سوپرایز بزرگ فرمول یک ۲۰۲۵؛ آیا راسل بهترین راننده نیم‌فصل است؟

به گزارش خبرگزاری برگزیده های ایران، پس از بررسی عملکرد رانندگان رتبه‌های بیستم تا یازدهم نیم‌فصل نخست فرمول یک در این گزارش به معرفی ۱۰ راننده برتر این مسابقات می‌پردازیم. ارزیایی که در آن صدرنشینی غیرمنتظره به جورج راسل، راننده مرسدس بنز رسیده است.

۱۰. پیر گسلی | میانگین امتیاز: ۶.۷۱ | مجموع امتیاز: ۹۴
پیر گسلی همچنان به‌ عنوان یکی از چهره‌های قابل اعتماد تیم آلپاین شناخته می‌شود. هرگاه خودرو به اندازه‌ کافی رقابتی باشد، این راننده‌ فرانسوی قادر است نتایج چشمگیری کسب کند؛ نمونه‌اش عملکرد در بحرین، سیلورستون و اسپا. با این حال، نمی‌توان گفت که همیشه از تمام ظرفیت خودرو استفاده می‌کند. در شرایطی که تعادل شاسی به‌ هم بخورد، گسلی تقریباً در پیست محو می‌شود. با این وجود، او هنوز یکی از سرمایه‌های اصلی تیمی است که متأسفانه در حال حاضر در قعر جدول تیم‌ها قرار دارد.

۹. استبان اوکون | ۶.۷۵ / ۹۴.۵
در حالی‌ که رانندگانی مانند همیلتون و ساینس پس از تغییر تیم در تعطیلات بین‌فصل، با مشکل سازگاری روبرو شدند، اوکون توانست به‌ سرعت خود را با شرایط جدید تیم هاس وفق دهد. گرچه گاه‌ و بیگاه در تعیین خط با مشکل مواجه است و در رقابت درون‌تیمی با برمن تازه‌کار (۷:۷) برابری دارد اما در جریان مسابقه، اوکون عملکردی بسیار پایدار از خود نشان داده و بیش از هم‌تیمی‌اش موفق به ورود به جمع ۱۰ راننده‌ برتر شده است.

۸. ایساک حجار | ۶.۸۲ / ۹۵.۵
ایساک حجار بی‌شک پدیده‌ نیم‌فصل اول است. پس از تجربه‌ تلخ در استرالیا، این راننده‌ جوان فرانسوی به‌ سرعت خود را بازیافت و در شانگهای مسیری کاملاً ناآشنا توانست در تعیین خط از تسونودای باتجربه پیشی بگیرد. پس از جایگزینی یوکی با لاوسون، عملاً رهبری تیم ریسینگ بولز به او سپرده شد. حجار اکنون در رادار تیم اصلی ردبول قرار گرفته و اگر با همین روحیه ادامه دهد، آینده‌ای درخشان در فرمول یک در انتظار او خواهد بود.

۷. فرناندو آلونسو | ۷.۰۴ / ۹۸.۵
فرناندو آلونسوی ۴۴ ساله همچنان در اوج آمادگی قرار دارد؛ آمادگی‌ که متأسفانه نمی‌توان آن را برای تیم استون مارتین نیز گفت. با این حال، به محض اینکه خودرو عملکرد مناسبی داشته باشد، آلونسو فوراً نتیجه می‌گیرد؛ همان‌طور که در هانگارورینگ به جمع پنج نفر برتر راه یافت و بهترین نتیجه تیم را از زمان گرندپری لاس‌وگاس ۲۰۲۳ ثبت کرد. او در ۱۶ جلسه از ۱۷ تعیین خط (از جمله مسابقات اسپرینت) از استرول پیش افتاد. اگر استون مارتین بتواند در فصل آینده خودرویی رقابتی در اختیارش بگذارد، فرناندو بدون شک از فرصت‌هایش بهترین بهره را خواهد برد.

۶. الکس آلبون | ۷.۱۴ / ۱۰۰
الکس آلبون همچنان به‌ عنوان یکی از باثبات‌ترین رانندگان تیم‌های میانه جدول مطرح است. او با درک عمیق از عملکرد خودرو و دوری از اشتباهات فاحش، توانسته بیشترین بهره را از ظرفیت‌های محدود ویلیامز ببرد؛ مانند مقام ششم در بلژیک. با این حال، انتظار می‌رود در نیمه دوم فصل، با تطبیق کامل کارلوس ساینس با خودرو، رقابت برای حفظ جایگاه برتر در تیم دشوارتر شود.

