به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، در ادبیات داستانی کتاب‌های پرشماری با موضوع عاشورا و قیام امام حسین(ع) منتشر شده است، یکی از این آثار «فصل شیدایی لیلاهاست» رمانی نوشته سید‌علی شجاعی نویسنده جوان کشورمان که پیش ار این بارها قلمش را در حوزه ادبیات آیینی آزموده است.
«فصل شیدایی لیلاها» درباره دو گروه از اصحاب کربلا است، کتاب از یک سو داستان اصحابی را روایت می‌کند که ابتدا یار امام حسین(ع) بودند، اما در لحظات آخر ایشان را تنها گذاشتند و از سوی دیگر داستان افرادی را به تصویر می‌کشد که ابتدا، به هر نحوی با امام نبودند اما در ادامه از یاران وفادار ایشان شدند.
انتشارات نیستان این رمان را در سال ۸۹ برای نخستین‌بار منتشر کرده و تاکنون ۱۲ چاپ آن روانه بازار نشر شده است.
کتاب از ۲۳ فصل تشکیل شده است و در معرفی آن آمده است: «این کتاب روایت هفت راوی از حرکت حضرت حسین(ع)، از ۱۸ ذی‌الحجه خروج از مکه تا غروب عاشورا است. آن‌ها که کمتر می‌شناسیم و کمتر شنیده‌ایم از روزگارشان. زهیر بن قین، ضحاک بن عبدالله مشرفی، حر بن یزید ریاحی، عبیدالله بن حر جعفی، عمرو بن قرظه انصاری، شبث بن ربعی و من. چه در کنار امام چه در مقابل. آن‌جا که لیلاها عاشق و مجنون می‌شوند و گاه که سنگ هم می‌گرید اما انسان کوچکترین رحم نمی‌آورد. نگاه به بعدی دیگر از عاشورا. و حرکت در لایه آسمانی مسیر عاشورا. امام می‌داند و پیش می‌رود و … و لیلاها را می‌خواند و مرزی می‌شود تا قیامت برای روز و شب و نور و ظلمت…
لیدا طرزی نویسنده و مترجم در ویدئویی به معرفی این کتاب پرداخته است، طرزی می‌گوید: «رمان آیینی نوعی از رمان است که نویسنده روایتی تاریخی و زندگی بزرگان دین را دستمایه خلق اثر قرار می‌دهد، مضمون برای تعدادی از مخاطبان این نوع رمان آشنا است، اما آن چیزی که باعث جذب مخاطب می‌شود، تکنیک و شیوه روایت و نقل تاریخی است، نویسنده رمان آیینی تاریخ را روایت نمی‌کند، بلکه باید به گونه‌ای آن را رقم بزند که برای مخاطب کشش و گیرایی داشته باشد، نمونه‌های موفقی از این نوع رمان را در آثار سیدمهدی شجاعی که بنیان‌گذار ادبیات آیینی است، می‌توان دید.
وی با اشاره به فصل شیدایی لیلاها نیز افزود: ما در این اثر ۷ راوی دارم، که همه جز یک نفر در واقعه کربلا حضور دارند، اما همه از ابتدا همراه و یار امام نبودند مثل حر و زهیر، برخی نیز همراه امام آمدند اما نماندند، مثل ضحاک که از مکه و مدینه با امام هم قدم بود، اما در پایان امام را تنها می‌گذارد. نثر اثر بسیار لطیف و شاعرانه است و با شیوا ترین عبارات و کلمات روایت شده است.»
.
/