به گزارش برگزیده وی علت اصلی این هدررفت را فرسودگی و ناکارآمدی ناوگان برداشت دانست و افزود: در حال حاضر، کمباینهای مستهلک و قدیمی در کشور مورد استفاده قرار میگیرند که برخی از آنها مربوط به سال ۱۹۴۵ میلادی هستند. این مسئله باعث افزایش چشمگیر ضایعات محصولات شده است. با سرمایهگذاری صحیح، میتوان سالانه ۱۴۰۰ کمباین مدرن متناسب با ظرفیت مزارع درجه یک کشور تأمین کرد که نقش مؤثری در کاهش این هدررفت و افزایش بهرهوری خواهد داشت.
کمبود مواد مغذی در خاک و تأثیر آن بر تولید گندم
مشاور وزیر جهاد کشاورزی با اشاره به بحران فقر خاکهای کشاورزی کشور اظهار داشت: یکی از بزرگترین تهدیدهای امنیت غذایی کشور، کمبود فسفر و سایر مواد مغذی در خاک است. بر اساس مطالعات انجامشده، حدود ۷۰ درصد از خاکهای زراعی کشور با کمبود فسفر مواجهاند. در برخی مناطق، مانند استان گلستان، میزان فسفر خاک به کمتر از ۳ پیپیام رسیده است که یک بحران جدی محسوب میشود.
وی بر اهمیت استفاده بهینه از کودهای فسفاته تأکید کرد و گفت: برای تولید پایدار گندم، باید حداقل ۱۱۰ کیلوگرم فسفات به ازای هر هکتار مصرف شود. اما در حال حاضر، مصرف فسفات در کشور بهطور متوسط حدود ۱۸ تا ۱۹ کیلوگرم است که بههیچوجه کافی نیست. سیاستگذاری صحیح در تأمین و قیمتگذاری کودهای شیمیایی میتواند نقش مهمی در حفظ بهرهوری و بهبود عملکرد محصولات ایفا کند.
مدیریت منابع آبی و لزوم بازنگری در الگوی کشت
اسفندیاریپور با اشاره به چالشهای تأمین آب برای بخش کشاورزی تأکید کرد: مصرف بیرویه آب و کشت محصولاتی با نیاز آبی بالا، پایداری منابع را بهشدت تهدید کرده است. ما در حال ناپایدار کردن سرزمین خود هستیم و باید از کشت محصولات پرمصرف مانند برنج در مناطقی که ظرفیت آبی کافی ندارند، جلوگیری شود. سالانه ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون متر مکعب آب برای کشت برنج مصرف میشود که این میزان با توجه به شرایط فعلی کشور، غیرمنطقی است.
وی افزود: نباید کشاورزان را در برابر تغییرات الگوی کشت تنها گذاشت. حمایتهای هدفمند از کشاورزان برنجکار، ایجاد مشوقهای اقتصادی و توسعه کشتهای جایگزین، از جمله اقداماتی است که باید در این زمینه انجام شود. سیاستگذاری صحیح در این حوزه میتواند از نابودی منابع آبی کشور جلوگیری کند.
لزوم سرمایهگذاری و سیاستگذاری صحیح در بخش کشاورزی
مشاور وزیر جهاد کشاورزی با انتقاد از سهم پایین سرمایهگذاری در این حوزه خاطرنشان کرد: در سال ۹۷، قانونی برای افزایش سرمایهگذاری در بخش کشاورزی تصویب شد، اما متأسفانه این قانون در عمل نادیده گرفته شد. میزان سرمایهگذاری در بخش کشاورزی کمتر از ۵ درصد از کل سرمایهگذاری کشور است، در حالی که این بخش نقشی اساسی در تأمین امنیت غذایی و اشتغال دارد. این عدم حمایت، عامل اصلی فقر در بسیاری از مناطق روستایی است.
وی همچنین به مشکلات سیاستگذاری قیمتی در حوزه محصولات اساسی اشاره کرد و گفت: یکی از نمونههای ضعف سیاستگذاری، قیمتگذاری نادرست محصولات کشاورزی است. سال گذشته، جو از کشاورزان با قیمت ۷ تا ۸ هزار تومان خریداری شد، اما امروز در بازار آزاد، قیمت آن ۳۵ درصد بالاتر است. این تفاوت قیمتی باعث کاهش انگیزه کشاورزان برای تولید محصولات اساسی شده و امنیت غذایی کشور را تهدید میکند.
اسفندیاریپور در پایان تصریح کرد: کمیسیون کشاورزی باید به مسائل کلان و اساسی این حوزه ورود کند. بهینهسازی ناوگان برداشت، اصلاح سیاستهای حمایتی و قیمتی، بهبود وضعیت خاکهای زراعی و مدیریت منابع آبی، از جمله اقداماتی است که برای پایداری کشاورزی کشور ضروری است. اگر این مسائل بهدرستی مدیریت نشوند، امنیت غذایی کشور در آیندهای نهچندان دور با بحران جدی مواجه خواهد شد.