۵. لاندو نوریس | ۷.۳۶ / ۱۰۳
پیش از آغاز فصل، نوریس یکی از مدعیان جدی قهرمانی به‌ شمار می‌رفت. اما در عمل، نیم‌فصل اول برای این راننده‌ بریتانیایی چندان مطلوب نبود. او سعی داشت حداکثر بهره را از هر موقعیت ببرد اما همین مسئله باعث بروز اشتباهاتی شد که امتیزهای ارزشمندی را از او گرفت؛ نظیر حادثه در تعیین خط جده یا برخورد با پیاستری در مونترال. با این حال، در آستانه تعطیلات تابستانی، نوریس با تغییر رویکردش به نتایج بهتری رسید و فاصله‌اش در جدول قهرمانی دوباره کاهش یافت.

۴. مکس فرستاپن | ۷.۵۷ / ۱۰۶
مشکلات فنی‌ که در پایان فصل گذشته در ردبول ظاهر شد، امسال شدت گرفت. در نتیجه، فرستاپن دیگر شانسی برای رقابت بر سر عنوان قهرمانی ندارد و تنها برای پیروزی‌های انفرادی مانند سوزوکا یا ایمولا مبارزه می‌کند. با وجود همه‌ محدودیت‌ها، این راننده‌ هلندی همچنان یکی از برجسته‌ترین چهره‌های فرمول یک باقی مانده و تا حد ممکن از توانایی خودرو بهره می‌گیرد. اگر حادثه‌ بارسلونا رخ نمی‌داد، جایگاه دوم این فهرست به او می‌رسید.

۳. شارل لکلرک | ۷.۷۹ / ۱۰۹
فراری در مقایسه با فصل گذشته تغییرات زیادی در خودروی خود اعمال کرد؛ تا جایی که لکلرک ناچار شد دوباره رانندگی با آن را از نو یاد بگیرد. با این حال، او به‌ خوبی از پس این چالش برآمد. در شرایط مرطوب، گاهی دچار لغزش می‌شود (مانند اسپرینت میامی) اما در مجموع عملکردی باثبات، مطمئن و حساب‌ شده دارد و اغلب به حداکثر امتیازها ممکن می‌رسد. او حتی موفق شد در چند نوبت، رانندگان بزرگ و باتجربه‌تر را نیز از پیش رو بردارد.

۲. اسکار پیاستری | ۷.۸۶ / ۱۱۰
اسکار پیاستری به‌ درستی شایسته‌ عنوان «پیشرفت فصل» است. در آغاز فصل، برخی نگران افت او در برابر نوریس بودند، اما این راننده‌ استرالیایی توانست در تمامی زمینه‌ها پیشرفت کند و حتی در نیمه اول فصل، یک و نیم برابر بیشتر از هم‌تیمی‌اش پیروز شد. در مقطعی، او حتی عنوان مدعی اول قهرمانی درون‌تیمی را از نوریس ربود، البته اکنون فاصله بین آنها بار دیگر کاهش یافته و رقابت در ادامه‌ فصل جذاب‌تر خواهد شد.

۱. جورج راسل | ۷.۹۶ / ۱۱۱.۵
بله، تعجب نکنید: صدرنشین فهرست ما جورج راسل است. اگر از تصمیم عجولانه‌اش برای تعویض تایر در سیلورستون و تصادف پس از آن بگذریم، او در ۱۴ گرندپری ابتدایی فصل حتی یک اشتباه چشمگیر نداشته است. هر بار که مرسدس اجازه دهد، راسل آن را تا مرز توانایی‌هایش می‌راند، خونسردی‌اش را حفظ می‌کند و در نبردهای نزدیک، با قدرت می‌جنگد. همه‌ عناصر برای تبدیل‌ شدن به یک قهرمان در وجود او هست؛ تنها چیزی که کم دارد، یک خودرو در حد قهرمانی است.

فروپاشی فرمولی؛ وقتی اسم‌ها بزرگ هستند اما نتایج نه!