به گزارش برگزیده، نخستین بار در سال ۱۹۵۰ خدمات پیجینگ برای پزشکان شهر نیویورک راه‌اندازی شد. این خدمات در ازای هزینه ماهانه ۱۲ دلار با یک دستگاه پیجر ۲۰۰ گرمی که پیام‌های تلفنی را تا فاصله ۴۰ کیلومتری از یک برج فرستنده دریافت می‌کرد، ارائه می‌شد.
اولین پیجر ترانزیستوری را فرانسیس میچل در دهه ۱۹۶۰ میلادی ساخت و استفاده از پیجر در میان کادر درمان ادامه پیدا کرد تا این که در سال ۱۹۶۲ اولین سیستم تجاری برای پیجینگ شخصی به نام بلبوی عرضه شد. بلبوی ترمینالی بود که وقتی کسی می‌خواست با کاربر تماس بگیرد به او اطلاع می‌داد. هنگامی که شخص یک سیگنال صوتی (وزوز) را در پیجر دریافت می‌کرد، تلفنی را پیدا می‌کرد و با مرکز خدمات تماس می‌گرفت که کاربر را از پیام تماس گیرنده مطلع می‌کرد.
باشگاه خبرنگاران نوشت: کم کم در دهه ۱۹۹۰ میلادی با کاهش قیمت تلفن‌های همراه، تلفن‌های کوچک مانند Motorola StarTAC و سری ۴۰ نوکیا به بازار آمدند و ارتباطات موبایل گسترش یافت و کم کم اکثر مشتریان پیجر خارج از حوزه‌های تخصصی به تلفن‌های همراه مهاجرت کردند.
امروزه با گسترش استفاده از تلفن‌های همراه و گوشی‌های هوشمند استفاده از پیجر به شدت کاهش یافته و به موارد خاص از جمله خدمات اضطراری و خدمات عمومی محدود شده است.