کیاوش حافظی: جنگ ۱۲ روزه اخیر بین ایران و اسرائیل، بزنگاهی برای انتخاب افراد و جریانهای سیاسی بود. به جز برخی گروههای خارج از کشور که میگفتند اسرائیل به جمهوری اسلامی حمله کرده است و نه ایران، دیگران این حمله را محکوم کردند.
در این مدت به تعبیر مسعود پزشکیان دعوایی در کار نبود. مصطفی تاجزاده از داخل زندان، مهدی کروبی که تازه از حصر آزاد شده، نامه سیدمحمد خاتمی، اعلام همبستگی علیرضا رجایی فعال ملی مذهبی و … نمونههای داخلی این موضوعاند. بسیاری از خارجنشینان هم اگرچه دور از وطن بودند اما میگفتند که قلبشان برای ایران میتپد؛ همانهایی که چهبسا نگران آناند که اگر به کشور بیایند محدودیتهایی بر آنها اعمال شود.
این افراد به نوعی نشان دادند که ظرفیتی برای ایران و حتی نظام سیاسیاند. اما آیا نباید برخی نگرشها را تغییر داد و محدودیتهای اجتماعی و سیاسی را برداشت؟
در این باره خبرگزاری برگزیده با سیدحسین نقوی حسینی، نماینده پیشین مجلس گفتگو کرده است. او که روزگاری از منتقدان جدی دولت حسن روحانی محسوب میشد از «غیرت ملی» گروهها و سیاسیون از جریانهای مختلف استقبال می کند و آن را سرمایهای میخواند که نباید قربانی نگاههای تنگنظرانه و رویکردهای حداقلی شود.
او خواستار رویکرد مواجهه با اقوام، نیروهای سیاسی منتقد، ایرانیان مقیم خارج از کشور و همچنین پایاندادن به برخی محدودیتها می شود و میگوید: «نباید حذف کرد، اما باید اصلاح کرد.»
مشروح گفتگوی برگزیده با حسین نقوی حسینی را در ادامه بخوانید؛
*****
* در دوران جنگ ما شاهد یک صدایی در جامعه، گروهها و فضای سیاسی بودیم. آیا ضرورت دارد که هنوز هم فضا اینگونه باشد؟ چه بایدها و نبایدهای برای این مساله وجود دارد؟
یاد و خاطره شهدای جنگ تحمیلی صهیونیستی علیه ملت ایران، به ویژه سرداران عزیز و جان بر کف نظام، که برای نظام، ملت و انقلاب تلاش کردند را گرامی میدارم.
یکی از دستاوردهای بسیار مهم این جنگ تحمیلی، علاوه بر پیروزهای چشمگیر بر رژیم صهیونیستی و مانور قدرت نظامی جمهوری اسلامی ایران در دنیا و منطقه، وحدت و انسجام ملی بود.
ما در این جنگ تحمیلی ۱۲ روزه شاهد این بودیم که شخصیتها، جریانات و گروههای سیاسی و حتی گروههایی از اپوزیسیون خارج از کشور که با جمهوری اسلامی سالهای سال زاویه داشتهاند، پای کار آمدند و از ایران دفاع و علیه متجاوز موضع گیری کردند. آنها حتی اعلام کردند که تا پای جان در مقابل دشمنان ایران میایستیم. این یک انسجام و اتحاد ملی خوب بود که به وجود آمد.
در داخل هم، همه گروهها و جناحهای سیاسی مثل اصلاح طلبان، اصولگرایان، معتدلها و حتی گروههای ملی پای کار نظام جمهوری اسلامی ایستادند و از کشور، ملت و نظام علیه دشمنان موضع گرفتند و دفاع کردند.
این یک دستاورد بزرگ بود، چون امید دشمنان ما در این جنگ این بود که اگر با جمهوری اسلامی وارد جنگ شوند و به ایران تجاوز کنند، گروههای معاند، قومیتها و جریانات سیاسی علیه جمهوری اسلامی موضع میگیرند. اما این امید دشمنان انقلاب اسلامی، کاملا ناامید شد. چون همه جریانات پای ایران و کشور ایستادند.
نکته قابل توجه دیگر این است که با آمدن دولت آقای پزشکیان، یک وحدت ملی و قومی خوبی به وجود آمد. سیستان و بلوچستان، کردستان، خوزستان، آذربایجان و … همگی به میدان دولت و انتخابات دکتر پزشکیان آمدند و دولت را از خودشان دانستند.
بهرغم توطئههای دشمنان که برای تجزیه طلبی در ایران کرده بودند، و قومیتها را تحریک و تهییج کنند، کوچکترین اتفاق قومیتی نیفتاد و این خیلی دستاورد بزرگی است که نصیب کشور، ملت و نظام جمهوری اسلامی شده است. اما حفظ این انسجام بسیار مهم است.
دوران پساجنگ، دوران تقویت نظامی و حرکت به سوی اقتصاد پررونق است و باید در آن تحولاتی که اتفاق بیفتد، نیازمند انسجام و اتحاد ملی است و باید برای آن تلاش کرد.
