به گزارش خبرگزاری برگزیده های ایران، حذف ایتالیا از یورو ۲۰۲۴ با قبول شکست مقابل سوئیس در مرحله یک هشتم نهایی پس از صعودی ناپلئونی به مرحله حذفی، برای هواداران آتزوری چیزی کم از ناکامی عدم صعود به جام‌های جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ نداشت. از منظر فنی و تاکتیکی، بیشترین تقصیر بابت این ناکامی متوجه سرمربی تیم لوچانو اسپالتی بود است اما این که او با دستانی تقریباً بسته پا به جام گذاشت را هم نمی‌توان انکار کرد.
آتزوری در حالی وارد هفدهمین دوره جام ملت‌های اروپا شد که نبود مهره‌های باکیفیت در پست‌های کلیدی این تیم کاملاً مشهود بود و به شیوه‌ای اجتناب‌ناپذیر این بحث شکل گرفت که چرا ایتالیا در شناسایی و پرورش استعدادهای فوتبالی‌اش از سایر مدعیان قاره سبز جا مانده است. در این میان اما به یک واقعیت کمتر پرداخته شد و آن تعداد غایبانی بود که اگر حضور داشتند، نه الزاماً اما احتمالاً اوضاع بهتر می‌شد.
اولین و شاید مهمترین نفر در این لیست، ساندرو تونالی، هافبک نیوکاسل است که به دلیل محرومیت ۷ ماهه ناشی از شرط‌بندی غیرقانونی، هنوز اجازه بازی کردن ندارد و یک ماه دیگر محرومیتش ادامه دارد. اگر تونالی حضور داشت، اسپالتی به جای نیکولو فاجولی – هافبک یوونتوس که او نیز محرومیتش به خاطر شرط‌بندی غیرقانونی یک ماه و نیم قبل تمام شد – او را در ترکیب اصلی قرار می‌داد.
در خط دفاعی و در سمت راست تیم، دستینی اودوگی بازیکن تیم تاتنهام، مهره‌ای بود که حضورش میتوانست کمک بزرگی به استحکام دفاع آتزوری کند اما او به دلیل مصدومیت جام را از دست داد. همین موضوع درباره فرانچسکو آچربی، دفاع وسط اینتر هم صدق می‌کند و او در اردوی آتزوری قبل از شروع جام آسیب دید.
چهارمین بازیکنی که شایسته حضور در ترکیب آتزوری بود و میتوانست حداقل به جای آچربی در قلب خط دفاعی لاجوردی‌پوشان قرار بگیرد، جورجو اسکالوینی از آتالانتا است که فصل گذشته جزو بهترین‌های سری A بود اما از شانس بد اسپالتی او نیز در آخرین بازی فصل گذشته دچار مصدومیتی عضلانی شد.
یکی از بازیکنان کلیدی ایتالیا در دوره قبلی جام ملت‌های اروپا که نقش پررنگی در قهرمانی این تیم داشت، دومنیکو براردی، هافبک تیم ساسولو بود. او که در رده ملی رکورد تحسین‌برانگیز ۸ گل و ۳ پاس گل در ۲۸ بازی ملی را دارد، به دلیل پارگی تاندون آشیل، چندین ماه دیگر خانه‌نشین خواهد بود.
ششمین بازیکنی که شاید حضورش میتوانست ایتالیا را از منجلاب یورو ۲۰۲۴ نجات دهد، نیکولو زانیولو بود و اگر شکستگی استخوان متاتارسال (پنجه پا) رخ نمی‌داد، هافبک استون‌ویلا هم مدافع عنوان قهرمانی را در این رقابت‌ها همراهی می‌کرد.
در نهایت به نظر می‌رسد که غیب این بازیکنان یکی از دلایل اصلی فرصت دوباره‌ای است که فدراسیون فوتبال ایتالیا به اسپالتی برای احیای آتزوری داده است اما رساندن تیم به جام جهانی ۲۰۲۶ کمترین هدفی است که او باید محقق کند.
/