به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برگزیده های ایران ، فعالیت‌های انسانی و تغییرات آب و هوایی باعث کاهش تاب‌آوری تقریباً نیمی از دریاچه‌های جهان شده و بر اساس یک مطالعه جدید منتشر شده در Geophysical Research Letters، این موضوع توانایی این دریاچه‌ها را برای بازیابی خود پس از اختلالات ناگهانی مانند امواج گرما و سیل کاهش می‌دهد و احتمالاً این دریاچه‌ها دیگر توان بازیابی خود را نخواهند داشت.
این مطالعه نشان می‌دهد دریاچه‌های شرق آمریکای شمالی و شمال اروپا بیشترین آسیب را دیده‌اند و تراکم جمعیت و آلودگی‌های آب تا حد زیادی عامل این موضوع هستند. با این حال، به نظر می‌رسد دریاچه‌های این کشورها که ثروتمندتر هستند، وضعیت بهتری دارند که نشان می‌دهد تلاش‌های پرهزینه برای حفاظت از محیط زیست ممکن است نتیجه‌بخش باشد.
در این مطالعه آمده است؛ فعالیت‌های انسانی و تغییرات آب و هوایی می‌توانند به تدریج دریاچه‌ها را از وضعیت طبیعی و سالم خود دور کنند. افزایش دما می‌تواند باعث افزایش تبخیر شود، کاهش بارش می‌تواند سطح آب دریاچه را پایین بیاورد و آلودگی مداوم می‌تواند سلامت اکوسیستم دریاچه را به خطر بیندازد.
هنگامی که اختلالات ناگهانی مانند امواج گرما، خشکسالی یا سیل رخ می‌دهند، یک دریاچه «تاب‌آور» می‌تواند بهبود یابد؛ اما یک دریاچه آسیب‌پذیر ممکن است قادر به بازگشت به وضعیت قبلی خود نباشد.
دانشمندان در این مطالعه، با استفاده از داده‌های تصاویر ماهواره‌ای، شرایط هزار و ۴۹ دریاچه را از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۸ بررسی کردند. در این بررسی‌ها مواردی ازجمله وسعت دریاچه، عمق و رنگ به دست آمده از ماهواره، بارش، تراکم جمعیت و سرانه تولید ناخالص داخلی (GDP) هر حوضه آبریز تجزیه و تحلیل شد و نهایتاً دانشمندان ۵۰ درصد دریاچه‌ها را فاقد توانایی بازیابی دانسته که بیشتر این دریاچه‌ها بین ۳۰ تا ۶۰ درجه عرض شمالی قرار داشتند. نویسندگان خاطرنشان می‌کنند که بسیاری از دریاچه‌های جهان در عرض‌های جغرافیایی بالاتر نیمکره شمالی قرار دارند و با تغییرات اقلیمی تعداد آن‌ها در حال افزایش است.
/