شما دیدید که دولت مدیران ارشدی را از بین بلوچها، کردها و عربهای خوزستان در دولت گذاشت که همه اینها به تقویت انسجام ملی کرد. حالا باید یک برنامهریزی دقیقی داشته باشیم و همه گروهها برای اتحاد، انسجام و یکپارچگی ملی تلاش کنیم؛ همه گروههایی که برای ایران و جمهوری اسلامی و ملت ایران دلسوزی میکنند، پای کار نظام کشور بمانند و کمک، حمایت و تلاش کنند تا جمهوری اسلامی به روزهای اوج و اهداف اصلی خود برسد.
باید برای ایرانیان خارج از کشور برنامه ای تدارک دید تا بدون واهمه به ایران رفت و آمد کنند
* به یکصدا شدن برخی جریانهای سیاسی اشاره کردید. میخواهم از برخی افراد هم اسم بیاورم؛ آقای تاجزاده در زندان، آقای علیرضا رجایی، و بعضی از افراد خارج از کشور یا آقای کروبی که موضعگیریاش حتی فراتر از موضعگیری برخی از مسئولان بود. فکر نمیکنید ضرورت داشته باشد که فضای سیاسی باز و محدودیتها از این افراد برداشته شود؟ مثلا به حبس ٖآقای تاجزاده یا حصر محصورین پایان داده شود، یا افرادی که در خارج از کشور هستند، بتوانند به راحتی به کشور رفت و آمد داشته باشند؟
به جز بعضی افراد و گروههایی که هیچ تمایلی به ایران ندارند، مثل تحفه ای که از رژیم قبل باقی مانده، و با رژیم صهیونیستی و آمریکا همراهی کردند، اکثریت قاطع ایرانیهای خارج از کشور، به کشور و ملتشان علاقه دارند. مشاهده کردید که مردم هم از این نوع موضعگیریها اعلام انزجار کردند.
ما گاهی از کمیسیون امنیت ملی به سفرهایی میرفتیم و با ایرانیهای خارج از کشور که خیلی انقلابی و مذهبی هم نبودند، اما برای ایران دلشان میسوخت، برخورد میکردیم. آنها اعلام آمادگی میکردند و میگفتند، هر کمکی از دستمان بر بیاید، انجام میدهیم.
این اکثریت قاطع ایرانیان خارج از کشور، برای ملت، نظام و کشورمان یک سرمایه است. باید برای آنها برنامهریزی و تدارکات خوبی تهیه کرد تا بدون واهمه و نگرانی رفت و آمد کنند. به جز افراد وابسته و خود فروخته که شناخته شده هم هستند، برای بقیه مردم باید زمینه را فراهم کرد، تا به راحتی رفت و آمد کنند و امکانات، سرمایه و فکر آنها در خدمت ایران و جمهوری اسلامی قرار بگیرد.
در داخل ایران هم باید وحدت ملی شکل بگیرد و کسانی که پای جمهوری اسلامی، پای ایران و ملت ایستاده اند هم مورد توجه قرار بگیرند و کدورتها کنار گذاشته شود تا انها هم به ملت و کور خدمت کنند. آنها بچههای همین نظام و انقلاب و کشور هستند و دلشان برای ایران میسوزد.
* فکر میکنم در تاریخ جمهوری اسلامی این لحظه نظیر ندارد که شما که عنوان فردی که منتقد بسیاری از این جریانات بودید، الان معتقد به تغییر نگاه حاکمیت درباره چنین افرادی شده اید که در زندان یا خارج از کشور هستند. این لحظه چگونه اتفاق افتاده؟
بالاخره وقتی دشمن متجاوز به ملت، کشور و سرزمین ما تجاوز میکند، غیرت ملی در وجود همه این افراد و جریانات هست؛ همه دلشان برای ایران، ملت و کشور میسوزد و دلشان میخواهد که ایران در اوج و سربلندی باشد. بنابراین، این غیرت ملی آنها را به سو، سوق داد.
علیرغم اینکه شاید با دولت و نظام زاویه داشته باشند، اما این زاویه را نادیده گرفتتد و در مقابل دشمن متجاوز ایستادند و اعلام آمادگی برای پوشیدن لباس رزم و مقابله با دشمن کردند و گفتند دشمن باید از جنازه ما عبور کند تا دستش به خاک ایران برسد. اینها نعمت بزرگی است و امیدوار هستیم که در جذب این افراد کوتاهی نکنیم تا انسجام ملی حفظ شود.
با گروه حداقلگرا و خودبزرگبین نمیتوان کشور اداره کرد
* درباره بایدها صحبت کردید. اما فکر میکنید چه نبایدهایی در این باره وجود دارد؟ برای نمونه ما هفته گذشته شاهد آن بودیم که حرف یکی از مسئولان صدا و سیما [وحید جلیلی] که کلمه آغل را برای وطن به کار برد واکنش برانگیز شد گویی اولین شکاف را بر انسجام وارد کرد …
این دیدگاهها در انتخابات اخیر هم وارد عرصه سیاسی شد و کاندیدا داشت. علت اینکه ما در مقابل چنین دیدگاهی ایستادیم و از دیدگاهها آقای پزشکیان، نه شخص ایشان حمایت کردیم، همین بود.
