پریسا ساسانی: میل به اجرای هنر تئاتر در بخش خصوصی و دعوت از بازیگران سینما و دریافت دستمزدی‌های سینمایی در اجراهای نمایشی، صرف هزینه هنگفت برای تهیه و تولید و بسیاری دیگر از مسائل هزینه‌بردار در مرحله نمایشنامه‌خوانی، تمرین تا اجرا در بخش خصوصی باعث افزایش قیمت بهای نمایش شده است. هزینه‌هایی که شاید برای تیم تولید و عوامل تئاتر درآمدزایی داشته باشد؛ اما بی‌تردید به بدنه نحیف تئاتر ایران و به‌خصوص گروه‌های کوچک نمایش و مخاطبان حرفه‌ای تئاتر آسیب جدی وارد می‌کند.
نبود متولی در بخش نظارتی وزارت ارشاد
همچنین نبود متولی در بخش نظارتی وزارت ارشاد و به‌خصوص مرکز هنرهای نمایشی بر قیمت‌گذاری بلیت تئاترهای روی صحنه، سوق پیداکردن هنر تئاتر به سودآوری‌های نامتعارف برای تهیه‌کننده با نگاه به گیشه، تغییر ذائقه مخاطب و میل پیدا کردن به نمایش‌های صرفاً موزیکال، اختلال در سیستم تهیه و تولید گروه‌های تئاتری، نبود پاسخ روشن از سوی مسئولان وزارت ارشاد و خانه تئاتر موجب شده در طول سال‌های متمادی آثاری تولید شود که با هنر تئاتر همخوانی نداشته باشد.
البته در سال‌های نه‌چندان دور شهرام کرمی زمانی که مدیرکل هنرهای نمایشی بود، در نشستی در پاسخ به اعتراض مبنی بر قیمت‌گذاری بالای بلیت نمایش «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» به کارگردانی همایون غنی‌زاده بر تشکیل شورای تعیین قیمت بلیت تئاتر برای برآورد قیمت استاندارد بلیت نمایش بر اساس میزان هزینه کرد گروه‌ها تأکید کرد و معتقد بود نرخ استاندارد قیمت بلیت‌های تئاتر را تولید در بخش خصوصی برهم زده است. این صحبت کارشناسی و مدیر تئاتری در آن دوران موردتوجه و اقدام و برنامه‌ریزی برای نمایش‌های تئاتر نشد و امروز برهم‌ریختن نظم مالی هنر نمایش در ابعاد مختلف هستیم.
بخشی از اختلال پیش‌آمده در قیمت‌گذاری تئاتر، خود مردم هستند
در همین راستا حامد شیخی نویسنده و کارگردان درباره قیمت‌گذاری نامتعارف بلیت تئاترهای در حال اجرا گفت: بخشی از اختلال پیش‌آمده در قیمت‌گذاری نمایش‌های در حال اجرا، خود مردم هستند که با خرید بلیت و استقبال، مهر تأییدی بر قیمت‌گذاری‌های نامتعارف در عرصه تئاتر و هنر نمایش می‌گذارند.
وی که نمایش «هفت‌پیکر» برگرفته از مطالعاتی در زمینه تاریخ و ادبیات ایران و حکیم نظامی گنجوی را نیز روی صحنه اجرا کرده است؛ سکوت خانه تئاتر را جایز ندانست و گفت: البته مهم‌تر از مخاطب به اعتقاد من مسئولان و متولیان هستند که باید نگاه نظارتی به این موضوع داشته باشند. به‌عنوان‌مثال نهادی مثل خانه تئاتر و یا اداره هنرهای نمایشی در این شرایط موظف است ورود کند و پاسخی برای تفاوت قیمت بین نمایش‌های تئاتر شهر و نمایش‌هایی همچون «نبرد رستم و سهراب» داشته باشند.
شیخی تأکید کرد: متأسفانه زرق‌وبرق نمایش‌هایی چون «کنسرت نمایش» و یا «تئاتر موزیکال» نظم ذهنی و تعریف و الفبای تئاتر را در ذهن مخاطب برهم ریخته است.
حضور بلاگرها به‌جای بازیگر برای جلب مخاطب دردناک است
این کارگردان گفت: غیر از نبود استاندارد برای قیمت‌گذاری، یک اتفاق بدتر دامن‌گیر تئاتر شده است، حضور بلاگرها به‌جای بازیگر برای جلب مخاطب توازن و تعریف استاندارد در تئاتر حرفه‌ای را بر هم ریخته و این موضوع بسیار دردناک است. به اعتقاد من باید مصوبه و قانونی وضع شود تا در هر اجرا یک یا چند بازیگر عضو انجمن بازیگران روی صحنه برود تا اصالت هنر نمایش حفظ شود و روی ذائقه مخاطب هم تأثیر بگذارد.
لازم به توضیح است، حسین پارسایی در سال ۱۳۹۶ نمایش «الیور توییست» را با بهای بلیت ۴۰ تا ۱۴۰ هزار تومان در تالار وحدت روی صحنه برد و در سال ۱۳۹۷ نمایش «بینوایان» را در سالن رویال هتل اسپیناس با بهای بلیت ۵۵ تا ۱۸۵ هزار تومان اجرا کرد که این دو نمایش باتوجه‌به قیمت دلار در آن سال‌ها و در مقایسه با سایر اجراهای روی صحنه جز نمایش‌های به‌اصطلاح لاکچری بود. او همچنین اردیبهشت سال گذشته نمایش «هفت‌خوان اسفندیار» را با حمایت مالی سازمان هنری رسانه‌ای اوج با بهای بلیت ۱۲۰ تا ۳۶۰ هزار تومان در تالار وحدت بود و پارسایی مرداد سال جاری با قیمت‌گذاری ۵۹۰ تا یک میلیون و ۳۵۰ هزارتومان یک رکورد نامتعارف مالی دیگر به کارنامه کاری خود ثبت کرد. رکوردی که همه اقشار مردم به‌خصوص قشر فرهنگی نمی‌تواند از آن بهره‌مند شوند.
ناگفته نماند خبرنگار برگزیده با حمید نیلی مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای طرح موضوع نظارت بر قیمت بلیت‌ها تماس گرفت که این مدیر دولتی پاسخگویی به این موضوع را به بعد موکول کرد.
۵۷۵۷