به گزارش خبرگزاری برگزیده به نقل از روزنامه فرهیختگان، کتابفروش هراتی که نمیخواست نامش فاش شود، از نامهای تازهای یاد میکند که هم عجیباند و هم باورنکردنی. طالبان به این ترتیب، سانسور را از دایره محدود متون دینی آغاز کرد، اما دامنهاش به ادبیات، شعر و رمان کشیده شد؛ جایی که کلمات قرار بود پنجرهای به تخیل و آزادی باشند، حالا در فهرست سیاه جای گرفتهاند. کتابفروش میگوید: «اسمهایی در لیست هست که حتی شنیدنش هم آدم را شوکه میکند. هوشنگ گلشیری، رضا امیرخانی، ابراهیم گلستان، اسماعیل فصیح، سیدمهدی شجاعی، عبدالحسین زرینکوب، نادر ابراهیمی، هوشنگ مرادیکرمانی، احمد محمود و جمال میرصادقی… طالبان همه اینها را ممنوع کردهاند. از رمان و داستان گرفته تا آثار تاریخی و دینی. شما ببینید، وقتی نویسندهای مثل مرادیکرمانی که قصههای کودکانه و شیرین نوشته هم در لیست ممنوعه قرار میگیرد، یعنی دیگر هیچ منطقی در کار نیست.»
او ادامه میدهد: «برای طالبان مهم نیست نویسنده چه گفته یا کتاب چه محتوایی دارد. همین که کتاب از ایران آمده باشد یا نویسندهاش به اندیشهای متفاوت معروف باشد، کافی است تا از قفسهها جمع شود. اینطور که پیش میرود، ما باید آماده باشیم تا هر کتابی، حتی سادهترین داستانها هم روزی برچسب ممنوع بخورند.»
طبق گفتهی او «واقعیت این است که طالبان اصلاً این نویسندهها را نمیشناسد، آنها در کل نگاهی به کتاب ندارند که بفهمند این نوشتهها چه میگوید یا چه مفهومی دارد. بیشترِ این ممنوع کردنها از ترس میآید؛ ترس از اندیشهای که شاید ذهنی را باز کند، یا پرسشی در ذهن کسی ایجاد کند. آنها از چیزی میترسند که حتی درست نمیشناسند.»
۲۴۲۲۴۲
