۷ اکتبر نیروهای حماس از حصارهای فولادین و بتونی صهیونیست ها گذشتند تا انتقام چند دهه زندگی تحت محاصره را از شکنجه گران و زندانبانان سرزمین خود بگیرند. علیرغم اینکه دو هفته از سر باز کردن زخمی دیگر در خاورمیانه گذشته اما نه تنها هیچ صدایی از آتش بس موقت و یا پایان جنگ از سوی نهادهای بین المللی به گوش نمی رسد، بلکه در همین مدت چیزی بیش از ۱۰۰۰ تن تجهیزات عمدتاً نظامی از سوی کشورهای غربی به سوی اسرائیلی روانه شده است. این در حالی است که طرف فلسطینی طی این مدت از امکان داشتن دارو، غذا، برق و آب آشامیدنی سالم یا حتی داشتن امنیت برای بیرون آوردن جنازه های کشته شدگان خود از زیر آوارها برخوردار نبوده است.
حال در یک طرف جنگ، شاهد حمایت سخاوت مندانه و تمام عیار آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلیس از جنایت های اسرائیل علیه مردم غیر نظامی فلسطین هستیم که با هم با هر گونه زمینه سازی برای آتش بس مخالف می باشند و هم در همدستی با یکدیگر قطعنامه هایی را که تاکنون برای پایان درگیری در شورای امنیت سازمان ملل مطرح شده است را وتو کرده اند و در پی آنند تا با ادامه حمایت‌های تسلیحاتی خود پیروزی غاصبان و خلع سلاح گروه های فلسطینی را رقم بزنند. اما آنچه را که غربی ها از خود نمی پرسند این است که وقتی راه حل های سیاسی بدون در نظر گرفتن یک طرف مناقشه صادر می شود؛ و یا رژیم اشغالگر قطعنامه ۲۴۲ و توافق اسلو برای حل بحران را نمی پذیرد، چگونه می توان از طرف فلسطینی انتظار خلع سلاح و روی آوردن به مذاکره و گفتگو را داشت؟
در میان تمامی رفت و آمدهای مقام های غربی از اولاف شولتز صدراعظم آلمان گرفته، تا ریشی سوناک نخست وزیر انگلستان، و فون در لاین رئیس کمیسیون اروپا و جو بایدن رئیس جمهور آمریکا و همچنین فرمانده سنتکام به اسرائیل؛ هیچ حمایتی از برقراری آتش بس و یا حتی اعلام بی طرفی صورت نگرفته است.
در واقع می توان با اطمینان گفت که در جنگ غزه با یک استاندارد دوگانه مبنی بر تقسیم انسان و نا انسان مواجه هستیم. نا انسان هایی که به عنوان حق دفاع یک طرف مجوز کشتار فلسطینی ها صادر می کنند. اما در طرف دیگر جنگ انسان هایی قرار دارند که بدون دسترسی به نیازهای اولیه و حداقل ۴ هزار قربانی حق اعتراض از طریق نهادهای بین المللی را هم ندارند و حتی حق آواره شدن دوباره را هم با بمباران های بی وقفه در مسیری که قصابان رژیم صهیونیستی اعلام کرده اند هم از آنها گرفته شده است. انسانی هایی که با بسته شدن گذرگاه رفح حتی اجازه فرار به آنسوی مرزها ها پیدا نمی کنند و می بایست شاهد آن باشند که در چه زمان با فرود بمبی از آسمان از این وحشت و کشتار صبوعانه رهایی می یابند.
در دیگر سو هم اکنون جهان با جنگ های غزه و اوکراین و جدیت غرب در مهار چین با وقایع چند چندوجهی مواجه است. استفاده از نهادهای بین المللی مانند شورای امنیت سازمان ملل برای باز نگاه داشتن جنگ های با پایان باز؛ همراه با تقویت ائتلاف اروپا و آمریکا برای حفظ نظم موجود آمریکایی که در آن پیروزی اسرائیل در جنگ غزه، شکست روسیه در جنگ اوکراین و مهار چین در جنوب شرق آسیا راهبرد قطعی شده است.
در حقیقت این سیاست مبتنی بر راهبردی ترکیبی در گام نخست در روند جنگ غزه قصد دارد گروه های مخالف مانند حماس و حزب الله را در قالب دومینوی سقوط پاک سازی نماید. در گام‌های بعدی نیز می بایست در جبهه شرق اروپا به شکست پوتین و در شرق آسیا به مهار چین منجر گردد. راهبردی که با ادامه دار کردن جنگ ها باید روشی نوین برای حفظ نظم تک قطبی و نجات نظم لیبرال رو به افول باشد.
وضعیت کنونی تابع یک الگوی مشترک میان اروپا و آمریکا است و اینکه اساساً صلح چیزی در راستای منافع آمریکا و اروپا به طور خاص در خاورمیانه و یا سایر نقاط جهان نیست و ائتلاف غرب به عنوان هم پیمانان اسرائیل نیز مایل به یافتن راه حل برای آتش بس و یا رسیدن به صلح دائمی در جنگ غزه و اوکراین نیستند. در واقع صلح در راهبرد جنگ های مورد نظر غرب واژه ممنوعه و جنگ نام دیگر سیاست بر مبنای شر مطلق، یا اسم رمز استراتژی آمریکا برای تقویت نظم مسلحانه با هدف از بین بردن رقبا است.
شوربختانه در اجلاس قاهره نیز در مورد بحران فلسطین هیچ راهکار عملی ارائه نگردید، اما واشنگتن همزمان ناو های هواپیمابر خود را برای حمایت از رفتارهای وحشتناک اسرائیل در دو سوی مدیترانه و دریای سرخ مستقر نمود و طبق معمول حمایت هایش را نه از نوع پیشبرد فرآیند صلح، بلکه از نوع تقویت حضور نظامی و جنگ طلبی علنی ساخت.
انچه مسلم است جنگ غزه با هر نتیجه ای براساس سوابق تاریخی یک پیام برای آمریکا و اروپا دارد.
پیام این است که نظم خاورمیانه بر خلاف منافع آمریکا و اروپا در حال شکل گیری می باشد و اگر ده سال جنگ عراق و ۲۰ سال جنگ افغانستان با هزینه های چند هزار میلیاردی و فرار مفتضاحانه آنها از کابل هنوز درس عبرتی برای آنها نشده، از این پس باید بدانند که خاورمیانه با حضور نیروهای وفادار خود محلی برای پیروزی آنها با جنگ نیست.
۳۱۱۳۱۱