مربای شیرین!

حامد جیرودی؛ وقتی خبرنگار کره‌ای از یورگن کلینزمن پرسید که آیا رزرو اتاقش در هتل را تمدید کند، مرد آلمانی به او پاسخ داد: «حتماً این کار را انجام بده. ما می‌خواهیم تا پایان جام ملت‌ها در دوحه بمانیم. چرا که هدف‌مان قهرمانی در این رقابت‌هاست.» مهاجم سابق و مطرح ژرمن‌ها در دهه ۹۰ میلادی در حالی این صحبت‌ها را به زبان می‌آورد که انتقادها از کره‌جنوبی بابت بازی‌های این تیم در مرحله گروهی به اوج خود رسیده بود. این تیم پس از پیروزی بر بحرین با اردن مساوی کرد و در بازی آخر برابر مالزی هم به تساوی پر حرف و حدیث ۳بر۳ دست یافت تا در گروه خود دوم شود تا جواد خیابانی هم که معمولاً اظهارنظرهای عجیب و پرحاشیه‌ای در رسانه ملی انجام می‌دهد، در صحبتی تأمل‌برانگیز بگوید: «کلینزمن مربی نیست، مرباست!» این در حالی بود که کلینزی حتی قبل از شروع تورنمنت هم از افق‌های بلندی که پیش روی کره می‌دید، صحبت می‌کرد و تیمش را در حد قهرمانی می‌دانست. در این میان گفته می‌شد که کره به این دلیل در بازی با مالزی مساوی کرده که از بازی با ژاپن فرار کند. در حالی که این تیم با دوم شدن به عربستان خورد که دست کمی از تیم‌های مدعی این رقابت‌ها نداشت و برای این به قطر آمده بود تا جام را بالای سر ببرد. تیم تحت هدایت روبرتو مانچینی تا لحظات پایانی بازی با کره هم پیش بود اما چشم بادامی‌ها که حملات زیادی را به روی دروازه سعودی‌ها انجام داده بودند در دقیقه ۹+۹۰ به گل رسیدند و بعد هم در ضربات پنالتی به پیروزی رسیدند تا به یک چهارم برسند.

اتفاق‌های بازی با عربستان به نوعی در بازی با استرالیا نیز رخ داد و این مردان سرزمین کانگوروها بودند که تا لحظات پایانی بازی پیروز بودند اما سون هیونگ مین ستاره تاتنهام مانند یک فرشته نجات از راه رسید و با گرفتن یک پنالتی در دقیقه ۶+۹۰ و زدن یک گل زیبای ایستگاهی در دقیقه ۱۰۴ پیروزی را برای کشورش به ارمغان آورد تا کلینزمن مانند همان روزی که فاتح جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا شده بود، فریاد شادی سر دهد و دست‌های گره‌کرده خود را به نشانه پیروزی بالای سر ببرد. او در دو فینال پیاپی از مرگ زندگی ساخت تا به همه از جمله آن خبرنگار کره‌ای ثابت کند که پیشنهادش برای رزرو اتاق هتل اشتباه نبوده است. تیم کلینزی حالا برای دومین بار در جام ملت‌ها به اردن خورده و نمی‌خواهد این بار کار را با تساوی۲ بر ۲ به پایان برساند. کره‌ای‌ها که نشان داده‌اند روح استقامت فوتبال آلمان در آنها دمیده شده و تا لحظه آخر تسلیم نمی‌شوند، حالا می‌خواهند به فینال برسند تا مربای شیرین قهرمانی را بعد از ۶۲ سال بچشند. این طور نیست آقای خیابانی!

۲۵۸ ۲۵۸