علت این حمایت این بود که گروهی حداقلگرا، خودبین و خودبزرگبین که دیگران را کوچک میبینند، کشور را نمیتوانند اداره کنند.
من بارها گفته ام که اگر آقای پزشکیان در انتخابات حضور نداشت، چند درصد مردم پای صندوقهای رای میآمدند؟ اگر خدای ناکرده، انتخابات ریاست جمهوری مثل انتخابات مجلس بود، دشمنان ما چه دندانهایی برای ما تیز میکردند؟
حضور مقتدارنه ملت در انتخابات ریاست جمهوری باعث شد که دشمن متوجه پایگاه مردمی و محکم در جمهوری اسلامی شود. حدود ۵۰ درصد از مردم پای صندوقهای رای آمدند و اگر دیدگاه آقای پزشکیان مطرح نمیشد، چند درصد مردم پای صندوق رای میآمدند و الان دشمن با ما چه برخوردهایی میکرد؟
ما با این دیدگاه حداقلگرا که فقط خودشان را مسلمان، انقلابی، مومن و ولایتمدار میدانند، نمیتوانیم کشور را اداره کنیم.
من در دوران انتخابات ریاست جمهوری یک حرکت غیر قابل پیش بینی انجام دادم و با ۴۰ سال سابقه اصولگرایی از آقای پزشکیان حمایت کردم که برای همه تعجب برانگیز بود. برخی به من میگفتند شما که اصولگرا هستید چرا از یک اصلاح طلب حمایت میکنید؟ اینان با ولایت زاویه دارند.
من به آنها میگفتم که شما بعدها خواهید دید که یکی از ولایتمدارترین مدیران کشور آقای پزشکیان است. امروز، ما در این بحرانهای بزرگ و جنگ شاهد مردانگی و ایستادگی افرادی چون آقای پزشکیان بودیم و دیدیم که چگونه پشت سر مقام معظم رهبری، محکم ایستاد و صحبتی به جز صحبت آقا نداشت. او در مقابل دشمنان، تمام قد ایستاد و گفت مگر جان ما را بگیرید که بخواهید به کشورمان دسترسی داشته باشید.
ما این شناخت را از او داشتیم، میدانستیم که چگونه این وحدت ملی بر اساس حضورچنین افرادی شکل میگیرد. بنابراین، باید فضا را به سمت اکثریت قاطع ملت ایران که پای نظام، ایران و کشور میایستند، ببریم تا خود را در انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی و آینده درخشان این کشور سهیم بدانند؛ آنها را نباید منزوی و جدا کرد. آنها هم ملت ایران و مسلمان هستند و دوست دارند که جمهوری اسلامی در اوج باشد.
با این نگاههای حداقل گرایانه کشور را نمیشود اداره کرد. البته رسانه ملی این روزها بسیار توجه دارد. من به اغلب برنامههای تلویزیونی و رادیویی توجه میکنم و میبینم که در برنامههایشان از طیفها و شخصیتهای مختلفی دعوت و برانسجام و وحدت ملی بسیار تاکید میکنند. اما باید تحولاتی عمیق تر از اینها اتفاق بیفتد.
موافق حذف نیستیم، دیدگاههایشان را تغییر دهند
* آن تنگنظری که گفتید، در برخی مدیران و مسئولان بخشهای مختلف وجود دارد. با توجه به این جنگ ۱۲ روزه، آیا وقت آن نرسیده که برای ایجاد یکصدایی در بخشهای مدیریتی و سیاسی کشور تجدیدنظر اساسی شود؟
خیر؛ معتقد نیستم که ما مانند آنها عمل کنیم و آنها را حذف کنیم. من با نگاه حذفی موافق نیستم. اما توقع و انتظار ما این است که این افراد، دیدگاههای خود را تغییر دهند. البته حضور چنین افرادی در دولت درست نیست.
در زمان ریاست جمهوری آقای روحانی که نماینده مجلس بودم، استاندار دولت آقای روحانی راجع به مدیران با من صحبت میکرد، من به او گفتم که این حق دولت است تا مدیران متناسب با خود را انتخاب کند و توقع ندارم که دولت، مدیرانی مخالف نظرات خودش را منصوب کند. یعنی ما نمیتوانیم وزیران یا استانداری داشته باشیم که با نظرات رئیس جمهور مخالف باشند. من با حذف موافق نیستم، اما باید به اتفاقاتی که این روزها برای جمهوری اسلامی میافتد، توجه کنیم.
من اخیرا در یک توئیت نوشتم که جنگ حق و باطل تمام شدنی نیست، اما نوع آن تغییر میکند. بنابراین، همیشه باید آماده رزم باشیم. این اتفاقات همیشه ممکن است برای جمهوری اسلامی بیفتد. پس باید به این توجه کنیم که ما به ملت نیاز داریم. زمانی که پایگاه نظام، ملت و مردم هستند، هیچ قدرتی نمیتواند به این ملت و کشور صدمه وارد کند.
۲۹۲۱۱
