واکاوی راهبرد آمریکا در ادغام ‌گروهک‌های تروریستی/بازی نوین ‌برای «تفرقه‌اندازی‌»!

به گزارش خبرگزاری برگزیده های ایران از زاهدان، ادغام اخیر گروهک‌های تروریستی مستقر در شرق ایران، در چارچوب کلان‌تر راهبرد ایالات متحده و متحدانش برای مقابله با محور مقاومت(ایران، روسیه و چین) قابل تحلیل است.

این حرکت را می‌توان بازخوانی الگویی دانست که پیش‌تر در سوریه و در قالب هماهنگی گروه‌های تکفیری علیه دولت سورید آزموده شد؛ الگویی که با شکست نسبی، اینک نیاز به بازآرایی ساختاری در قالبی متمرکزتر یافته است.

این اتحاد، بخشی از پروژه‌ای گسترده‌تر با محوریت ایالات متحده است که با همراهی و همکاری اسرائیل، انگلیس و هند در شرق ایران پیگیری می‌شود. هدف غایی، ایجاد بی‌ثباتی و فشار همه‌جانبه بر جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از ارکان اصلی محور مقاومت است.

اگرچه گروهکی مانند «جیش‌الظلم» با انتشار بیانیه‌هایی، این ادغام را فرصتی برای افزایش قدرت سازمانی و رسانه‌ای خود می‌داند، اما به نظر می‌رسد این یکپارچگی با مقاومت درونی و اختلافات برخی گروه‌های دیگر همراه خواهد بود. در فرآیند ادغام، محتمل است شاهد «حذف فیزیکی» برخی سران گروهک‌های کوچک‌تر توسط خود این مجموعه باشیم؛ امری که برای ایجاد هرم فرماندهی متمرکز و حذف رقبای داخلی روی می‌دهد.

از یک سو، تمرکز منابع مالی، آموزشی(نظامی-اطلاعاتی) و پشتیبانی خارجی بر یک ساختار واحد، می‌تواند به طور موقت کارآمدی عملیاتی این مجموعه را افزایش دهد. از سوی دیگر، تبدیل چندین گروهک پراکنده به یک ساختار واحد، امکان رصد، هدف‌گیری و خنثی‌سازی اطلاعاتی آن را برای نهادهای امنیتی ایران تسهیل می‌کند.

در سطح داخلی، این گروهک‌ها با اقدامات تروریستی علیه غیرنظامیان(به ویژه مردم بلوچ) وجهه‌ای کاملاً مخدوش یافته‌اند. تغییر نام و ساختار، تلاشی برای فراموشی جنایت‌های گذشته و ایجاد تصویری جدید در افکار عمومی است. در عرصه بین‌المللی، این تغییر هویت، به اربابان خارجی آنان امکان می‌دهد با دور زدن محدودیت‌های حقوقی(از جمله قرارگیری در فهرست گروه‌های تروریستی)، حمایت خود را با سهولت بیشتری تداوم بخشند.

ادغام صوری، ریشه‌های عمیق اختلافات ایدئولوژیک، قومی و شخصی میان این گروهک‌ها را از بین نمی‌برد و احتمال بروز درگیری‌های داخلی و تلفات ناشی از آن در آینده محتمل است. این ساختار جدید می‌تواند به پناهگاهی برای جذب و به‌کارگیری عناصر غیرایرانی(از جمله اتباع افغانستانی و پاکستانی معارض دولت‌های متبوع خود) تبدیل شود. بدین ترتیب، این نهاد تروریستی تازه‌تأسیس، تهدیدی مشترک علیه امنیت ملی ایران و همسایگانش(به ویژه پاکستان) خواهد بود.

ائتلاف اخیر تروریست‌ها در شرق ایران، حرکتی حساب شده در راستای بهینه‌سازی کارکرد گروهک‌های وابسته به بلوک غرب در منطقه است. اگرچه این ادغام می‌تواند در کوتاه مدت به متمرکزسازی منابع و تلاش‌های تخریبی بینجامد، اما ماهیت گسل‌دار این گروهک‌ها، آسیب‌پذیری ناشی از تمرکز، و ردپای آشکار برندسازی مجدد، از جمله نقاط ضعف ذاتی این پروژه به شمار می‌آیند. موفقیت یا شکست آن در گرو اثربخشی اقدامات پیش‌دستانه امنیتی و هوشیاری دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران و همپیمانان منطقه‌ای آن است.

/