به گزارش مبلغ دکتر یحیی جهانگیری ریاست سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی قم در سخنانی که پایگاه مسلمنا با عنوان «آسیب شناسی تبلیغ بین المللی» از ایشان منتشر کرده است به مشکلاتی که در حوره تبلیغ بین المللی وجود دارد و ایشان در دو دهه گذشته با آنها مواجه بوده اند پرداخته است که در ادامه میخوانید:
متأسفانه ما نتوانسته‌ایم برای این نیاز و خوراک لازم را دسته‌بندی، بسته‌بندی و فراهم کنیم و به دنیای تشنه، پاسخ‌های لازم را بدهیم. شاید به همین دلیل فرصت برای عرض اندام نسخه‌های قلابی مانند وهابیت پیدا می‌شود تا داعش را در بستر رادیکالیزم اسلامی متولد کنند و آن تشنگی را به صورت کاذب پاسخ بدهند. من در برخی دانشگاه‌های خارج از کشور تدریس داشتم؛ وقتی می‌گفتم iran می‌گفتند Iraq؟ یعنی حتی نام ایران و عراق را به دلیل تشابه لفظی اشتباه می‌گرفتند و بعدش هم می‌پرسیدند از صدام چه خبر؟ یعنی شما ببینید آشنایی با کشور ما در برخی نقاط دنیا چقدر اندک است. یا مثلاً در دانشگاه ژاپن فکر می‌کردند ایران یک کشور عقب مانده مانند دوره قاجار است. وقتی چند عکس از تهران را نشان آنها می‌دادم باورشان نمی‌شد که اینجا ایران است. ما به اندازه کافی با زبان بین‌الملل دنیا آشنا نیستیم. منظورم زبان انگلیسی یا عربی نیست، منظورم زبان گفت و گو و مفاهمه است. ما در این حوزه‌ها کم‌کاری داشته‌ایم. ما در توسعه و گسترش پیام در بیرون از مرز هم به شیوه دوری عمل کرده‌ایم، یعنی رفته‌ایم پیام خودمان را برای ایرانیان خارج از کشور آن هم شیعیان ارائه کرده‌ایم. ما چقدر توانسته‌ایم در کلیساها نفوذ کنیم و مانند امام موسی صدر در کلیساها خطابه علمی ارائه کنیم؟ ما رفته‌ایم برای تیم سفارت سخنرانی کرده‌ایم و برگشته‌ایم. نکته دردآور دیگر این است که برای توسعه گفتمان انقلاب به همین رویکرد منبری و مخاطب عمومی بسنده کرده‌ایم. ما در ژورنال‌های بین‌المللی و مجلات I S.I در حوزه گفتمان‌سازی چقدر سهم داشه‌ایم و چقدر مدرس با رویکرد انقلابیِ آکادمیک برای کرسی‌های اسلام‌شناسی و شیعه شناسی دنیا تربیت کرده‌ایم؟ اگر بخواهم یک تصویر کلی از دنیای امروز به شما بدهم باید بگویم انسانِ امروز دچار یک ابهام و سرگشتگی است. غرب ایسم‌های مختلفی را تولید کرد که با هر کدام به دردی پاسخ دهد، اما امروزه این ایسم‌ها هر کدام دیگری را می‌شکنند و خودشکنی این ایسم‌ها نیز موجب ناامیدی بیشتر انسان شده است. اما صادقانه بگویم، این الزاماً بدان معنا نیست که آنها به سمت ایسم ما یعنی انقلاب اسلامی حرکت می‌کنند. ما وقتی می‌توانیم به جذب مردم دنیا امیدوار باشیم که بتوانیم انقلاب خودمان را در عمل به عنوان یک نمونه برتر به دنیا معرفی کنیم. ما باید نسبت به پیرایش درونی انقلابمان هر چه زودتر اقدام کنیم وگرنه این انقلاب نمی‌تواند توسعه فرامرزی پیدا کند. ما در پنج سال آینده در جهان اسلام حرف های خوبی برای گفتن خواهیم داشت اما لازمه آن این است که به سازماندهی بیندیشیم. یکی از آرزوهای من این است یک حوزه علمیه کاملاً انگلیسی‌زبان و جایی را داشته باشیم که معارف دینی را با زبان آکادمیک و با آن نسخه‌ای که دنیا می‌خواهد عرضه کنیم.