ستاره اصلی به تنهایی هم وزن خورشید اما کمی بزرگتر است که ۶ سیاره به دور آن میچرخند: ۱ ابرزمین و ۵ مینی نپتون. محققان به تازگی دریافتند که این ۶ سیاره در یک رزونانس مداری بی نقص با ستاره قرار دارند. این کشف میتواند در درک بهتر ما از مکانیسم تشکیل سیستم سیاره‌ای و چگونگی پایان یافتن آنها کمک کند.
رزونانس مداری زمانی است که مدار دو سیاره هنگام چرخش به دور ستاره در نزدیکی یکدیگر قرار دارند و این دو مدار بر یکدیگر تاثیر گرانشی دارند. در منظومه شمسی چنین چیزی بسیار نادر است و احتمالا بهترین نمونه برای آن نپتون و پلوتو است. این دو سیاره با سیستم ۲:۳ توصیف شدهاند، یعنی هر دو دوری که پلوتو به دور خورشید می‌زند، نپتون ۳ دور به دور خورشید می‌زند. این پدیده مانند پخش همزمان نوارهای موسیقی است فقط با کمی تفاوت زمانی. برای سیاراتی که به دور HD ۱۵۸۲۵۹ میچرخند نیز همین حالت صادق است. با استفاده از اندازه گیری‌های انجام شده با طیف سنج SOPHIE و تلسکوپ فضایی، یک تیم تحقیقاتی از دانشمندان ستاره شناس به سرپرستی Nathan Hara توانستند به طور دقیق مدار هر سیاره را اندازه‌گیری کنند.
این سیارات خیلی به هم نزدیک هستند و نزدیکترین آن به ستاره مرکزی ابرزمین که تقریبا دو برابر زمین جرم دارد مدارهای آن ۲.۱۷، ۳.۴، ۵.۲، ۷.۹، و ۱۷.۴ هستند. این دستاورد نشان میدهد که HD ۱۵۸۲۵۹ تقریبا یک سیستم فوق العاده است و نشان میدهد که سیارات در جایی که اکنون هستند تشکیل نشده‌اند. به گفته یکی از محققین تصور بر این است که این سیستم قبل از مهاجرت به سمت ستاره شکل گرفته است و رزونانس مدار نقش بسیار اساسی در این مهاجرت دارد.
به گفته هارا: از یک طرف با داشتن این مقادیر و از سوی دیگر با داشتن اثر Tidal میتوان ساختار درونی سیارات را مورد مطالعه قرار داد و این موضوع پنجره‌ای است برای یافتن نحوه شکل گیری سیستمهای و سیارات.
sciencealert.com
۴۱۴۱