به گزارش برگزیده، این کابل‌ها شگفتی‌های با تکنولوژی بالا هستند. سریع‌ترین کابل، کابل ترانس آتلانتیک به نام امیتیه است که به تازگی تکمیل شده و توسط مایکروسافت، متا و شرکت‌های دیگر، تامین مالی شده است. این کابل می‌تواند ۴۰۰ ترابیت داده در ثانیه را منتقل کند. اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید که سرویس گیگابیتی پیشرفته داشته باشید، این کابل ۴۰۰ هزار برابر سریع‌تر از اینترنت پرسرعت خانگی شماست.
با این حال، کابل‌های زیردریایی هم از فناوری پایینی برخوردارند، با قیر پوشانده شده و توسط کشتی‌ها با استفاده از همان فرآیندی کشیده می‌شوند که در دهه ۱۸۵۰ برای کشیدن اولین کابل تلگراف بین اقیانوس اطلس استفاده شد.
بر اساس گزارش ایسنا، اگرچه ارتباطات ماهواره‌ای با سیستم‌های مداری مانند سرویس استارلینک شرکت اسپیس‌ایکس، اهمیت بیشتری پیدا کرده اند، کابل‌های زیردریایی محور تجارت و ارتباطات جهانی هستند و بیش از ۹۹ درصد از ترافیک بین قاره‌ها را منتقل می‌کنند. شرکت تحلیلی تله‌جئوگرافی (TeleGeography) که این کسب و کار را رصد می‌کند، از ۵۵۲ کابل زیردریایی موجود و برنامه ریزی شده را شناسایی کرده است و با گسترش اینترنت به هر نقطه از جهان و هر گوشه از زندگی ما، تعداد بیشتری از این کابل‌ها، در راه هستند.
احتمالا می‌دانید غول‌های فناوری مانند متا، مایکروسافت، آمازون و گوگل مغزهای اینترنت را اداره می‌کنند. این شرکت‌ها، صدها دیتاسنتر مملو از میلیون‌ها سرور را اداره می‌کنند اما شاید ندانید که آنها به طور فزاینده، سیستم عصبی اینترنت را هم اداره می‌کنند.
آلن مولدین، تحلیلگر تله‌جئوگرافی می‌گوید: کل شبکه کابل‌های زیردریایی، مایه حیات اقتصاد است. این گونه است که ما ایمیل‌ها را ارسال کرده و تماس‌های تلفنی و ویدئوهای یوتیوب و تراکنش‌های مالی را دریافت می‌کنیم. دو سوم ترافیک اینترنت مربوط به این شرکت‌ها است.
بر اساس گزارش سی‌نت، به گفته دیوید کوگلن، مدیرعامل ساب کام، تقاضای داده کابل زیردریایی غول‌های فناوری، ۴۵ تا ۶۰ درصد در سال افزایش می‌یابد. رشد اساسی آنها کاملا خیره کننده است.
تقاضای داده‌های این غول‌های فناوری فقط بر اساس نیازهای محتوایی خودشان، مانند عکس‌های اینستاگرام و ویدئوهای یوتیوب که در سراسر جهان مشاهده می‌شوند، هدایت نمی‌شود. این شرکت‌ها همچنین اغلب کسب‌وکارهای رایانش ابری، مانند خدمات وب آمازون و مایکروسافت آزور را که زیربنای عملیات جهانی میلیون‌ها کسب‌وکار هستند را اداره می‌کنند.
اولین کابل‌های زیردریایی، مسیرهای ارتباطی اصلی مانند لندن به نیویورک را بهم متصل کردند. این مسیرها همچنان حیاتی هستند، اما مسیرهای جدیدتر، اینترنت پرسرعت را به مناطق دوردست نظیر ساحل غربی گرین‌لند، جزیره آتشفشانی سنت هلنا در غرب آفریقا، منتهی الیه جنوبی شیلی، کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام و شهر ۸۰۰۰ نفری سیتکای آلاسکا بردند.
همه این‌ها بخشی از تحول تدریجی ارتباطات زیردریایی است که زمانی کابل‌ها، چند مرکز شهری اولویت‌دار را به هم متصل می‌کردند اما اکنون به شبکه‌ای سراسری تبدیل شده‌اند. به عبارت دیگر، با وجود هزینه‌های بالا و فناوری‌های عجیب و خاص، کابل‌های زیر دریایی، شبیه بقیه اینترنت می‌شوند.
اما از آنجایی که ترافیک اینترنت بیشتر از کابل‌های زیردریایی عبور می‌کند، دلیلی برای نگرانی درباره آنها وجود دارد. انفجار خرابکارانه که سال گذشته، در خطوط لوله گازی زیردریایی نورد استریم ۱ و ۲ روسیه روی داد، از نظر لجستیکی بسیار دشوارتر از قطع کردن کابل اینترنت به ضخامت یک انگشت دست بود. یکی از متحدان ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، اعلام کرد کابل‌های زیردریایی، بازی منصفانه برای حمله هستند. تایوان ۲۷ اتصال کابلی زیردریایی دارد که ارتش چین ممکن است آنها را به عنوان اهداف وسوسه انگیز برای حمله ببیند.
