عباس شاه علی : آدمی بطور ذاتی از غم و محنت گریزان است و ناخود آگاه بسوی جشن و سرور جذب می شود
در همین رابطه ارسطو تعبیر زیبایی از شادمانی های بشر داد ، او می گوید: ( شادی، بهترین چیزهاست و آن قدر اهمیت دارد که دیگر چیزها وسیله به دست آوردن آن هستند.)
و دین مبین اسلام هم همواره پیروانش را به شادی های حلال و دوری از افسردگی سفارش نموده است و در این ایام که مشکلات اقتصادی و معیشتی از یک سو و بحرانها و ناملایمات و استرس های روحی روانی نیز از سوی دیگر مردم را تحت فشار قرار داده است بیش از هر زمان برپایی جشن و سرور نیاز آنها می باشد و می تواند تا حدود زیادی فضا را تلطیف نموده و فشارها را کاهش دهد و حکیم عمر خیام هم شرط گذر از مرارت ها و غم های جهان بیهوده را شادی وخوشی می داند و به زیبایی می سراید :
ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نه‌ای غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور
یکی از سنت های کهن مردم ایران برپایی جشن های نوروز و آغاز فصل بهار می باشد و برگزاری آیین کهن چهارشنبه سوری هم برای استقبال از عید نوروز از اهمیت ویژه ای برخوردار است .
سنتی که اگر چه گذر زمان چگونگی برگزاری آن را دستخوش تغییرات و متاسفانه با مخاطرات بسیاری همراه نموده است و دیگر از مراسم قاشق زنی و چرخاندان توپ نفتی و کوزه شکنی و فالگیری و … خبری نیست، اما همچنان این سنت به انحا دیگر هرساله در سراسر ایران و برخی کشورهای همسایه برگزار می شود .
ایرانیان در احترام به سنت ها و برگزاری متداوم آنها سابقه طولانی دارند ، آنها آتش را مظهر پاکی می دانستند و باور داشتند که آتش پلیدی ها و ناپاکی ها را می سوزاند و از بین می برد و بر همین اساس عصر آخرین سه شنبه سال تپه هایی از هیزم و خاشاک در پشت بام‌ها ، محوطه بزرگ منازل باصفای قدیمی و محله ها می ساختند و به هنگام تاریکی آتش بر افروخته و پیر و جوان ، زن و مرد گرد هم آمده تا زردی های ناشی از بیماری و غم ها را از خود زدوده و سرخی و شادابی و سلامتی و برکت را به حیات خود در سال جدید عطا کنند و با همین باور سه بار از روی آتش می پریدند و می خواندند :
زردی من از تو ، سرخی تو از من
غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا
و چنانچه از مردان و زنان آن روزگار از مراسم چهارشنبه سوری قدیم بپرسیم قطعا به نیکی یاد نموده و شاید بهترین خاطرات را از چهارشنبه سوری ها بازگو می کنند ، اما براستی چه شد که در سالهای اخیر چهارشنبه سوری ها به یک کابوس مبدل گردیده و از یک هفته قبل نگرانی خانواده ها برای اخلال در امنیت و نظم زندگی روز مره و مخاطرات احتمالی آغاز می شود و متاسفانه هر ساله تعداد زیادی از جوانان و نوجوانان و حتی رهگذران ، ماموران انتظامی ، آتش نشانان و عوامل اورژانس قربانی برگزاری نادرست یک آیین سنتی شده و اموال شخصی و عمومی و دولتی دچار تخریب می گردند ؟!
سالهاست با پیشرفت تکنولوژی و ورود مواد آتش زای چینی و نارنجک های دست ساز چگونگی برگزاری آیین کهن چهارشنبه سوری دستخوش تحریف و تغییرات شده و هر ساله بر شدت آن افزوده می شود بگونه ایکه در این شب خیابانهای سطح شهر و محله های حاشیه ای بیشتر به میدان جنگ شباهت دارد تا جشن و سرور و …. و صد افسوس که سالهاست اقتصاد کشورهایی نظیر چین بر مبنای سنتها و اعتقادات و باورهای ما رونق گرفته است و همچنان بر این رهوار می تازند و سودهای باد آورده نصیب خود و دلالان و قاچاق چیان نموده و بهره ما ایرانی ها هم تنها خسارات جانی و مالی و آه وحسرت می شود .
اما چه باید کرد ؟!
ابتدا همه باید به این نتیجه برسند که آیین چهارشنبه سوری حذف ناشدنی است و مسوولان برای کاهش مخاطرات ناشی از هیجانات کاذب جوانان و نوجوانان شایسته است به گونه ای برنامه ریزی نمایند که مکانهایی برای گرد هم آمدن خانواده ها و جوانان و نوجوانان و برگزاری این جشن بدور از مخاطرات مهیا شود .
وپس از آن خانواده ها باید جوانان ونوجوانان عزیز را توجیه نمایند که بدور از هیجانات زود گذر به گونه ای رفتار نمایند که جشن و سور چهارشنبه به سوگ و ندامت یک عمر مبدل نشود .
با آرزوی سالی نیکو برای ایرانیان عزیز
* فعال رسانه ای استان لرستان
۴۶