به گزارش خبرگزاری برگزیده، «تورم» همه مرزهای قابل تصور را پشت سر گذاشته است و گرانی سنگین کالاهای خوراکی، زنگهای هشدار را به صدا درآورده است.
ایلنا نوشت: تقریباً تمام کالاهای خوراکی در بازه زمانی یکساله، حداقل ۱۰۰ درصد تورم را تجربه کردهاند؛ حتی دادههای رسمی نیز دال بر دو یا سه برابر شدن قیمت سبد خوراکیها در بازه یکسال اخیر است. براساس آنچه مرکز آمار ایران از شاخصهای تورم مهرماه منتشر کرده، در یکسال منتهی به مهر امسال، نان و غلات و همچنین میوهها و خشکبار ۱۰۰ درصد گران شدهاند؛ تورم سبزیجات نیز بیش از ۷۷ درصد بوده است.
رکوردشکنی شاخصهای تورمی در مهرماه امسال، تقریباً تمام غذاها و خوراکیهای ساده را از دسترس طبقه کارگر خارج کرده است؛ کارگرانی که خانه ندارند، آموزش و درمان مناسب ندارند و از تمام تفریحات سالم محروماند، از حقِ بدیهیِ «تغذیه شایسته» نیز محروم شدهاند.
چند برابر شدن قیمت خوراکیها
در مهرماه، شاخص سالانه تورم به ۳۸.۹ درصد رسیده است. نرخ تورم نقطه به نقطه و ماهانه هم به ترتیب ۴۸.۶ درصد و پنج درصد اعلام شده است اما در حالیکه تورم ماهانه کلی ۵ درصد است، تورم خوراکیها در یک ماه، ۶.۴ درصد اعلام شده است؛ تورم نقطه به نقطه کالاهای خوراکی نیز در مهرماه به ۶۴.۳ درصد رسیده است یعنی در مهرماه امسال به نسبت مهر سال قبل، خوراکیها بیش از ۶۴ درصد گران شدهاند. در این میان، قیمت لوبیا چیتی با تورم ۲۵۵ درصدی، ۳.۵ برابر و قیمت برنج ایرانی ۲.۵ برابر شده است. حتی برنج خارجی ۶۱ درصد گران شده است. حبوبات به عنوان کالای جایگزین گوشت در صدر گرانیها قرار گرفته است؛ لپه ۱۳۵ درصد، لوبیا قرمز ۱۲۲ درصد و عدس ۷۲ درصد رشد قیمت داشته است.
در این یکسال، رشد قیمت نان و غلات و میوهها و خشکبار چیزی حدود ۱۰۰ درصد بوده؛ حتی سبزیجات ساده در بازه زمانی یکساله بیش از ۷۷ درصد گران شدهاند.
تورم ماهانه اقلام خوراکی نیز بیسابقه بوده است؛ بیشترین افزایش نرخ ماهانه را گوشت قرمز و سفید با ۶.۷ درصد، ماهیها با ۹.۳ درصد، میوه و خشکبار با ۶.۹ درصد و سبزیجات با ۱۱.۹ درصد داشتهاند.
مردم گوشت نمیخرند
در عین حال، دادههای میدانی از گرانی بیسابقه گوشت قرمز در هفته اخیر حکایت دارد؛ هر کیلو گوشت قرمز در ارزانترین و بیکیفیتترین حالت، بیش از یک میلیون تومان قیمت دارد و براساس اعلام مقامات رسمی، آنچنان توان خرید مردم تنزل یافته که حتی گوشتهای تنظیم بازاری هم دیگر خریدار ندارد. «مسعود رسولی» دبیر انجمن تولید و بستهبندی گوشت در این رابطه گفته است: «متأسفانه گوشت از سفره بسیاری از مردم حذف شده و میزان خرید بهشدت کاهش یافته است…. در حال حاضر مشکلی در واردات و توزیع گوشت وجود ندارد و تقریباً همه امور در این بخش بهصورت طبیعی انجام میشود. مشکل اصلی، ضعف قدرت خرید مردم است. واقعاً مردم توان خرید ندارند».
در هفته اخیر حتی قیمت گوشتهای وارداتی برای چندمین بار دریک پنجره زمانی چندماهه، افزایش داشته است؛ در روزهای گذشته، ویدئویی در شبکههای اجتماعی از «جمعآوری گوشت وارداتی از قفسهها» در فروشگاههای بزرگ دستبهدست شد؛ گویا متصدیان قصد داشتند برچسبهای قیمت را بازهم افزایش دهند!
