به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران؛ کوروش زارعی بازیگر نمایش «سراب» درباره دلایل حضور خود در این اثر گفت: من سال‌ها است که مشغول انجام کارهای مذهبی و مناسبتی در مدیوم‌های مختلفی همچون تئاتر، سینما و تلویزیون هستم و باورهایی شخصی دارم و این موضوع برای من در درجه اول اهمیت قرارد دارد. نمایشنامه «سراب» نوشته دوست و همکار قدیمی من سید حسین فدایی حسین است و من از همان ابتدا در جریان نگارش این اثر بودم. فدایی حسین کاراکتری را که در این اثر ایفا می‌کنم از ابتدا بر اساس نوع و شیوه بازی من نوشته بود.
زارعی افزود: زمانی که آقای طاهری این نقش را به من پیشنهاد کردند به دلیل جلوگیری از بروز برخی حواشی خوسته او را نپذیرفتم، چراکه مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری تولید کننده این کار است و من در آنجا مشغول فعالیت هستم. اما زمانی که مدیران بالادستی از این ماجرا با خبر شدند، از من خواستند تا پیشنهاد آقای طاهری را بپذیرم. از طرفی من نزدیک به یک دهه و به دلیل اشتغال به امور اجرایی، از حضور بر صحنه نمایش فاصله گرفته بودم و خود نیز تمایل داشتم تا باز هم بازیگری در تئاتر را تجربه کنم. به همین دلیل با حمایت مدیران و با اشتیاق زیادی در این نمایش و در نقش «فرمانده» حضور پیدا کردم.
بازیگر مجموعه «یوسف پیامبر» درباره ویژگی‌های متفاوت نمایش «سراب» نیز گفت: مهم‌ترین موضوع، نگاهی است که در نمایشنامه وجود دارد. این اثر به سمت و سوی کارهای روضه نمایشی حرکت نکرده و نگاهی هنرمندانه نسبت به اتفاقاتی دارد که در جامعه امروز انسان‌ها در جوامع مختلف با آن درگیر هستند. «سراب» با اندیشه و تفکر انسان سر و کار دارد، در صورتی که در عمده نمایش‌های این‌چنینی، جنبه‌های احساسی بر اثر غالب است. تفاوت اصلی اینجاست که نمایش «سراب» با قدرت تعقل تماشاگر در ارتباط است و او را به فکر وادار می‌کند. البته من منکر سایر گونه‌های نمایش مذهبی نیستم و هر کدام از این آثار تماشاگر خاص خود را دارند. به نظر من باید برای سلیقه‌های مختلف در هنرهای نمایشی، قالب‌های مختلفی را در نظر گرفته و تنوع را لحاظ کنیم.
زارعی با بیان اینکه در نمایش «سراب» تماشاگر با اثری کاملا متفاوت رو‌به‌رو است، افزود: تماشاگری که سال‌ها به تماشای گونه‌های دیگری از نمایش‌های مذهبی عادت کرده است، تغییر ذائقه او نیاز به گذشت زمان دارد. اما پس از اجرای اول به این نتیجه رسیدم که اگر یک نمایش به درستی کار شود، می‌تواند مخاطب را درگیر خود کند. از سکوتی که حین اجرا در سالن احساس می‌شود می‌توان پی برد که تماشاگر توانسته است تا با این اثر ارتباط برقرار کرده و من در برخی از لحظات نمایش که در آوانسن قرا می‌گرفتم، با تماشاگری متمرکز رو به‌رو می‌شدم.
این هنرمند درباره چالش‌های پیش روی اجرای این اثر گفت: من با کارگردان «سراب» سابقه دوستی سی ساله دارم و با یکدیگر نمایش‌های مختلفی را تجربه کرده‌ایم که در برخی از آن‌ها من کارگردانی اثر را برعهده داشتم و طاهری بازیگر آن‌ها بوده است و بالعکس. او از جنس بازی من آگاهی داشت و به همین دلیل سعی می‌کرد تا در بازی من نوعی ساختار شکنی را لحاظ کند تا بتوانم از جنس کارهای تاریخی که در گذشته انجام داده بودم فاصله گرفته و شکلی تازه را ارائه کنم. در تمرین‌ها من شکل‌های مختلف بازیگری را به کار بستم تا در نهایت به شیوه فعلی رسیدیم. من به صورت مداوم با نقش درگیر بودم و با کارگردان در خصوص شیوه ارائه نقش پردازی گفت‌و‌گو می‌کردم.
