به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برگزیده های ایران، مسابقات قهرمانی ۲۰۲۳ جوانان آسیا در شرایطی در اردن با قهرمانی تیم ملی ایران به پایان رسید که این تیم سال گذشته موفق به کسب ۸ مدال طلا شده بود اما امسال با تنها سه طلا و ۵ نقره به کار خود خاتمه داد. ناامیدکننده‌تر از میزان مدال، شکست‌های متوالی ملی‌پوشان ایرانی مقابل حریفان هندی بود.
ابراهیم خواری در فینال ۵۷ کیلوگرم به اودیت هندی باخت. ابراهیم الهی در فینال وزن ۶۵ کیلوگرم مغلوب سینگ جاسگاران از هند شد. در ۷۹ کیلوگرم فرزاد صفی جهان‌شاهی فینال را به ساگار ساگلان هندی واگذار کرد. امیرحسین علیزاده در فینال ۸۶ کیلوگرم مغلوب موکول داهیا از هند شد. ابوالفضل بابالو کشتی سوم پنجمی را به دیپاک چاهال هندی باخت و پنجم شد.
امیرعلی پولادی در سنگین‌وزن تنها کشتی‌گیر ایرانی بود که در مصاف با هندی‌ها برنده شد تا کشتی‌گیران جوان کشورمان با ۵ شکست و تنها یک برد، کارنامه ضعیفی مقابل حریفان هندی داشته باشند.
شکست‌های متوالی روز اول مقابل حریفان هندی، همه را نسبت به این موضوع حساس کرد. تیم آزاد هرچند در نهایت با ۱۹۱ امتیاز قهرمان آسیا شد اما فاصله‌اش با تیم دوم که هندوستان بود تنها ۱۱ امتیاز شد. هندی‌ها با ۵ طلا در جایگاهی پایین‌تر از تیم ایران قرار گرفتند. طلاهایی که در ۵۷، ۶۱، ۶۵، ۷۹ و ۸۶ کیلوگرم به دست آوردند.
این اتفاق در شرایطی رخ داد که پیش از آن، تیم ملی نونهالان کشتی آزاد هم در اردن قافیه را به هندی‌ها باخت، اما شدیدتر از جوانان و قهرمان آسیا نشد.
ایران با کسب تنها یک مدال طلا، ۴ نقره و ۴ برنز و کسب ۱۷۱ امتیاز نایب‌قهرمان شد. تیم هند با سه طلا، دو نقره و دو برنز و با اختلاف دو امتیازی نسبت به تیم ایران، با کسب ۱۷۳ امتیاز قهرمان این رقابت‌ها شد.
بنابراین عده‌ای این را یک زنگ خطر برای کشتی ایران دانستند، با حریفی که علاوه بر جهانی، می‌تواند جایگاه شماره یک کشتی کشورمان در آسیا را نشانه بگیرد. حریفی که در بازی‌های آسیایی هم حضور دارد اما آیا واقعاً در هند اتفاق شگرفی رخ داده و آنها تغییرات عجیب و غریبی داشته‌اند که این نتایج خوب را برای‌شان به همراه داشته است؟
حقیقت این است که هندی‌ها از دیرباز سرمایه‌گذاری خوبی در رده سنی پایه داشتند، نوجوانان و جوانان این کشور به خاطر شرایط محیطی و جغرافیایی اصولاً رشد بیشتری در مقایسه با رقبای هم‌سن و سال خود داشته و با آمادگی بدنی بهتر مقابل آنها قرار می‌گیرند.
علاوه بر آن، با توجه به جمعیت هندوستان، قطعاً انتخاب کشتی‌گیر مستعد از بین جمعیت میلیاردی، حق انتخاب بیشترب را پیش‌روی کادرفنی تیم‌های هند قرار می‌دهد.
در کنار همه اینها هندی‌ها از دیرباز به صغرسن شهره بودند و همچنان نیز این اتهام پیرامون این تیم وجود دارد. موضوع دیگری که انگیزه مضاعفی در بین هندی‌ها برای کسب نتیجه ایجاد می‌کند، پاداش ارزشمندی است که با قهرمانی در رده‌های پایه به آنها اختصاص پیدا می‌کند، این پاداش، «شغل» است. چیزی که در هند خیلی اهمیت دارد. بنابراین آنها هرچند در رده‌های سنی پایین‌تر مدعی‌ترند، اما خیلی‌های‌شان بعد از کسب مقام در مسابقات قاره‌ای و جهانی نوجوانان و جوانان، شور و اشتیاق قبلی را به واسطه رسیدن به هدفی مادی، از دست می‌دهند و همچنان می‌بینیم که کشتی آنها در رده سنی بزرگسالان وابسته به تک ستاره‌هاست. ستاره‌هایی که چند سالی مدعی مدال در این رده سنی هستند، اما اغلب هم جزو درجه یک‌ها محسوب نمی‌شوند.
البته که تیم ملی جوانان ایران برای تکرار قهرمانی سال‌های گذشته خود در مسابقات جهانی پیش رو، با عملکردی که در قهرمانی آسیا داشت، راه آسانی در پیش ندارد، اما هند هم اساساً تا تبدیل شدن به یک مدعی درجه یک در کشتی جهان، راه سختی خواهد داشت که با روند فعلی به این زودی‌ها برایش میسر نیست.
/