به گزارش خبرنگار سلامت برگزیده های ایران، تینا چهارسوقی امین، زبان شناس در برنامه صبح پارسی شبکه جام جم، گفت: اینکه میگوییم مثبت باش یک واژه است اما انجام دادن آن بسیار سخت است.
وی ادامه داد: ما چهار نگرش معمول نسبت به خود و دیگران داریم؛ اینکه میگوییم من بد هستم دیگران خوباند، من خوبم دیگران بد هستند، من بد هستم دیگران هم بد هستند و این سه نگرش منفی است و نگرش منفی در روابط به وجود میآورد، نگرش مثبت این است که من خوبم دیگران هم خوب هستند.
این زبان شناس گفت: این موضوع مثبت اندیشی کاذب نیست بلکه ما را یک قدم به پذیرش نزدیک میکند و مرحله مهم در مثبت اندیشی همین پذیرش وضع موجود است.
وی تصریح کرد: اینکه بدانیم علی رغم همه مشکلات،کاستیها و ناتوانیها در ارتباطات کلامی و غیر کلامی را بقیه هم دارند و بتوانیم این مشکلات را باهم هم تراز کنیم. هنر ارتباط موثر همین است که علی رغم همه مشکلات ارتباط مفیدی را با هم شکل بدهیم و به تفاهمی برسیم که نتیجه خوبی از آن ارتباط بگیریم.
چهار سوقی افزود: پذیرش به این معنا نیست که کسی تلاشی برای حل مشکلاتش نکند. بعد از پذیرش باید به دنبال آنها رفت، آنها را کشف کرد و برایشان راه حل پیدا کرد؛ این موضوع به یکباره حاصل نمیشود و تلاش مستمر را میطلبد.
این زبانشناس خاطرنشان کرد: وقتی به این میرسیم که بر آمده از خودآگاهی مشکلاتمان را کشف کردیم و فهمیدیم طرف مقابل هم از این مشکلات رنج میبرد راه حلهایی وجود دارد اما بخش مهم آن که برای ارتباطات کلامی مهم است تمایل و میل به گفت وگو است.
وی تصریح کرد: تا این میل را نداشته باشیم قدمی به سمت حل مشکلاتمان بر نداشتهایم. چارهای جز گفتوگو نداریم باید تمرین کنیم، در دفعههای اول شاید نتیجه خوبی نگیریم و بعد بهتر میشویم.
چهارسوقی ادامه داد: در این زمینه خودآگاهی موضوع بسیار مهمی است؛ اینکه در گفت وگو کردن ما نقاط ضعف خود را میشناسیم و سعی میکنیم یک قدم به طرح مقابل نزدیک تر شده و نقطه ضعفهایمان را رفع کنیم گام مهم و موثری است.
این زبان شناس متذکر شد: این تلاش باید دو طرفه باشد؛ چون تلاش یک طرفه پاسخگو نبوده و نهایتا دیدگاه منفی نسبت به ارتباط و گفت وگو ایجاد میشود و فکر میکنند این ارتباط و گفت وگو نمیتواند نتیجه مثبت داشته باشد و از کل گفت وگو کردن فاصله میگیرد. در صورتی که اگر هر دو طرف قدمی به سمت هم برداشته و قدمی به سمت همدیگر بردارند آنها را به سمت هنر گفت وگو کردن پیش میبرد.
وی بیان کرد: با گفتوگو کردن است که میتوانیم از آن افکار منفی که ذهن ما را از بین میبرد و مورد فرسایش قرار میدهد فاصله بگیریم؛ در غیر این صورت این انباشت تلههای ذهنی هر انسانی را فرسوده میکند. اگر نتوانیم اینها را بیرون بریزیم و با طرف مقابلمان مطرح کنیم آنقدر همه چیز اطرافمان را سیاه و منفی میبینیم که مثبت اندیشی برایمان افسانه میشود.
چهار سوقی اظهار داشت: همه ما روزهای پر فراز و نشیب داریم و ناخودآگاه حس منفی به همه چیز داریم؛ اینکه در عین نکات منفی بتوانیم با همدیگر حرف بزنیم و حتی احساسهای منفی خود را برون ریزی کنیم و با طرف مقابلمان به اشتراک بگذاریم میبینیم که این برون ریزی همه آنها از بین میبرد و دیگر آن احساس منفی را نداریم؛ به شرطی که مخاطبمان هم همراه و همدل ما باشد.
این زبانشناس در خصوص راه حلهای رهایی از احساسات منفی عنوان کرد: اول از همه باید تشخیص دهیم در چه مواقعی دچار احساس منفی میشویم؛ شاید در یک حس غریبه این طور شود و برخی در جمع افراد آشنا این حس را دارند برخی مواقع این احساس با هم متفاوت است باید اول کشف کنیم که در چه مواقعی دچار این احساس میشویم.
وی اضافه کرد: به طور کلی نگرش منفی نسبت به خود از کمبود عزت نفس و اعتماد به نفس ناشی میشود. در موارد دیگر خودمان را قبول داریم اما در امر گفت وگو و ارتباط کلامی خودمان را قبول نداریم یا واژه برای صحبت کردن نداریم.
چهار سوقی ابراز داشت: مغزمان به اندازه کافی ورودی واژگانی ندارد که این ورودی به مطالعه بستگی دارد. با هر ورودی که به شما داده اضافه کند. در حال حاضر انواع ابزارها برای خواندن و شنیدن را داریم.
وی درباره نحوه ارتباط برقرار کردن به صورتی که طرف مقابل ناراحت نشود گفت: برای اینکه طوری رفتار کنیم که کسی را نرنجانیم در ابتدا باید نسبتمان را با فرد تشخیص دهیم و بفهمیم که تا چه اندازه میتوانیم به حریم او تجاوز کنیم.
این زبانشناس افزود: چقدر میتوانیم نسبت به فرد نظر بدهیم و به محض اینکه درباره آن حرف میزنیم ما را به یک فرد منفی تبدیل میکند. این تشخیص دادن چه در انتقاد کردن و چه در شوخی کردن به ما کمک میکند وارد ارتباط کلامی که باعث رنجش طرف مقابلمان میشود نشویم.
چهار سوقی اضافه کرد: بسیاری از افراد تشخیص نمیدهند به ظاهر راحت است اما گاهی میفهمیم که آنقدر هم ساده نیست و به حریم دیگران تجاوز کنیم.
این زبانشناس تصریح کرد: گاهی نگرش ما به طرف مقابل خوب نیست و حس میکنیم به همه احساس بدبینانه توام با شک به همه داریم و فکر میکنیم همواره به ما دروغ میگویند یا میخواهند ما را فریب بدهند و با مشکل اعتماد کردن مواجه هستیم.
وی ابراز داشت: بعضی مواقع هم نمیتوان رابطه را مدیریت کرد و فاصله گرفت چون شخص به ما رابطه نزدیکی دارد. با ادبیاتی که این پیش فرض پشت آن باشد که شاید ما اشتباه میکنیم اما احساس کاذب بودن حرفهای طرف مقابل را داریم، میتواند در حل این مشکل کمک کننده باشد.
چهارسوقی اظهار داشت: فرصت بررسی مجدد را از خودمان نگیریم و آن را رها نکنیم؛ چون در جای دیگر خودش را نشان میدهد. اگر هم همه چیز را عطف به طرف مقابل کنیم فرد سپر ایجاد میکند که متهم نشود.
انتهای پیام/
