به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، قهرمانان گمنام اقتصاد، آنانی هستند که در سکوت و بی‌هیاهو، زیر آسمان پرستاره یا در دل کوه‌ها و معادن، به کار مشغول‌اند. کارگرانی که هر روز با چهره‌ای خسته، اما دل‌هایی پر از امید و سرشار از عشق به خانواده برای تأمین معاش تلاش می‌کنند. آنان با دستان زِبر و چشمان پر از خاک و غبار، به قلب اقتصاد کشور جان می‌بخشند و با هر قدمی که در عمق زمین برمی‌دارند، ستون‌های اقتصادی جامعه را استوارتر می‌کنند.
در نگاه اول، شاید چهره‌ها و نام‌هایشان برای بسیاری ناشناخته باقی بماند، اما در عمق جانشان، این مردان و زنان بی‌ادعا، بار سنگین اقتصاد را بر دوش می‌کشند. هر صبح با امید و هر شب با خستگی به خانه بازمی‌گردند، بی‌آنکه به دنبال شهرت یا افتخار باشند. اما حقیقت این است که اگر آنان نبودند، چرخ صنعت و اقتصاد از حرکت بازمی‌ماند و جامعه به کمبودهای بسیاری دچار می‌شد.
قهرمانان گمنام اقتصاد، نه تنها با دستان خود، بلکه با جان و دل خود به ما خدمت می‌کنند. اما این خستگی و زحمت تنها در سایه توجه و حمایت به رسمیت شناخته می‌شود. مسئولان و جامعه باید بدانند که کارگران، ستون‌های پنهان رشد و پیشرفت‌اند و توجه به حقوق، سلامت و کرامت آنان، پاسداشت حقیقی از این قهرمانان بی‌نام است.
با این حال، شرایط کاری سخت و نبود ایمنی کافی در معادن، سایه‌ای سنگین بر زندگی این قهرمانان گمنام انداخته است. هر روز با چالشی تازه در دل زمین روبه‌رو می‌شوند و گاه، این خطرات جان عزیزترین افراد خانواده را می‌گیرد. ریزش ناگهانی تونل‌ها، انتشار گازهای سمی و کار با تجهیزات سنگین، تنها بخشی از تهدیدات روزمره کارگران معدن است. این حوادث، نه فقط خانواده‌ها را داغدار می‌کند، بلکه ضربات جبران‌ناپذیری به تولید و اقتصاد کشور وارد می‌سازد، چرا که جان هر کارگر، ارزشی فراتر از ارقام و آمار اقتصادی دارد.
مسئولان و کارفرمایان باید فراتر از اعداد و سودهای اقتصادی، به جان و کرامت این قشر نگاه کنند. استفاده از فناوری‌های پیشرفته، تأمین تجهیزات ایمنی استاندارد و آموزش‌های تخصصی، از ضروریات اجتناب‌ناپذیر است. همچنین، نظارت دقیق و مستمر بر رعایت اصول ایمنی، نه تنها وظیفه‌ای قانونی بلکه مسئولیتی اخلاقی است. هر گونه کوتاهی در این زمینه، بی‌توجهی به حقوق اولیه و انسانی این قهرمانان است و جامعه‌ای که به کرامت کارگران خود احترام نگذارد، در مسیر پیشرفت واقعی گام برنخواهد داشت.
جامعه‌ای که خود را پرچمدار کرامت نبوی و عدل علوی می‌داند، باید قلبش برای زحمتکشانی که بی‌هیچ ادعایی چرخ اقتصاد را می‌چرخانند، بتپد. کارگرانی که امید به زندگی را برای خانواده‌هایشان زنده نگه می‌دارند. آیا می‌توان در برابر این همه رنج خاموش، سکوت کرد؟ اسلام، با آن روح بلندش، همیشه بر حفظ کرامت انسان تأکید کرده و این کارگران بیش از هر کسی مستحق این کرامت‌اند. آنان، قهرمانانی گمنام‌اند که هر نفسشان سندی از تعهد به زندگی و تلاش است.
چنین جامعه‌ای باید با پیروی از سیره عترت در همه عرصه‌ها، به‌ویژه در عرصه عدالت اقتصادی و اجتماعی، گام‌های عملی بردارد. تأمین حقوق عادلانه، حفظ امنیت جانی و بهبود شرایط کاری، باید نه‌فقط به‌عنوان وظیفه‌ای قانونی، بلکه به‌عنوان یک مسئولیت دینی و اخلاقی پیگیری شود. این همان عدالتی است که علویان به دنبال آن بوده‌اند و جامعه اسلامی باید به‌عنوان یک الگو در این زمینه، درخشان عمل کند.
انتهای‌پیام/