ریسک‌ها جدی هستند؛ عملکرد اینترنت ویتنام به دلیل قطعی هر پنج کابل آن در ماه‌های نخست سال ۲۰۲۳ آسیب دید و انفجار آتشفشانی در جزیره تونگا، بسیاری از ارتباطات را هفته‌ها قطع کرد. اما این ریسک‌ها، تحت الشعاع مزایای بسیار واقعی از اقتصاد کلان گرفته تا مزایای شخصی، قرار می‌گیرند. این شبکه با سرعت‌های سریع‌تر و افزایش کابل‌های جدید که شبکه را فراتر از ۸۷۰ هزار مایل مسیرهای امروزی گسترش می‌دهد، قابل اعتمادتر و توانمندتر می‌شود و این امر کشورهای بیشتری را ترغیب می‌کند تا به آن بپیوندند و اینترنت را برای همه ما غنی‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌کند.
داستان خاستگاه ارتباطات زیر دریایی
کابل‌های امروزی تا ۲۵۰ ترابیت در ثانیه داده ارسال می‌کنند، اما قدمت فناوری آنها به دهه ۱۸۰۰ برمی‌گردد که دانشمندان و مهندسانی مانند ورنر زیمنس فهمیدند چگونه کابل‌های تلگراف را زیر رودخانه‌ها، کانال مانش و دریای مدیترانه قرار دهند. بسیاری از کابل‌های اولیه از کار افتادند زیرا وزن کابل نصب شده در کف اقیانوس، کابل را دو نیم می‌کرد. اولین پروژه کابل بین اقیانوس اطلس که موفقیت آمیز بود، تنها به مدت سه ماه در سال ۱۸۵۸ کار کرد و تنها می‌توانست فقط یک کلمه در دقیقه ارسال کند.
اما سرمایه‌گذارانی که مشتاق کسب درآمد از ارتباطات سریع بودند، توسعه فناوری بهتر را تضمین کردند. خلوص مس بالاتر، انتقال سیگنال را بهبود می خشد، روکش قوی‌تر، باعث کاهش شکست کابل می‌شود، تکرارکننده‌هایی که به طور دوره‌ای، در طول کابل نصب می‌شوند، قدرت سیگنال را افزایش می‌دهند و عایق پلی اتیلن جایگزین مواد لاستیک مانند برداشت شده از درختان گوتاپرکا می‌شود.
تماس‌های تلفنی در نهایت جایگزین پیام‌های تلگراف شد و فناوری را جلوتر برد. یک کابل ترانس آتلانتیک نصب شده در سال ۱۹۷۳ می‌توانست ۱۸۰۰ مکالمه همزمان را انجام دهد. در سال ۱۹۸۸، شرکت AT&T، اولین کابل ترانس آتلانتیک را نصب کرد که از رشته‌های فیبر نوری به جای سیم‌های مسی استفاده می‌کرد. این نوآوری، ظرفیت را به ۴۰ هزار تماس تلفنی همزمان افزایش داد.
با نصب کابل‌های بسیار گران قیمت، انگیزه قوی برای بسته بندی داده‌های بیشتر وجود دارد. فضای زیادی برای فیبرهای نوری بیشتر وجود دارد، اما این رویکرد به دلیل نیاز به نیروی برقی برای تکرارکننده‌ها، محدود شده است.
کابل‌های جدید امروزی، از ۱۶ جفت فیبر استفاده می‌کنند، اما کابل جدیدی که شرکت NTT بین آمریکا و ژاپن می‌سازد، از ۲۰ جفت فیبر برای رسیدن به ۳۵۰ گیگابیت بر ثانیه استفاده می‌کند. غول فناوری ژاپنی NEC، از ۲۴ جفت فیبر برای رسیدن به این سرعت در کابل ترانس آتلانتیک خود به ظرفیت ۵۰۰ ترابیت بر ثانیه یا نیم پتابیت در ثانیه استفاده می‌کند.
کابل‌های ترانس پسیفیک، تاخیری در حدود ۸۰ میلی ثانیه دارند. کاهش تاخیر برای تعاملات رایانه‌ای حساس به زمان مانند تراکنش‌های مالی مهم است. مایکروسافت همچنین به فیبرهای توخالی برای خطوط فیبر نوری با مسافت کوتاه‌تر علاقه‌مند است، زیرا تاخیر کمتر به طور موثری، دیتاسنترها را به یکدیگر نزدیک می‌کند تا در صورت خرابی، احیای سریع‌تری داشته باشند.
همچنین فیبرهایی با چندین هسته انتقال داده در داخل به جای تنها یک هسته استفاده می‌شوند. بخشی از کابل TPU گوگل از فیبرهای دو هسته‌ای استفاده می‌کند، اما این تنها قدم اول است. شرکت فیبر نوری OFS، فیبر نوری چهار هسته‌ای را اعلام کرد و مسیری را به رسیدن به ظرفیت پنج پتابیت بر ثانیه کابل زیر دریایی می‌بیند که ۲۰ برابر بیشتر از کابل‌های جدید امروزی است.
۵۸۵۸