اما شرایط به گونهای جلو رفته و عدم مدیریت بازار قیمتها به جایی رسیده که دیگر «کالای جایگزینی» برای سفرهها وجود ندارد؛ کارگران که نمیتوانند به دلیل قیمتهای ابرنجومی، گوشت قرمز بخورند، در خرید مرغ، ماهی و حبوبات نیز ناتوان شدهاند؛ حتی قیمت حبوبات، سر به فلک کشیده است؛ قیمت سبزیجات ساده نیز به ارقام غیرقابل باور رسیده است.
قیمت نجومی یک وعده پلو خورشت برای کارگران!
یک کارگر بازنشسته در تماس با ما، از رنج سنگین زندگی کردن در شرایط فعلی میگوید؛ او به توصیف هزینههای سنگین یک وعده غذا برای ۵ نفر میپردازد: «بچههایم مهمانمان بودند و تصمیم گرفتیم خورشت کرفس درست کنیم؛ میوه فروشی رفتم؛ یک خوشه کرفس خریدم ۲۰۰ هزار تومان، باقی سبزیجات برای خورشت ۱۰۰ هزار تومان شد؛ در مجموع ۳۰۰ هزار تومان فقط پول سبزیجات خورشت شد! کمی بیش از نیم کیلو گوشت خریدم، شد ۸۰۰ هزار تومان؛ یک میلیون و ۱۰۰- هزار تومان، پول سبزی و گوشت خورشتی شد که خانواده ۵ نفرهام در یک وعده خوردند، حدود ۱۵۰ هزار تومان هم پول برنج این غذا شد…..».
این کارگر ادامه میدهد: میبینید قیمت یک وعده غذا برای خانوادهام سر به فلک میکشد؛ من ۱۶ میلیون تومان حقوق میگیرم، وقتی یک وعده غذا یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان میشود چطور زندگی کنم؟ بازنشسته باید دو جا کار کند که روزی یک وعده غذای گرم بخورد؛ حقوق بازنشستگی خرج یک هفته هم نیست….
هزینه یک وعده غذا -آنچیزی که بتوان اسمش را غذا گذاشت- برای یک خانواده متوسط کارگری، گاهی سه برابر حداقل دستمزد روزانهای است که در شورایعالی کار به تصویب رسیده اما مسئولان عالیرتبه توقع دارند کارگران با پایه مزد روزانهی کمتر از ۴۰۰ هزار تومان، امور زندگی را بچرخانند.
«نادر مرادی» فعال کارگری در این رابطه میگوید: براساس دادههای مرکز آمار از سال ۱۳۹۶ تا امروز، قیمت لوبیاچیتی به عنوان یک قلم کالای ساده سفرهها، به تنهایی ۳۹۲۲ برابر شده؛ دستمزد کارگران چقدر رشد داشته؟ دستمزد در این بازه زمانی کمتر از ۱۵ برابر شده؛ این شکاف چطور قرار است پر شود؟
این فعال کارگری تاکید میکند که «در این اوضاع، صحبت از دستمزد و افزایش دستمزد، فقط یک سرابِ بیپایان است، دستمزد با عدالت واقعی، چندین سال نوری فاصله دارد؛ فاصلهای که دیگر به تخمین و محاسبه نمیآید…..».
سکوت دولت و وزارت کار در مورد واقعیتها
و در همین شرایط است که وزیر کار، به جای برگزاری نشستهای مزدی یا هر گونه تلاش برای ترمیم دستمزد، از سیاستهای کالابرگی و یارانهای دفاع میکند، کالابرگی که در بهترین حالت اعتبار آن برای هر عضو خانواده ۵۰۰ هزار تومان است و سرجمع آن برای یک خانواده ۳ یا ۴ نفره، پول دو یا سه وعده غذای درست و حسابی هم نمیشود! ششم آبان، «احمد میدری» وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، در صحن علنی مجلس، واقعیتهای مسلم زندگی تودههای مردم را کنار گذاشت و واضح و روشن گفت: «۸۵ درصد مردم از طرح کالابرگ الکترونیک رضایت دارند….»!
۲۲۳۲۲۵
