به گزارش خبرگزاری برگزیده به نقل از ایسنا، سید میلاد بنیطبا – کارگردان فیلم سینمایی «مرجان» – که این روزها فیلمش در گروه سینمایی «هنر و تجربه» اکران میشود، به تبیین نقش، ضرورت و همچنین نقاط ضعف و قوت این گروه سینمایی پرداخت.
او بحث خود را با تاکید بر ضرورت «هنر و تجربه» آغاز کرد و افزود: وجود این گروه نمایشی نه تنها ضروری که حیاتی است. فضای اکران ما بسیار محدود و در انحصار چند نوع خاص از فیلمهاست. معیارهای تجاری محض، اجازه نفس کشیدن به فیلمهای مستقل و با فرم غیرمتعارف را نمیدهد. در ایران، فیلمسازان مستقل زیر پای مافیا له میشوند.
وی ادامه داد: «هنر و تجربه» مانند یک پناهگاه است و مانع از آن میشود که سینمای ایران به کلی یکدست شود و تنوع و گوناگونی، که سرمایه اصلی هر سینمایی است را حفظ میکند.
کارگردان «مرجان» سپس به یکی از اصلیترین چالشهای فعلی این گروه سینمایی اشاره کرد و گفت: وقتی در یک مجموعهای همچون «هنر و تجربه» از بالا دستور میآید که باید در طول سال نزدیک به ۱۱۰ فیلم اکران کنید ، دیگر نمیتوان از این سینما انتظار خاصی داشت. این یعنی هر کس هر فیلمی ساخت که تلویزیون پخشش نکرد، بیاید اینجا. این کار باعث قربانی شدن کیفیت در پای کمیت نشده است؟ این رویکرد، این گروه سینمایی را از مأموریت اصلی خود دور کرده و آن را به «انباری برای آثار بدون متقاضی» تبدیل میکند. در واقع این امر باعث شده تا سبد اکران «هنر و تجربه» پر از آثاری شود که لزوماً همگی شاخص نیستند و برخی صرفاً برای گرفتن مجوز اکران، ثبت نام میکنند. این حجم، فشار زیادی به سیستم محدود سالنها وارد میکند.
او با اشاره به کمبود شدید امکانات فیزیکی توضیح داد: مشکل اصلی، تعداد بسیار کم سالنهای در اختیار «هنر و تجربه» است. در تهران شاید فقط سه چهار سینمای ثابت و فعال برای این گروه داشته باشیم. وقتی مجبور باشید همزمان پنج شش فیلم را با این تعداد کم سالن اکران کنید، طبیعی است که به هر فیلم تنها حداکثر دو سانس در روز و آن هم در ساعات پایانی و نیمهشب اختصاص داده میشود. این برای جذب مخاطب عام کافی نیست. در مقابل، پخشکنندههای بزرگ به راحتی به ۴۰۰ سالن در کشور دسترسی دارند.
بنیطبا در عین حال بر حرفهای بودن عوامل اجرایی «هنر و تجربه» تأکید کرد و گفت: این افراد بسیار ماهر و باتجربه هستند و در شرایط سخت، کار بزرگی انجام میدهند. مشکل از ساختار و دستورهای بالادستی است. اگر به آنها اختیار و امکانات بیشتری داده شود، قطعاً عملکرد بهتری خواهند داشت.
کارگردان «مرجان» پیشنهادهای خود برای بهبود وضعیت هنر و تجربه را اینگونه برشمرد:
انتخاب گزیدهتر فیلمها: باید فیلمها با دقت و وسواس بیشتری انتخاب شوند تا هم کیفیت مجموعه حفظ شود و هم فشار بر سالنها کمتر شود.
اختصاص سالنهای اختصاصی: برای گونههای خاص مانند مستند، که مخاطب محدودتری دارد، میتوان سالنهای خاصی را به صورت ثابت در نظر گرفت تا مخاطبان هدف بدانند کجا باید بروند.
افزایش تعداد سالنها: نهادهای دولتی مرتبط مانند حوزه هنری و فارابی که خود سالنهای زیادی دارند، باید حمایت بیشتری کنند و بخشی از سالنهای خود را به صورت ثابت در اختیار «هنر و تجربه» بگذارند.
تبلیغات متمرکز: ایجاد یک باکس ثابت در تلویزیون برای معرفی فیلمهای این شبکه میتواند به شناختهتر شدن آن به عموم مردم کمک کند.
بنیطبا در ادامه نسبت به شایعات خصوصیسازی سینمای «هنر و تجربه» هشدار داد و گفت: هنر و تجربه باید مانند حوزه هنری، با حمایت دولتی به کار خود ادامه دهد تا مأموریتش را از دست ندهد.
او در پایان گفت: این شبکه به فیلمها جان میدهد. من به شخصه قدردان زحمات تمامی دستاندرکاران آن هستم. معتقدم اگر سازوکار آن اصلاح شود، در آینده حتی میتواند به یکی از گزینههای جدی صدر جدول فروش تبدیل شود زیرا هر فیلمی راه و مخاطب خودش را پیدا میکند.
۲۴۳
