیم! به نظرم سریال غریبه به نسبت کارهایی که اخیراً در این ژانر پخش شده از نظر کارگردانی، تهیه‌کنندگی و تیم بازیگران و تولید، بسیار متفاوت است.

وی افزود: اگر یک قسمت ما ۴۵ دقیقه است، کل این زمان پر از اتفاق است. همه چیز در ریتم مناسب شکل می‌گیرد و کُندی در روند شکل‌گیری قصه وجود ندارد. ما در این سریال پلیسی عاشقانه از طرفی زندگی خصوصی یک پلیس را می‌بینیم و در مقابل با زندگی مجرم هم همراه می‌شویم. این سریال با این اقتضائات نیاز به جزئیات دارد و فیلمنامه کار این قابلیت را دارد و شخصیت‌ها را به درستی به مخاطب معرفی کرده است. کیفیت کار برای ما بسیار مهم بود و امیدوارم مخاطب هم از نتیجه راضی باشد.

/