احسان جعفری کارشناس ارشد اقتصاد سیاسی و روابط بین الملل در گفت و گو با خبرنگار فارس در آبادان، اظهارکرد: در رابطه با موضوع مذاکره برای مذاکره اختلاف نظر میان طرفین وجود دارد که طرف غربی خواستار مذاکره بر روی متن فرابرجامی و افزودن مفاد غیر هسته‌ای جدیدی همچون محدودیت در فعالیت منطقه‌ای و موشکی ایران است در حالی که کشور ما نظر به تمرکز بر روی متن برجام و اجرای مفاد آن دارد.
وی افزود: تقابل و وجود اختلاف نظر در هر دو دیدگاه در حال حاضر نقطه مشترکی را بوجود نیاورده اما بطور کلی اصل مذاکرات نفی نمی‌شود و تنها موضوع مذاکره نقطه مناقشه است.
کارشناس ارشد اقتصاد سیاسی و روابط بین الملل گفت: بدعهدی در روند اجرای مفاد مذاکرات سایه بی اعتمادی را بر فضای آن حاکم کرده است.
وی ادامه داد: این نگاه که زندگی مردم به مذاکره گره زده شده بی تاثیر نیست. اما شاید یک نگاه تقلیل گرایانه یا ساده سازی هم است ما بدون در نظر گرفتن بسیاری از شرایط ساختارها، رویه‌ها و سبک‌ها واقعاً نمی‌توانیم تصور کنیم که همه چیز زندگی مردم با مذاکره بهتر خواهد شد.
احسان جعفری تصریح کرد: اقتصاد ایران یک اقتصاد نفتی است و به همین دلیل است که زندگی مردم را به مذاکره پیوند می‌زنیم چون یک بخشی از این مذاکره مربوط به فروش نفت است.
وی ادامه داد: اگر منطقی‌تر نگاه کنیم امروز برای کاستن فشارها از زندگی مردم باید پتانسیل‌های واقعی و درونی کشور آزاد بشود. تقویت اقتصاد مقاومتی، تولیدات غیر نفتی و گسترش شرکتهای دانش بنیان از جمله موارد برای شکوفایی این ظرفیت‌ها است.
کارشناس ارشد اقتصاد سیاسی و روابط بین الملل گفت: شاید بتوان به جرات گفت در شرایط حاضر راندمان یا تاثیر بالفعل منابع داخلی خیلی سریعتر بر زندگی مردم تاثیر بگذارد و نتیجه مذاکرات هم می تواند بعداً مضاف شود. پس یک دوره عبور از شرایط را هم باید در نظر داشته باشیم.
وی ادامه داد: بیایید به درسهایی که تحریم به ما می آموزد یا مبانی رشد و توسعه اقتصادی جامعه خودمان بپردازم. اولاً تجربه نه تنها ایران بلکه کشورهای دیگر به خوبی نشان میدهد که هرچقدر اقتصاد به فروش یک سری مواد یا کالاهای مشخص ومحدود از جمله نفت گره زده بشود بدون شک نقاط آسیب پذیری اقتصاد نیز برای دشمن قابل دسترس است.
جعفری اذعان کرد: بدین ترتیب هر زمانی که طرف مقابل به دنبال تحت فشار قراردادن ما باشد کافیست روی گلوگاه اقتصادی ما دست بگذارد بنابراین ضرورت امنیت اقتصادی ایجاب می کند که سمت متنوع کردن شریان‌های اقتصادی با حمایت از تولید کنندگان پیش برویم.
احسان جعفری عنوان کرد: دوم اینکه مسئله حمایت از تولید چه در شرایط تحریمی یا غیر تحریمی برای دنیای امروز یک پیشوند بایسته به همراه دارد؛ ما در عصر رقابت اقتصادی زندگی میکنیم و مسئله حمایت از تولید کنندگان یک مسئله ایجابی و متناسب با شرایط عصر حاضر ما است بنابراین باید بتوانیم ظرفیت‌های داخل را برای افق‌های دورتر و نه تحریمی هم به لحظ رفع نیازهای کالای اساسی، تامین نیازهای داخلی و در اختیار گرفتن بازارهای خارجی را داشته باشیم.
وی افزود: این مسئله ممکن نمی‌شود مگر آنکه به مقوله بخش های خصوصی و حمایت از تولید توجه ویژه شود. بازتاب این سیاستگذاری هم در زمان تحریم و هم در زمان های دیگر کاملا مشخص خواهد شد.
کارشناس ارشد اقتصاد سیاسی و روابط بین الملل گفت: اهمیت این موضوع آنقدر است که بدانیم امروز برخی از کالاهای تولیدی کشورها از درآمد نفت ما بیشتر است و این به معنای آن است که ظرفیت‌های عظیمی در این بخش تولیدی و اقتصادی به ویژه برای ایران با این همه منابع، وسعت کشور، موقعیت ژئوپلتیک، نیروی جوان وجود دارد پس اولاً تقویت بخش تولید یک بحث فرازمانی است و دوم اینکه در شرایط حاضر حمایت از تولید برای خنثی کردن تحریم‌ها، عدم خروج ارز، کنترل تورم، جلوگیری از فساد، افزایش اشتغال و بالا بردن سطح زندگی مردم و رضایتمندی آنها ضرورت و فوریت دارد.
انتهای پیام/۷۲۰۵۸