پاسخ به یک ابهام؛ ورزشکاران نابینا و کم‌بینا چگونه رانندگی می‌کنند؟
پاسخ به یک ابهام؛ ورزشکاران نابینا و کم‌بینا چگونه رانندگی می‌کنند؟
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برگزیده های ایران، یکی از مسائلی که در سال‌های اخیر چندین بار مطرح شده، بحث بینایی ورزشکاران رشته‌های مختلف نابینایان و کم‌بینایان از جمله جودو است. در این باره مطالب مختلفی مطرح می‌شود که می‌توان به رانندگی این ورزشکاران اشاره کرد.
علی اصغر هادی‌زاده مشاور عالی و مسئول کمیته فنی فدراسیون نابینایان و کم بینایان در این باره به خبرنگار ورزشی خبرگزاری برگزیده های ایران گفت: فدراسیون، کمیته ملی پارالمپیک و وزارت ورزش و جوانان به هیچ عنوان اجازه دخالت در کلاس‌بندی را ندارند و اگر هر کدام دخالتی کنند، جرم و خلاف است. طبق قانون ورزشکار باید توسط پزشک معتمد بین‌المللی که دوره‌های مربوطه را گذرانده، ارزیابی و کلاس‌بندی شود و اگر فرم‌های مخصوص برای حضور در مسابقات بین‌المللی را تکمیل کند، اجازه دارد از کشور خارج شده و به مسابقه برود. دکتر نجفی که از اساتید کلاس‌بندی دنیا محسوب می‌شود و در بسیاری از رویدادها سرکلاس‌بند است، در ایران حضور دارد و ورزشکاران را کلاس‌بندی می‌کند و هیچ‌کس اجازه امر و نهی به او را ندارد و این مسائل را نیز قبول نمی‌کند.
وی ادامه داد: مرحله اول که تمام شد، ورزشکاران به رویدادهای جهانی می‌روند و در آنجا یک تیم سه نفره کلاس‌بند بین‌المللی با دستگاه‌های پیشرفته و انجام تست‌های مختلف، آنها را کلاس‌بندی می‌کنند که در نهایت منجر به تأیید یا عدم تأیید می‌شود. حالا اگر ایران کلاس‌بندی بین‌المللی دارد و آن ورزشکار در رویدادهای بین‌المللی هم کلاس‌بندی می‌شود، آیا من و شما می‌توانیم اظهار نظر کنیم که کلاس‌بندی غلط است؟
هادی‌زاده عنوان کرد: بارها دیده‌ام که ورزشکاران ازبکستانی با اتومبیل‌های خود برای کلاس‌بندی می‌آیند و کلاس‌بندها نیز می‌بینند که این افراد رانندگی می‌کنند، اما قرار نیست که آنها با عینک و لنز مسابقه دهند. وقتی عینک و لنز را بردارند، دیگر نمی‌بینند.
مسئول کمیته فنی فدراسیون نابینایان گفت: در چند جلسه با کلاس‌بندهای بین‌المللی صحبت کرده و گفته‌ام ورزشکار نابینایی که به او کلاس داده‌اند، با ماشین رفت و آمد می‌کند. آن کلاس‌بندها نیز پاسخ دادند «شما متوجه یک موضوع نیستید». آنها سپس این مسئله را مطرح کردند که «برای مثال یک دانش‌آموز با نمره مثلاً ۱۰ در ایران قبول می‌شود، پس با ۹.۷۵ رد می‌شود. اگر کسی نمره‌اش ۲۰ باشد، نابینای مطلق است، اگر بین ۱۵ تا ۲۰ باشد، کلاس B2 است که اصطلاحاً کم‌بینای B2 می‌گوییم. اگر بین ۱۰ تا ۱۵ باشد، B3 می‌شود. اگر هم از ۱۰ پایین‌تر باشد، کلاس نمی‌گیرد. در واقع ممکن است به خاطر ۲۵ صدم کلاس نگیرد».
هادی‌زاده گفت: نکته مهم اینکه بین نمره ۱۰ تا ۱۵ نیز فاصله است. یکی با نمره ۱۰ کلاس B3 گرفته و دیگری با نمره ۱۵. آیا این دو مثل هم هستند؟ ورزشکاری ۱۹ می‌گیرد و کلاسش با کسی که ۱۵ گرفته، مثل هم است. بنابراین استانداری وجود دارد. در واقع براساس استاندارد جهانی که تأیید شده، اینها را سنجش و کلاس‌بندی می‌کنند. دیگر کاری ندارند که این آقا موتور و ماشین سوار می‌شود یا نه. بنابراین همه افرادی که این شرایط را دارند، می‌توانند B3 باشند.
وی خاطرنشان کرد: من هم می‌گویم که برخی از اینها می‌بینند، ولی پزشک و متخصص این کار نیستم. ما دو بخش مجزا هستیم؛ پزشکی و فنی. ورزشکار با روش‌های پزشکی و با کمک دستگاه سنجش، کلاس‌بندی می‌شود. یعنی نوار مغزی و چشم می‌گیرند و انواع آزمایش را بر روی آنها انجام می‌شود. ضمن اینکه سه پزشک نظر می‌دهند، نه یک پزشک.
هادی‌زاده در پایان به برگزیده های ایران گفت: به هیچ‌کس کلاس قطعی و دائمی نمی‌دهند. در واقع این کلاس‌بندی برای یک دوره سه، چهار ساله است، چون می‌گویند احتمال دارد که چشمش بهتر یا بدتر شود. بنابراین هر چند سال یکبار باید کلاس‌بندی شوند. اینکه برخی افراد از امتیازاتی که جودوی ما می‌گیرد، ناراحت هستند، بروند و کشورهای دیگر مثل ازبکستان، آمریکا و انگلیس را بررسی کنند و ببینند آیا آنها نیز همین‌گونه هستند یا نه.
/
