به گزارش خبرگزاری برگزیده، جلیل تجلیل، مترجم، مصحح و استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران متولد ۱۳۱۳، در ۹۰ سالگی بر اثر کهولت سن از دنیا رفت و در پی درگذشت این چهره ماندگار ادبیات فارسی، غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، پیام تسلیتی صادر کرد.
در متن پیام آمده است: «استاد پیشکسوت و چهرهٔ ماندگار ادبیات فارسی، شادروان دکتر جلیل تجلیل، پس از عمری پربرکت و سرشار از تلاش علمی و شاگردپروری و خدمت فرهنگی به دیار باقی شتافت.
او زادهٔ آذربایجان و از دلبستگان سخن دلانگیز فارسی بود و برای اعتلای زبان و ادب فارسی به جان کوشید. بسیاری از استادان کنونی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاهها افتخار نشستن بر سر درس و بهره بردن از افاضات او را داشتهاند و از او که شناخته شده به دیانت، تقوا و اخلاق بود، ادب و شیوهٔ معلمی آموختهاند.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی درگذشت دکتر جلیل تجلیل را به جامعۀ علمی و دانشگاهی، همکاران و شاگردان او در دانشگاه تهران، بهویژه بازماندگان ارجمندشان تسلیت میگوید و برای این استاد درگذشته از درگاه پروردگار مهربان آمرزش و آرامش روان آرزو میکند. »
همچنین اکبر ایرانی، مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب در پیامی نوشته است: «درگذشت دکتر جلیل تجلیل استاد زبان فارسی دانشگاه تهران را تسلیت میگویم. ایشان صاحب تألیفاتی چند از جمله معانی و بیان، اسرار البلاغه، تصحیح معیار الاشعار خواجه نصیر طوسی و نقشبند سخن بودند.
زمانی ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه و یکدوره مدیر گروه زبان فارسی دانشکدۀ ادبیات را برعهده داشتند. اینجانب یکسالی در دانشگاه توفیق شاگردی و بهرهمندی از محضر ادبی ایشان را داشتم.
وی از معدود استادان ادبیات فارسیای که بنده دیدهام بود که با لهجۀ شیرین آذربایجانی، ادبیات کلاسیک و متون کهن فارسی را با بیانی مسجع و گاه موزون با لرزش خاصی که در جوهرۀ صدای ایشان مستور بود، همراه با زبان بدن و حرکات دست، به شیوایی تدریس و در مخاطب خود تأثیر میگذاشت.
یادش گرامی و روحش قرین رحمت الهی باد.»
برخی از آثار جلیل تجلیل در زمینههای تألیف، ترجمه و تصحیح عبارتاند از «الغدیر»، «معیار الاشعار خواجه نصیرالدین طوسی»، «برگزیده متون ادب فارسی»، «معانی و بیان»، «جناس در پهنه ادب فارسی»، «نقشبند سخن»، «فنون و صنایع ادبی»،«تحلیل اشعار اسرارالبلاغه»، «مهدی کیست؟»، «شرح مشکلات تاریخ وصاف»، «کتابداری نوین در اسلام».
۵۷۵۷
