به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برگزیده های ایران ، “علیرضا کاظمی” به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش از سوی مسعود پزشکیان به مجلس شورای اسلامی معرفی شد.
کاظمی تحصیلکرده حوزه و دانشگاه و عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان است.
تحصیل در دانشگاه علوم اسلامی رضوی و حوزه علمیه مشهد از سال ۱۳۶۳ تا سال ۱۳۶۸ به مدت ۵ سال و اخذ لیسانس اللهیات و معارف اسلامی از دانشگاه علوم اسلامی رضوی و تحصیل تا سطح رسائل و مکاسب در حوزه علمیه مشهد.
ورود به دانشگاه فردوسی مشهد از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ و اخذ درجه کارشناسی رشته زبان و ادبیات انگلیسی.
اخذ درجه کارشناسی ارشد در رشته فقه و مبانی حقوق از دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد.
پذیرش در دوره دکتری مدیریت راهبردی دانشگاه عالی دفاع ملی و اتمام دوره آموزشی و قبولی در آزمون جامع و آزمون تافل و در حال گذراندن پایان‌نامه
کاظمی متولد ۱۳۴۴ در مشهد است و در دولت سیزدهم بعد از رأی عدم اعتماد مجلس به حسین باغگلی؛ وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش دولت ابراهیم رئیسی، از ۴ شهریور تا ۷ آذر ۱۴۰۰ به عنوان سرپرست وزارت آموزش و پرورش فعالیت کرد.
کاظمی در دولت حسن روحانی از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ به عنوان معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش فعالیت می‌کرد. او همچنین مدیرکلی آموزش و پرورش استان خراسان رضوی و قائم مقامی ستاد مبارزه با مواد مخدر را در کارنامه کاری خود دارد.
او در دوران سرپرستی خود در تاریخ ۱۵ آبان ۱۴۰۰ برای نخستین بار آمار دقیق و واقعی‌تری از تعداد دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل ارائه داد و گفت: در حال حاضر آمارها نشان می‌دهد حدود ۲۱۰ هزار دانش‌آموز دوره ابتدایی و حدود ۷۶۰ هزار دانش‌آموز دوره متوسطه، تارک تحصیل داریم که این یک آسیب جدی است و باید برای آن برنامه داشته باشیم و بر آن تمرکز کنیم.
کاظمی همچنین در دوران مسئولیتش در معاونت پرورشی و فرهنگی نسبت به بودجه اندک این معاونت نقد داشت و در سخنانی گفته بود: تقویت حجاب و عفاف، انتقال ارزش‌های دفاع مقدس و ده‌ها موضوع دیگر را از ما انتظار دارند اما با کدام منابع انسانی و مالی؟
او همچنین در رویکردی به نفع دانش‌آموزان و توجه به سلامت روان آنها نسبت به غلبه آموزش در مدارس نقد داشت و گفته بود: طبق سند تحول بنیادین معتقدیم فرایند آموزش باید به تربیت منجر شود اما سهم آموزش در سبد فعالیت‌های آموزش و پرورش بسیار سنگین است و بسیاری از آسیب‌هایی که می‌بینیم به سنگین شدن سهم آموزش و دور شدن از هدف غایی تربیت برمی‌گردد.
/