زارعی درباره تجربه همکاری با اعضای گروه این نمایش بیان کرد : اکثر اعضای گروه جوان و با استعداد بوده و دانشجوی رشته تئاتر هستند و به همین دلیل آینده تئاتر این کشور به شمار می‌روند و این روزها در کنار اساتید بزرگ این حرفه که سال‌های سال عمر خود را صرف نمایش کرده‌اند، در حال کسب تجربه هستند. حضور نسل جوان در کنار افراد پیشکسوت می‌تواند انتقال تجربه مفیدی را به همراه داشته باشد. بسیاری از این افراد برای اولین بار حضور بر صحنه تالار وحدت را تجربه می‌کنند و این مسئله حاوی جذابیت‌های بسیاری برای آن‌ها بود.
وی درباره فعالیت‌های پیش روی خود گفت: قصد دارم بر اساس نمایشنامه «تاجر ونیزی» ویلیام شکسپیر، اقتباسی را انجام دهیم و این متن را به شکلی امروزی و معاصر به روی صحنه ببریم. کارگردانی تئاتر اتفاقی بسیار دشوار است و اگر حامی وجود نداشته باشد، قادر نخواهیم بود تا آثار فرهنگی با ارزشی را تولید کنیم. برخی نگاه کاسبکارانه به عرصه تئاتر دارند و تنها به دنبال فروش هستند، اما من هیچ‌گاه چنین کاری را انجام نداده‌ام و آن را بلد نیستم و قصد ندارم هر اثر سطحی را به روی صحنه ببرم. ما یاد گرفته‌ایم تا نمایش‌هایی اندیشمندانه را تولید کنیم تا حرفی برای گفتن داشته باشد. البته صحبت‌هایی صورت گرفته و ممکن است این نمایشنامه در یکی از کشورهای عربی و با حضور بازیگرانی عرب زبان به اجرا برسد، چراکه این نمایشنامه به لحاظ موضوعی و نوع رویکرد ما به متن، دارای جنبه‌هایی بین‌المللی است و امیدواریم تا با مساعدت حوزه هنری این امر به ثمر برسد.
وی افزود: همچنین برای بازی در مجنوعه «موسی»(ع) چند باری در دفتر تولید حضور پیدا کردم و برای مجموعه «سلمان فارسی» نیز صحبت‌هایی انجام دادم تا شاید در بخش حجاز به گروه بازیگران اضافه شوم اما هنوز هیچ چیز قطعی نیست.
زارعی یادآور شد: ما ادعا داریم که یک کشور مسلمان و شیعی هستیم و کتاب آسمانی ما قرآن مسیری را برایمان مشخص کرده است و از طرفی دیگر، اهل بیت با شیوه زندگی خود مسیر سعادت بشیری را ترسیم کرده‌اند. اما متاسفانه بسیاری از ما دچار غفلت هستیم. در نمایش «سراب»، حضرت عباس(ع) از سوی شمر به مذاکره دعوت می‌شود اما او با حکمتی که از آن برخوردار است، سربلند از میدان مذاکره خارج می‌شود. به لحاظ سیاسی، احتماعی و اقتصادی در کتاب آسمانی ما مسیری مشخص شده است و باید نسبت به آن توجه داشته باشیم.
زارعی در پایان گقت: نمایش «سراب» نشان می‌دهد که انجام مذاکره اشکالی ندارد، اما باید حکمت و عزت خود را برای میهن خود لحاظ کنیم. توصیه می‌کنم تا مردان سیاسی کشورمان به دیدن این نمایش بنشینند تا متوجه شوند حضرت عباس(ع) چگونه به مذاکره رفت و چگونه از آن خارج شد. باید درس‌های اهل بیت را سرمشق خود قرار داده و از آن‌ها درس بگیریم. آقای پزشکیان و هیئت همراه ایشان را به تماشای این نمایش دعوت می‌کنم تا ببینند حضرت عباس چگونه پای میز مذاکره حاضر شد تا از او درسی برای ادامه راهی که در پیش دارند بیاموزند.
/