در سالهای اخیر، تلویزیون ایران شاهد رشد چشمگیر سریالهای امنیتی و پلیسی بوده است. این ژانر، بهویژه در قالب داستانهای جاسوسی و اجتماعی، توانسته مخاطبان بسیاری را جذب کند و به یکی از پرطرفدارترین قالبهای تلویزیونی تبدیل شود. آثاری همچون «گاندو» و «خانه امن» پیش از این با بازنمایی تلاشهای نهادهای امنیتی و نبرد با تهدیدات خارجی، موفقیتهای قابلتوجهی کسب کردهاند. حالا نوبت به سریال «ناریا» رسیده است که این مسیر را ادامه دهد و در کنار ایجاد هیجان و تنشهای امنیتی، توجه ویژهای به موضوعات اجتماعی و علمی نیز داشته باشد.
سریالهای امنیتی، فراتر از جنبه سرگرمی، نقش مهمی در افزایش سواد اجتماعی و امنیتی مخاطبان ایفا میکنند. «ناریا» نیز از این قاعده مستثنی نیست و بهشیوههای مختلف به این مهم کمک میکند. این سریال با به تصویر کشیدن ضمنی چالشهای امنیتی و تهدیدات خارجی، مخاطب را با شگردهای سرویسهای جاسوسی دشمن و روشهای فریب نخبگان و متخصصان آشنا میکند. این رویکرد، به افزایش آگاهی عمومی درباره لزوم هوشیاری کمک شایانی میکند. اما تفاوت «ناریا» در این است که برخلاف بسیاری از آثار امنیتی که تمرکز صرف بر مقابله با تروریسم دارند، به موضوع نخبگان و پیشرفتهای علمی ایران میپردازد.
شرکت «ناریا» بهعنوان یک نماد دانشبنیان، توانمندیهای جوانان ایرانی را به نمایش میگذارد و به مخاطبان این پیام را منتقل میکند که کشور در عرصه علمی نیز خودکفاست. این موضوع، اعتمادبهنفس ملی را تقویت کرده و به جامعه نشان میدهد که میتوان به تواناییهای داخلی تکیه کرد.
علاوهبر ابعاد امنیتی و علمی، «ناریا» به روابط پیچیده میان شخصیتها، مشکلات خانوادگی و مسائل اجتماعی نیز میپردازد. این پرداخت، عمق انسانی داستان را افزایش و به مخاطب امکان میدهد تا با چالشهای واقعی زندگی افراد درگیر با مسائل امنیتی آشنا شود، که بهنوبه خود سواد اجتماعی جامعه را ارتقا میدهد. وجود شخصیتهایی مانند سامان که از یک خانواده ناهنجار آمده و درگیر یک طرح ضدامنیتی میشود، به بیننده این فرصت را میدهد تا با پیچیدگیهای اخلاقی و دلایل پشتپرده نفوذ آشنا شود، که درک عمیقتری از پدیدههای امنیتی و اجتماعی فراهم میآورد.
پخش سریال «ناریا» از شبکه یک سیما بهدلایل متعددی دارای اهمیت و جذابیت است. باتوجه به استقبال از آثاری مانند «گاندو» و «خانه امن»، «ناریا» میتواند این جریان موفق را تداوم دهد و مخاطبان را به تماشای این ژانر جذب کند.
سریال با ایجاد هیجان و تنشهای امنیتی، مخاطب را پای خود نگه میدارد، درحالیکه در پسزمینه، پیامهای مهمی درخصوص امنیت ملی، نخبگان و توانمندیهای داخلی را منتقل میکند. این ترکیب، «ناریا» را هم سرگرمکننده و هم آموزنده میسازد. در شرایط کنونی که نیاز به حفظ نخبگان و حمایت از پیشرفتهای علمی کشور بیشازپیش احساس میشود، پرداختن به این موضوع در قالب یک سریال پرمخاطب، بسیار مهم و راهبردی است. «ناریا» میتواند به افزایش حس مسئولیتپذیری و حمایت از نخبگان در جامعه کمک کند. همچنین، حضور بازیگران مطرح مانند محمدرضا شریفینیا، آزیتا ترکاشوند، آشا محرابی و سید جواد هاشمی در کنار بازیگران جوانی چون سامان صفاری و زهرا نادریفر، همچنین کارگردانی جواد افشار که در ژانر امنیتی تجربه دارد، از برجستگیهای این سریال است و سکانسهای اکشن و معمایی آن نیز مخاطب را به دنبال کردن داستان ترغیب میکند.
با وجود نقاط قوت، «ناریا» بیعیبونقص نیست. پیشبینیپذیری برخی از اتفاقات داستان و عمق ناکافی در پردازش روانشناختی برخی شخصیتها میتواند از جذابیت و تازگی اثر بکاهد و منجر به کاهش همذاتپنداری بیننده شود. این مسائل میتوانند فرصتهایی برای بهبود در آثار آتی باشند تا ظرفیتهای کامل این ژانر محقق شود.
درنهایت، باید گفت مخاطبان امروز رسانه ملی تشنه دانستن و آگاهی داشتن از ظرفیتهای علمی کشور و شناخت نخبگان ایرانیاند. تولید و پخش «ناریا» در این مسیر بسیار مفید و مؤثر است و به پاسخگویی به این نیاز جامعه کمک میکند. «ناریا» گامی دیگر در مسیر تولید سریالهای امنیتی، پلیسی و علمی در تلویزیون ایران است و باتوجهبه استقبال عمومی و اهمیت این ژانر در آگاهیبخشی و ارتقای سواد جامعه، ضرورت دارد که سازمان صداوسیما با اشتیاق بیشتری از تولید چنین مجموعههایی حمایت کند. افزایش تولید اینگونه آثار نهتنها به سرگرمی مخاطبان کمک میکند، بلکه در تقویت امنیت ملی و شناخت ظرفیتهای داخلی نیز نقشی حیاتی ایفا خواهد کرد.
۵۹۵۹
